توسعه و نابرابری

توسعه دلالت دارد بر بهبود همه‌ عرصه‌های زندگی است. این عرصه‌ها را در یک تقسیم‌بندی کلی می‌توان به چهار حوزه‌ اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی تقسیم کرد. هرگاه در فرایند توسعه، سیاست‌های توسعه‌ای به‌صورتی یکپارچه و هماهنگ، همه این حوزه‌ها را در بر نگیرد و یکی از حوزه‌ها مورد توجه بیشتری باشد، برنامه‌ها و فعالیت‌های توسعه به نتایجی بدکارکردی منجر می‌شوند که همانا تشدید نابرابری‌هاست. این نابرابری‌ها که محصول توزیع نامتعادل قدرت‌اند رشته‌ پایان‌ناپذیری از دیگر آسیب‌ها را پدید می‌آورند که به آسیب‌های دوران گذار موسوم‌اند و می‌توانند همه‌ دستاوردهای مثبت و پیش‌برنده‌ کوشش‌های توسعه‌ای را محو و زایل کنند. این کتاب به مفاهیمی مانند نظریه سازی اجتماعی و توسعه، نظریه‌های توسعه، تحول نگرش‌ها و رویکردهای توسعه، الگوها و مدل‌های توسعه، توسعه و سازمان‌های بین‌المللی، ارزیابی الگوها و مدل‌های توسعه، بنیان‌های نابرابری اجتماعی، نظریه‌های جامعه‌شناسی نابرابری اجتماعی، جامعه‌شناختی نابرابری اجتماعی، روش‌های و شاخص‌های سنجش نابرابری‌های اجتماعی، پیوند توسعه و نابرابری‌های اجتماعی، توسعه و دولت رفاه و جهانی‌شدن و فرایند توسعه می‌پردازد.