مثل خون در رگ های من

افسوس، چشم‌های تو که مثل خون در رگ‌های من دويد، يک‌بار ديگر مرا به زندگی بازگرداند. تصور می کردم خواهم توانست به اين رشته‌ی پرتوان عشقی که به طرف من افکنده شده است چنگ بيندازم و يکبار ديگر شانس خودم را برای زندگی و سعادت آزمايش کنم. چه مي‌دانستم برای من هيچ‌گاه «زندگي» مفهوم درست خود را پيدا نخواهد کرد؟ چه مي‌دانستم که دربه‌دری و بی سروسامانی سرنوشت ازلی و ابدی من است. چه مي‌دانستم که تلاش من برای نجات از اين وضع، تلاش احمقانه‌ای بيش نيست؟