افسانه‌های ایران‌زمین (آذربایجان)

آدمی هنگامی که دل به افسانه می‌سپرد، از چنگ بندهایی که رهزن شوق است بیرون می‌رود. از نقش بی‌جانی که زندگی بر روزها و شب‌های ما زده است رهایی می‌یابد. و به عالمی که جان عالم‌هاست قدم می‌گذارد. در این عالم از خنده‌ بی‌نشاط و سکوت فریادکُش و وقاردل‌مرده‌ جهان روزانه اثری نیست.