درآمدی بر فلسفه

فیلسوفان باستان بر این باور بودند هیچ از هیچ پدید نمی آید فاقد شیء لا یوتی شیء) و یا مسیر رودخانه ای را نمی توان دو بار شنا کرد. بعدها مفاهیم انتزاعی تر شدند و عشق افلاطونی پدید آمد؛ شاگردش ارسطو بیشتر بر تجربه گرایی تاکید ورزید. چنان که در پسامدرن نیز نیچه چنین دیدگاهی به اساتید خود هگل و شوپنهاور داشت و منتقد ایده آلیسم بود. کانت گفت که هیوم مرا از خواب جزم اندیشی دگماتیسم) بیدار ساخته است؛ ویتگنشتاین معتقد بود هر خوانش کر فلسفه باید خود تدبیر کند و از تکرار مکرر ایدههای این و آن اجتناب کند.