دیکانستراکشن و پراگماتیسم

این کتاب در قالب هفت مقاله، حاصل میز‌گردی است که در سال 1996 با هدف مقابله‌ی دو مکتب مهم فلسفی قرن بیستم یعنی دیکانستراکشن (واگرایی) و پراگماتیسم (عمل‌گرایی) با حضور نمایندگان اصلی این دو مکتب، به نگارش درآمده است. در این میزگرد، ریچارد رورتی یکی از نمایندگان مکتب اصالت عمل جدید (نئوپراگماتیسم) و “ژاک دریدا” فیلسوف برجسته‌ی واسازی یا ساخت‌شکنی نظرات خود را مطرح کرده‌اند. هم‌چنین نظریه‌پردازانی چون “سایمون کریچلی” و “ارستو لاکلائو” کوشیده‌اند رهیافت واسازی را در امتداد خطوطی نسبتا متفاوت به پیش ببرند. کریچلی سعی دارد این رهیافت را با تاثیر از آرای لونیاس یعنی تجربه‌ی اخلاقی مواجهه با دیگری مطرح کند و لاکلائو که می‌خواهد واسازی را با منطق هژمونی پیوند دهد. برای نمونه در مقاله‌ی نخست کتاب با عنوان “واسازی، عمل‌گرایی و سیاست دموکراسی/ شانتال مونه” آمده است: “دریدا و رورتی یک صدا این دعوی‌ها برماس را رد می‌کنند که بین عام باوری، عقل‌گرایی و دموکراسی مدرن پیوندی ضروری هست و دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی، نمایان‌‌گر برهه‌ای مهم در روند اکتشاف عقل است که با صورت‌های جهان روا یا عام باورانه‌ی قانون و اخلاق، پیوند خورده است. دریدا و رورتی هر دو منکر در دسترس بودن نقطه‌ی ارشمیدس نظیر عقل هستند که بتواند امکان شیوهای استدلال و احتجاج را تضمین کند که فراتر از شرایط خاصی که در آن اظهار می‌گردد جای گیرد. با این همه نقد ایشان بر عقل‌گرایی و عام باوری، خللی در تعهد عمیق‌شان به دفاع از جنبه‌ی سیاسی تفکر روشنگری که همانا پروژه‌ی گسترش دموکراسی باشد، ایجاد نمی‌کند”.