آنزلمو سرباز بچه موزامبیکی

گرگ و میش صبح، هنگامی که هنوز پرده سیاه شب در دشت باقی بود، به راه افتادند، آهسته و آرام. همین که شاخه های پر از اسرار درخت هنر بائوباب در امتداد راهشان نمایان شد، اولین کلبه های دهکده را دید. ترس و اضطراب آنزلمو را به ستوه آورد. آخه آنجا روستای او بود، دهکده ای که در آن به دنیا آمد و از نظر او بهترین سرزمین روی زمین بود. ولی حالا انگاری فراموش کرده بود که چقدر آنجا را دوست داشت. آنچه که او را بیشتر از همه آزار می داد، وارد شدن به آنجا با این شرایط بود. کاپیتان مانوئل اولین دستور را صادر کرد. آنزلمو و دیگران به طرف جلو حرکت کردند در حالی که دست های خود را روی ماشه گذاشته بودند.