گفتگو با ایران درودی

ایران درّودی نامی آشنا در عرصه نقاشی امروز ایران است که بیش تر با رنگ ها و فضاهای خاص و منحصر به فردش که ملهم از نورهای درونی اویند، شناخته می شود؛ نورهایی که هر بار به شکلی در قلم موی نقاش، خود را یافته و بر زمینه ای از بی تابی ها و رویاهای او یاس و امید های ما را نمایانده اند.

به این خاطر است که شکل ها و حجم ها از خود، بیرون زده اند و در هیچ قاب و قالبی نمی گنجند. همچنان که پرنده را شاید اما پرواز را نمی توان در هیچ قفسی حبس کرد.

رنگ و فضا در نقاشی های درّودی بیش از همه با حس و حال نقاش و مخاطبانش سر وکار دارد. این حس و حال ها در نقاشی های او ساکن و یکسان نیستند و مدام جا عوض می کنند و به شکلی دیگر در می آیند . از غم ها به شادی می گریزند و از مرهم به درد. به همین دلیل در نقاشی های او هیچ رنگی فارغ از حس و حال نیست.