مازندرانی و سنسکریت کلاسیک

به اعتقاد كولائیان، مردم مازندران به زبانی تكلم می‌كنند كه در طول چند دهه اخیر به سرعت درحال از دست دادن نشانه‌ها و ویژگی‌های تاریخی‌اش است. امروزه بسیاری از مادران مازندرانی با فرزندان خود فقط به زبان فارسی تكلم می‌كنند. اگر رویدادی این چنین برای دیگر زبان‌های محلی در ایران یا در سایر نقاط جهان اتفاق افتاده، بدون تردید برای زبان مازندرانی این تحول چشمگیرتر بوده است. گویشوران زبان مازندرانی امروزه بسیار كمتر از تعداد خود در دهه‌های پیشین اند.

نگارنده در ادامه آورده است: اشتراكات واژگانی زبان‌های ایرانی با زبان سانسكریت را همه می‌دانیم ولی نكته‌ای كه نادیده گرفته شده، وضعیت ویژه زبان طبری و یا مازندرانی در این میان است.

بر اساس شواهد شاید بتوان به اثبات رساند كه زبان مازندرانی خود بر پایه‌ های زبان سانسكریت كلاسیك بنا شده‌ است، همان زبان كه آثار مكتوب مذهبی و ادبیات باستانی هند، متعلق به قرون قبل از میلاد، مطابق آن نوشته یا تنظیم شده‌اند و در حقیقت این زبان یادگار مردمی متمدن است كه كشور هندوستان آن زمان و در سایه تمدن و فرهنگشان، مقتدرترین و ثروتمندترین كشور جهان محسوب می‌شدند.

براساس شواهد موجود، ‌احتمالا جمعی از میان همین مردم در اواخر هزاره اول پیش از میلاد به مازندران كوچ  کرده‌اند تا با كمك آگاهی خود از فن آبیاری، ‌زمین‌های قابل كشت مازندران را دایر کردند و به زیر كشت برنج درآورند.

اگرچه تاثیر گذشت بیش از دو هزار سال بر زبان این مردم مهاجر كه بعدها بومی این سرزمین می‌شوند، بنیادی است ولی یادگارهای روشنی از این زبان كه واقعیاتی غیر قابل انكارند، هنوز در مقابل چشم ماست.

تلاش نگارنده در این كتاب، نشان دادن این واقعیات درمحدوده نام‌ها، واژه ها و اصطلاحات مازندرانی به ویژه در زمینه كشاورزی و آبیاری است.