مادر

میخائیل ولاسف قفل‌ساز، مردی مغموم و گرفته، با چشمانی کوچک و ریز که حاکی از بی‌اعتمادی و بدبینی نسبت به روزگار بود در چنین وضعی زندگی می‌کرد. او بهترین قفل‌ساز کارخانه و گردن‌کلفت محله بود که حتی با رؤسایش هم با خشونت رفتار می‌کرد، بدین جهت مزد کمی می‌گرفت. او هر روز یکی را به باد کتک می‌گرفت به همین خاطر همه از او می‌ترسیدند و نزد هیچ‌‎کس محبوبیت و مقبولیتی نداشت. بعضی‌ها چندین بار تصمیم گرفتند که او را کتک مفصلی بزنند ولی موفق نشدند چون او وقتی حس می‌کرد کسی قصد حمله به او را دارد سنگی را برمی‌داشت، پاهایش را باز می‌کرد، محکم و استوار می‌ایستاد و خاموش و ساکت منتظر حریف می‌شد.

چهره او که از زیر چشمان تا زیر گردن پوشیده از ریش سیاه بود و همچنین دست‌های پُرمویش همه را به وحشت می‌انداخت. مخصوصاً از چشمان نافذ و نگاه تند او که مانند مته تیزی تن آدم را سوراخ می‌کرد، همه حساب می‌بردند و وقتی کسی در معرض نگاه نافذ او قرار می‌گرفت حس می‌کرد با نیرویی وحشی و بی‌باک مواجه است؛ نیرویی که آماده است بی‎رحمانه ضربه بزند.