خاطرات کتابی

رابینسون کروزو، نوشته دانیل دوفو، که حتماً معرف حضورتان هست؟ این را سال 1343 خواندم، وقتی سیکل اول دبیرستان بودم، هنوز سالم و سرزنده به زندگی‌اش در کتابخانه‌ام ادامه می‌دهد، خیلی دوسش دارم و برایم عزیز است. همچنان بوی به می‌دهد. البته این بو در حافظه من است نه در اوراق کتاب، حالا چرا بوی به؟ چون زمانی که این کتاب را خواندم، جای شما خالی، رفته بودیم به دهکده‌ای نزدیک اصفهان و من این را در اتاقی خواندم که درطاقچه‌هایش به چیده بودند، اتاق خنکی بود و بیشتر حکم انباری را داشت. جای خیلی ساکتی بود، تکیه داده بودم به یک رختخواب و کتاب را می‌خواندم، همچنان بوی به خود را حفظ کرده است و هربار بازش می‌کنم دوره نوجوانی زنده می‌شود.