سال‌ها

ویرجینیا وولف مقتدرانه داستان می‌نویسد و سبک خودش را دارد. در میان داستان‌هایش «سال‌ها» هم کتابی خواندنی است؛ هرچند شاهکار او نیست. اما واقعاً کدام کتاب شاهکار اوست ؟ پاسخ‌دادن به این پرسش سخت خواهد بود. ویرجینیا وولف از کودکی گرفتار زندگی سخت، افسردگی و البته جنون نوشتن بود. تمام زندگی‌اش در خواندن، نوشتن، دوستان، تلاش برای خودکشی و مبارزه با بیماری گذشت. سر آخر هم در 59سالگی واپسین تقلایش برای خودکشی کامیاب شد و خودش را در رودخانه غرق کرد.

سال‌ها داستان یک خانواده است: پسرها، دخترها، پدر، مادر، عمو، زن‌عمو، پسرعموها، دخترعموها، مستخدم و… وولف کتاب را به فصل‌های مختلف تقسیم کرده و در این فصل‌ها شرح زندگی چند نفر را باز می‌گوید. درواقع، داستان واکاوی و درون‌کاوی دوران سالخوردگی آدمی است و می‌کوشد به روایت و از دید وولف، بیهودگی زندگی انسان، خانواده و فامیل را روشن کند. واقعاً داستان «سال‌ها»ست. کودکی همواره دریغای وولف بوده است. همین است که در کتاب‌هایش کودکان و کودکی معنای ویژه دارد: «یکی از بدترین جنبه‌های بزرگ‌شدن این بود که نمی‌توانستند با هم درددل کنند. مرگ از نگاه وولف وقوع حادثه‌ای است بی‌همتا؛ درست مثل خود ناب زندگی. دیلیا از خود پرسید: مرگ این است؟ لحظه‌هایی چنین می‌نمود که چیزی در شرف وقوع بود. آدم‌های وولف مصنوعی نیستند. معنا دارند و از گوشت و پوست و خون درست شده‌اند. خندیدن به همه‌چیز، به زندگی، کار درست و صادقانه آن‌هاست.

ویرجینیا وولف نویسنده‌ای است پررمزوراز و قلم‌پردازی که در داستان‌نویسی شیوه‌ای خاص دارد. او که در نقد ادبی نیز همچون داستان‌سرایی تبحری ویژه دارد بر این باور است که «رمان‌نویس» را باید از حیطه الگوهای کلیشه‌ای داستان‌نویسی رهایی بخشید، همان‌گونه که انسان باید گریبان خویش را از چنگال قراردادهای کهنه و پوسیده اجتماعی نجات دهد و ازآنجاکه خود در پایان دوران ملکه ویکتوریا به جهان پای نهاده بود، به این باور رسیده بود. سال‌ها (1937)، هشتمین رمان ویرجینیا وولف، بانوی رمان‌نویس، مقاله‌نویس، ناشر و منتقد انگلیسی است.