درآمدی بر ایدئولوژی های سیاسی

لیبرال ها به ویژه در دوران جنگ سرد ایدئولوژی را به عنوان یک نظام عقیدتی تأیید شده ای که مدعی است حقیقت را در انحصار خو دارد و غالبا” این ادعای کاذب را دارد که جنبه علمی دارد، به شمار می آورند. از این رو، ایدئولوژی ذاتا” سرکوبگر و حتی توتالیتر است نمونه های اصلی آن عبارتند از کمونیسم و فاشیسم. محافظه کاران معمولا” ایدئولوژی را به مثابه تجلی استکبار خردگرایی به شمار آورده اند. ایدئولوژی ها عبارتند از نظام های پیچیده تفکر که خطرناک یا غیر قابل اعتماد می باشندچرا که چون از حقیقت دور افتاده اند لذا اصول و هدف هایی را تعیین کردند که یا به سرکوب شدید می انجامد و یا دست نیافتنی اند. در این راستا، سوسیالیسم و لیبرالیسم آشکارا جنبه ایده ئولوژیکی دارند. سوسیالیست ها با پیروی از مارکس ایده ئولوژی را به عنوان مجموعه ای از عقاید می دانند که بر تضادهای جامعه طبقاتی سرپوش گذارده و بدین سان موجد آگاهی کاذب و عدم تحرک سیاسی در طبقات فرودست می شود. لیبرالیسم یعنی ایدئولوژی طبقه حاکم مارکسیست های بعدی یک مفهوم بی طرف ایدئولوژی را برگزیدند و آن را در قالب عقاید مشخص هر طبقه اجتماعی، از جمله طبقه کارگر توصیف کردند.