اقتصاد ایران در بستر جهانی شدن

گسترش جغرافیایی کشورهای چندملیتی منجر به افزایش تجارت جهانی شده و پدیدهٔ جدید «تولید جهانی» را به‌وجود آورده است؛ اما کشور ما، شاید به‌دلیل دارابودن درآمدهای سرشار نفتی، نیاز به حرکت جدی در راستای جهانی‌شدن را ضروری نمی‌دانست و با ادامهٔ سیاست درون‌نگر، و به‌دلیل نگرانی از عدم موفقیت در صحنهٔ بین‌المللی، بسیار دیرتر از هماوردان خود به فکر ورود به صحنهٔ بین‌المللی افتاد. درحالی‌که کشورهای دیگر چون کرهٔ جنوبی، چین، برزیل، مکزیک، و… به‌سرعت رقابت کردن را می‌آموختند، کشور ما در بحث مزایا و معایب رقابت‌پذیری درگیر ماند و هنوز هم محیط‌های دانشگاهی ما به‌صورت جدی وارد این بحث نشده‌اند.
امروزه جهانی‌شدن پدیده‌ای همه‌گیر شده است. بیش از ۱۷۳ کشور به سازمان تجارت جهانی پیوسته‌اند، یا درحال پیوستن هستند. ما نیز به‌خاطر ضرورت گسترش صادرات غیرنفتی کشورمان، راهی جز پیوستن به این مجموعه را نداریم، زیرا درآمدهای نفت به‌سرعت رو به کاهش است.
برای ورود به صحنهٔ بین‌المللی، باید ابتدا به شناخت موقعیت‌های خود در جهان بپردازیم و این تمرین را به‌صورت سیستماتیک و هرچه زودتر شروع کنیم. هرچه تلاش فکری و تجربی سازمان‌یافته‌تر و علمی‌تر صورت پذیرد، امکان موفقیت هم بیشتر خواهد بود.