مقدمه ای سیاسی بر فلسفه

مقدمه‌اى سیاسى بر فلسفه چهارده مقاله‌ى شناخته‌شده و تحسین‌شده‌ى لئو اشتراوس را در خود جاى داده است. مقالات “فلسفه سیاسى چیست؟”، “حق طبیعى و رویکرد تاریخی”، “نسبی‌گرایی”، و “یک مؤخره” مهم‌ترین منابع براى فهم تقابل اشتراوس با پوزیتیویسم و تاریخ‌گرایى هستند. مقالات “تعقیب و آزار و هنر نوشتار” و “در باب نوع فراموش‌شده‌اى از نوشتار” خواننده را با نظریه‌ى اشتراوس در باب روش صحیح خوانش متون فلسفى یا همان هنر بین‌خطوط‌خوانى آشنا می‌کنند. مقالات “تربیت لیبرال چیست؟” و “تربیت لیبرال و مسئولیت” ملاحظات صریح و شدیداً مناقشه‌برانگیز اشتراوس درباب مسئله‌ى تربیت و فرهنگ را مطرح می‌کنند. مقالات “در باب فلسفه‌ى سیاسى کلاسیک”، “چگونه فلسفه‌ى قرون میانه را مطالعه کنیم؟”، “سه موج مدرنیته”، و “در باب قانون طبیعی” واضح‌ترین نظریات اشتراوس در باب تاریخ فلسفه‌ى سیاسى یا همان “جدال قدما و مدرن‌ها” را درخود جاى داده‌اند. و در نهایت، مقالات “اورشلیم و آتن” و “پیشرفت یا بازگشت؟” تأملات اشتراوس در باب رابطه‌ى فلسفه و الاهیات، عقل و وحی، یا همان “مسئله‌ى الاهیاتى ـ سیاسی” را مطرح می‌کنند. بر همین اساس می‌توان گفت که این مجموعه خطوط کلى فلسفه‌ى سیاسى لئو اشتراوس را ترسیم می‌کند. همان فلسفه‌ى سیاسی‌اى که تلاش می‌کند با کنارزدن آنچه اشتراوس “شبه‌فلسفه‌ها” یا موانع “مصنوعی” فلسفه‌ورزى می‌نامد، راه را براى احیاى فلسفه در معناى آغازین و اصیل آن باز کند. همان فلسفه‌ى سیاسى که مقدمه‌ى سیاسى بر فلسفه است.