نامه های کافکا به پدر و مادر

نامه های دوسال آخر زندگی او اثر ناتمام مانده دیگری را  در این کتاب نشان می دهد.

سال 1986 به عتیقه فروشی پراگی در دلاژدنا اولیس سی و دو نامه و كارت پستال دیگر عرضه شد و سپس به فروش رسید كه آن ها هم خطاب به افراد خانواده اش بودند.

خب، وقتی هیچی برای نوشتن نداری، بنویس. برای من این چیزها همیشه سخت  گیرایی خواهند داشت: آن روز  ناهار و شب‌ها شام چه خورده‌اید؟ تو  قبل  از  ظهر  چی خورده‌ای؟ پدر چه کار کرده است؟ قبل از ظهر، بعد از ظهر، در مورد من بدوبیراه گفته؟ (اگر بدوبیراه نگفت، دلیلش را بگو، اگر بدوبیراه گفت که دلیلش را می‌دانم)، کی و کدام یک از بچه‌ها پیش شما بودند؟ الی برای والی و اُتلا چی تعریف کرد؟ دوشیزه خانم چه کار می‌کند؟ دایی چی؟ چه می‌خوانی؟ پدر چه می‌خواند و الی آخر. خب حالا دیگر  هر روز یک نامهٔ غول‌پیکر برای نوشتن داری. اما حالا دیگر  باید کمی بروم توی آفتاب و ضمن آن از شتگلیتس وداع کنم.
صمیمانه‌ترین سلام‌ها به شماها و همه.