بدون محدودیت سرعت

همواره درباره‌ی نسبت هنر، به خاصه ادبیات و سینما، با سپهر اقتصاد سیاسی و فرهنگ بحث شده است. انبوه مباحث بسیار سده‌ی گذشته پیرامون این نسبت و مواجهه، خیل عظیمی نظریه، کتاب، مقاله و یادداشت را در پی داشته که همگی سعی کرده‌اند با پرابلماتیک کردن آن، شرح و توضیحش داده یا تحلیل و تفسیرش کنند. در این میان مسئله‌ی ژانرهایی مثل علمی‌تخیلی با وجه آینده‌گرا، آخرالزمانی و یوتوپیایی‌شان، به ماجرا سویه‌ی دیگری می‌دهند که در بستر این‌گونه مطالعات بسیار جذاب‌تر، حیاتی‌تر و پرمناقشه‌تر می‌نماید. کتاب «بدون محدودیت سرعت: سه جستار در باب شتاب‌گرایی» یکی از مهم‌ترین نوشته‌های استیون شویرو، فیسلوف و نظریه‌پرداز رایدکال معاصر است که با زیر ذره‌بین قرار دادن فلسفه از نیچه تا باتای، بلانشو و دلوز و همین‌طور سینما، با تأکید بر ژانر علمی‌تخیلی، بر مسائلی هم‌چون واقعیت، تغییر، زوال و هرآن‌چه تصویر آینده در این ژانر است پرداخته و در خصوص شتاب عجیب جهان به سوی معلوم و نامعلوم مداقه کرده است.