ضربان فکر

در روزگاری که تندباد شک و تردید آشیانه ایمان های سست را متزلزل می کند و امواج فتنه های سیاسی و اجتماعی، بنیان اعتقادهای احساس زده را به نابودی می کشاند؛ در روزگاری که سهولت و سرعت ارتباطات، گفت وگوهای عقیدتی را از کنج کتابخانه ها به دخمه های هزارتوی مجازی و دکه های گپ و گفت خیابانی رسانده است؛ در روزگاری که دست ایتام آل محمد (ص) از دامان پرفیض امام غایب (عج) کوتاه است و چشم یاری از اولوالألباب و اهل الذکر دارند، این سخن الهی روایات را بهتر می فهمیم که «هیچ نعمتی بالاتر از عقل به بندگان عطا نشده است.» و «هرکه عقل ندارد، دین ندارد.» در روایات داریم که یکی از راه های شکوفایی و بالندگی عقل «اندیشۀ فراوان در حکمت» است و در همین راستا از زبان رهبر معظم انقلاب می شنویم که «یاد دادن تفکر» و «نهادینه کردن فکر صحیح و منطقی» در جامعه از آموزش علوم رسمی به دانش آموزان مهم تر است. همچنین «اگرچه محتوا در فلسفۀ کودکان حائز اهمیت است، اما شیوه مهم تر است؛ یعنی کودک باید از اوان کودکی به فکر کردن و خردورزی عادت کند و این بسیار مهم است.» از دیدگاه رهبر معظم انقلاب، باید پرورش «انسان های مبتکر، متفکر، اهل تحقیق، اهل پیشروی» را جزو اهداف دستگاه تعلیم و تربیت قرار داد و وظیفۀ تبیین اصول و فروع اعتقادی یعنی «قانع کردن ذهن ها و دل ها» را متوجه نسل جوان انقلابی کرد. توجه به ویژگی های سن نوجوانی از جمله هویت جویی، استقلال طلبی، پرسشگری، کمال خواهی، گرایش به معنویت و زیبایی و… اهمیت آموزش خردورزی و دانش پژوهی را بیشتر نشان می دهد.