کاروان امید (سرگذشت تری فاکس)

«ما همه افسون سادگی رؤیای «تری» شده بودیم، رؤیای جوانی که از طرفی آنقدر معصوم بود که باور داشت می‌تواند دنیای بهتری بسازد و از طرف دیگر آنقدر عاقل بود که نهضت خودش را آرام‌آرام پیش ببرد. ما از تری قهرمان ساختیم؛ زیرا او آنچه را که لازمهٔ قهرمانی است انجام داد: او با حضورش دنیای ما را بهتر کرد. ما تری را قهرمان شمردیم زیرا او از میان مردم عادی برخاسته بود و ما تکه‌ای از وجود خودمان را در او می‌دیدیم.»

تری فاکس یک جوان معمولی کانادایی بود با زندگی معمولی هر جوانی در سن و سال او، سرگرم درس و ورزش و تفریح؛ اما اتفاقی زندگی‌اش را زیرورو کرد. در 19سالگی تشخیص دادند که سرطان پیشرفته استخوان دارد و در نتیجه بیماری یک پایش را از دست داد و این انتخاب‌های آدم ها در شرایط دشوار است که می‌تواند از یک آدم معمولی، قهرمانی بسازد.

تری فاکس بعد از اینکه بر افسردگی ناشی از شرایطش فائق آمد، تصمیم گرفت گامی فراتر بردارد. او که در دوران بستری‌شدنش از نزدیک شرایط دشوار بیماران سرطانی را دیده بود عزم کرد برای مبارزه با این بیماری کاری بکند و این‌گونه بود که ماراتون امید شکل گرفت.

او تصمیم گرفت از شرق تا غرب خاک کانادا را بدود و برای تحقیقات مربوط به مبارزه با سرطان پول جمع کند. تصمیمی که برای هر دوندهٔ حرفه‌ای اقدامی بسیار بلندپروازانه و دیوانه‌وار تلقی می‌شود چه رسد به دونده‌ای با یک پا. او شش ماه تمام هر روز حدود 40 کیلومتر یعنی مسافتی نزدیک به یک مسابقه دوی ماراتون را دوید و تا آخرین نفس تسلیم نشد.

«کاروان امید» داستان مبارزه تری است با ناامیدی و یأس و نمایشی است شگفت‌انگیز از پیروزی ارادهٔ انسان.