هنر و جامعه در قرون میانه اروپا

این کتاب از سه فصل تشکیل شده است. فصل اول که «از قرن پنجم تا قرن دهم میلادی» نام گرفته است، مبحث را با ارائه پاسخ به این پرسش که چرا باید مطالعه در زمینه هنر قرون وسطی را از قرن پنجم آغاز کرد، می‌گشاید. به گفته دبی، تحول هنرهای تجسمی از دوران باستان تا قرون وسطی، از نقطه‌نظر سنتی و تاریخی از قرن پنجم میلادی آغاز شده است. نویسنده در این فصل به مقولات مختلفی از جمله پیوند هنر قدیم (هنر هلنیستی مربوط به یونان باستان) و هنر نو (هنر برآمده از امپراتوری روم)، ظهور مسیحیت، امتزاج مسیحیت و هنر رومی ـ‌ یونانی، تاثیر حملات قبایل بربر بر هنر اروپایی در قرون وسطی و… را مورد توجه قرار می‌دهد.

فصل دوم کتاب که «960 تا 1160» نام گرفته است، به دورانی می‌پردازد که امپراتوری روم غربی دستخوش آشوب و اغتشاش بود. این اغتشاش به استقلال نسبی واحدهای شبه دولت‌ملت در نقاطی نظیر نواحی تحت لوای «اتو» پادشاه آلمان و مناطق تحت سلطه قبایل «ساکسونی» انجامید و در این مکان‌ها بود که رنسانس مجال ظهور پیدا کرد و در عهد «شارلمانی» شکوفا شد.

فصل سوم کتاب نیز «1320 تا 1400» نام گرفته و به بازه زمانی هشتاد ساله‌ای می‌پردازد که اوج احاطه کلیسا بر اروپا را در خود جای داده است. دورانی که «هنر مقدس» بروز و جلوه فراوانی یافت: مکان و جایگاه هنر مقدس قرن چهاردهم، به‌طور روزافزونی مهم‌ترین جایگاه مذهبی و هنری محسوب می‌شد. اصالت و قرار دادن کارهای هنری در جایگاه خود مرتباً پیشنهاد می‌شد. در قرن دوازدهم و سیزدهم متقاعد شده بودند که رابطه با امور معنوی و الهی از نظر شکل کلی با روشنایی و روشنگری زاده می‌شود. در قرن چهاردهم با عینیت و وضوح بیشتری مشاهده می‌شد که این کیفیت به منصه ظهور می‌رسد و ادامه پیدا می‌کند.(97)