امپریالیسم، بالاترین مرحله سرمایه‌داری

امپریالیسم عبارت است از سیاست، رویه یا حمایت دولتی از گسترش قدرت و سلطه، به‌ویژه ازطریق تصاحب مستقیم سرزمینی یا ازطریق به دست‌آوردن کنترل سیاسی و اقتصادی بر مناطق دیگر، اغلب ازطریق به‌کارگیری قدرت سخت (قدرت اقتصادی و نظامی)؛ بلکه قدرت نرم (قدرت فرهنگی و دیپلماتیک). درحالی‌که امپریالیسم با مفاهیم استعمار و امپراتوری مرتبط است، مفهومی متمایز نیز هست که می‌تواند برای سایر اشکال گسترش و بسیاری از اشکال حکومت اعمال شود. اصطلاح «امپریالیسم» اغلب با «استعمار» ترکیب می‌شود. با این حال، بسیاری از محققان استدلال کرده‌اند که هریک تعریف متمایز خود را دارند. امپریالیسم و استعمار به‌منظور توصیف برتری، تسلط و نفوذ درک‌شده بر یک فرد یا گروهی از مردم استفاده شده است. رابرت یانگ می‌نویسد درحالی‌که امپریالیسم از مرکز عمل می‌کند، یک سیاست دولتی است و به دلایل ایدئولوژیک و همچنین مالی توسعه می‌یابد، اما صرفاً توسعه برای شهرک‌سازی یا مقاصد تجاری است. بااین‌حال، استعمار همچنان شامل تهاجم است. استعمار در استفاده مدرن همچنین متضمن درجه‌ای از جدایی جغرافیایی بین مستعمره و قدرت امپراتوری است؛ به‌ویژه، ادوارد سعید بین امپریالیسم و استعمار با بیان این جمله تمایز قائل می‌شود: امپریالیسم شامل عمل، تئوری و نگرش‌های یک مرکز شهری مسلط حاکم بر سرزمینی دوردست» است، درحالی‌که استعمار به استقرار شهرک‌ها در قلمروی دوردست اشاره دارد.