شریعتی از شک تا یقین

آنچه به اندیشه اعتبار می بخشد یکسان اندیشی نیست، که در این صورت اندیشه نیست، بلکه اندیشه باید از اوصافی همچون واقع نمایی، پویایی و کارآمدی برخوردار باشد. کوشش شریعتی در فرایند اندیشیدن بازنمود همین معناست. او اندیشید تا ضمن واقع نمایی، گره از کار زمانه خود بگشاید و در برابر بسیاری از پرسش ها و معماهای عصر خود پاسخ و راهبردی روشن بنشاند اما کار او فقط در این محدوده خلاصه نمی شد چرا که او با عرضه اندیشه های خود جریانی را نیز تازه کرد، جریانی که با همه زمان ها، گذشته، اکنون و فردا پیوند می خورد.