امام قاسم بن ابراهیم و اصول اعتقادی زیدیه

اعتبار قاسم بن ابراهیم رسّی (169-246هجری) در دانش و زهد بدان پایه رسید که به امامت زیدیه برگزیده شد. در زمانه‌ای که زیدیان تنها دسته‌هایی پراکنده بودند که با یکدیگر بسیار اختلاف عقیده داشتند، چنین مقدور بود که این بزرگ‌مرد برآمده از سلالة سادات سکان این کشتی سرگردان در تلاطم امواج اختلافات و پراکندگی را به‌دست گیرد و آن را با تکیه بر دانش گستردة خود در فقه و کلام به ساحل اتحاد و یکپارچگی برساند. اما چنانچه رسم تاریخ است بخش‌هایی از زندگی، آرا و عقاید و روند عملکرد او در این زمینه در هزارتوی زمان از نظر ناپدید شده است. و اینک، محققی عالم و تیزبین همچون ویلفرد مادلونگ طی تحقیقی عالمانه زندگی، افکار و اندیشه‌ها، آثار و نقش این تأثیرگذارترین امام زیدیه در این مذهب را بررسی کرده بلکه از این رهگذر زوایای همچنان مبهم و تاریک را روشن سازد. استاد مادلونگ در اثر حاضر به بررسی مذهب زیدیه پیش از قاسم، دستاوردها و اهمیت قاسم در این مذهب، تأثیر دیرپای او بر آن و تغییر و تحول فکری و سیاسی بعدی آن می‌پردازد.