مدرنیته سیاسی

مدرنیته‌ی سیاسی، نوشته‌ی موریس باربیه، حاوی بازاندیشی دقیقی در مفهوم مدرنیته‌ی سیاسی است و می‌كوشد تا معیار روشنی برای ارزیابیِ آن به دست دهد. نویسنده وجود آزادی‌های عمومی، تفكیك قوا، رأی‌گیری همگانی و كثرت‌گراییِ سیاسی را برای تعریف مدرنیته‌ی سیاسی بسنده نمی‌داند. از این‌رو، نخست می‌كوشد تا وجه تمایز دولت مدرن ودولت پیش‌مدرن را تعیین كند تا از رهگذر آن به تعریفی از مدرنیته‌ی سیاسی دست یابد. باربیه در بخش اول كتاب به فرایندِ تاریخیِ گذار از دولت پیش‌مدرن به دولت مدرن اشاره می‌كند. در این میان، او از دولت‌شهرهای یونانی، دولت فئودالی و دولت مطلقه به منزله‌ی سه شكل متفاوت دولت پیش‌مدرن یاد می‌كند و به بررسی دیدگاه‌های سقراط، افلاطون، مسیحیت، كالوینیسم، پروتستانیسم، هابز و روسو در مورد رابطه‌ی میان فرد و جامعه، دولت و جامعه‌ی مدنی می‌پردازد. این چشم‌انداز تاریخی كه وجه مشخصه‌اش «فقدان مدرنیته‌ی سیاسی» است تا پایان سده‌ی هژدهم تداوم می‌یابد. در بخش دوم كتاب، باربیه به بررسیِ زایش و بالش مدرنیته‌ی سیاسی می‌پردازد كه از انقلاب‌های امریكا و فرانسه آغاز می‌شود. نویسنده در این بخش به بررسیِ آرای مژده‌گویان مدرنیته (اسپینوزا، لاك، مونتسكیو) می‌پردازد، از نقد منتقدان آن (توكویل، ماركس) سخن می‌گوید، و به بررسی موانعی می‌پردازد كه به‌ویژه در سده‌ی بیستم در راه آن پدیدار شد، موانعی كه از جمله در دیدگاه‌ها و كنش سیاسی هیتلر و موسولینی متجلی شد.