چگونه سوگیری و تبلیغات را در رسانه ها تشخیص دهیم

تقریبا همۀ رسانه های جهان مدعی اند که گزارش های خبری شان را به صورت مستقل، بی طرفانه، و محققانه تولید می کنند. مدعی اند که صرفا به گزارش و توصیف «واقعیت عینی» می پردازند و از هر گونه نتیجه گیری و قضاوت پرهیز می کنند. از سوی دیگر، ادعا می کنند که رسانه های رقیب این واقعیت ها را به نحو توطئه آمیز تحریف کرده و به آن جهت می دهند.
آیا این مدعا درست است؟ آیا رسانۀ مستقل و بی طرف وجود دارد؟ ظاهرا پاسخ این پرسش ها منفی است. رسانه ها، حتی اگر (بر فرض محال) از صاحبانشان و از حکومت ها تأثیر نپذیرند، از فرهنگ و نظرگاه مخاطبانشان تأثیر می پذیرند. پوشش خبری غالب در یک جامعه بر اساس اصل های زیر عمل می کند:
«ماجرا از نظرگاه ما (و جامعۀ ما) چنین به نظر می رسد؛ بنابراین، ماجرا چنین است.»
«این واقعیت ها باورهای ما را تأیید می کنند؛ بنابراین، اینها مهم ترین واقعیت ها هستند.»
«این کشورها با ما دوست نیستند؛ بنابراین، این کشورها شایستۀ انتقادند.»
«این گزارش ها بیشترین جذابیت یا هیجان را برای خوانندگان ما دارند؛ بنابراین، اینها مهم ترین گزارش های خبری اند.»
کسانی که خبرها را نقّادانه دنبال می کنند تک تک این اصل ها را معکوس می کنند. کتاب حاضر نحوۀ انجام این کار را توضیح می دهد و بنابراین تأثیر سوگیری و تبلیغات بر اندیشیدن افراد را کاهش می دهد.