شهریاران گمنام

ايرانيان باستان گويا تاريخ را تنها سرگذشت و داستان پادشاهان و فرمانروايان مى‌پنداشتند و از اين‌جاست كه كتاب‌هاى تاريخى را «خداينامه»يا «شاهنامه»مى‌ناميدند. افسانه و داستان‌ها هم كه از خود يادگار گذارده‌اند همگى درباره پادشاهان است. بيشترى از مورخان دوره اسلام نيز از روى همين عقيده جز به سرودن سرگذشت فرمانروايان و پادشاهان و داستان جنگ‌ها و كارهاى ايشان نپرداخته‌اند. از گفتن بى‌نياز است.