خداحافظ سیلک

سیلک خاطراتی را در «فوریت»، وقتی نوزده ساله بوده و هر روز عصر از لودیوین کوچیک نگهداری می کرده به یاد می آورد. لودیوین دلش می خواسته در باغ درخت ها را بغل کند، یاد بگیرد مثل پرندگان پرواز کند، زیر آسمان پرستاره بخوابد. در مدت نه ماه، هر دو در دنیایی رؤیایی کنار هم زندگی می کنند، خانواده ی دخترک هم در حاشیه هستند و غرق در رابطه انحصاری شان.
میشل لایاز با این رمان کاوش خود را در مشکلات خانوادگی ادامه می دهد. او بسیار موشکافانه شادی های کودکانه را از کوچکترین مسائل در حالی به تصویر می کشد که خانواده به آنها کوچکترین توجهی ندارد.