در مورد پادکستینگ به ندرت میتوان نوشته ای یافت که در آن از رادیو صحبتی به میان نیامده باشد. شاید تنها وجه تشابه پادکست با رادیو فراهم آوردن اطلاعات ارزشمند و انتقال آن به مخاطب توسط منابع صوتی باشد، اما وجوه افتراق و نبود تشابه این دو به اندازه ای است که خلاف اظهار برخی از صاحب نظران به زحمت بتوان پادکست را تهدیدی برای رادیو به شمار آورد. رقابت با رادیو نیازمند پرورش رقبایی سرسخت است که با برخورداری از استعداد و شایستگی های لازم و بروز و ظهور خلاقیت های خود، بتوانند در این فضای مناسب به فعالیت بپردازند. در کشور ما پادکست برای بسیاری از این علاقه مندان مدیوم اصلی نیست و بنابه دلایل عدیده چندان با این فضا مانوس نیستند. از جانب دیگر صرف نظر از یکی دو عنوان کتاب ترجمه شده و مقالات پراکنده در اینترنت، تلاش دیگری در جهت شناساندن بیشتر این پدیده صورت نپذیرفته است. مطالب این کتاب اساسا چگونگی بازاریابی و نحوه درآمدزایی از محل پادکست را به شما آموزش می دهد.

مدتی بود دچار دل‌مردگی شده بودم و هیچ چیز خوشحالم نمی‌کرد. دنبال شادی می‌گشتم، اما آن را پیدا نمی‌کردم. خلاء عجیبی کل زندگی‌ام را فرا گرفته بود. روزهایم پوچ و بی‌هدف سپری می‌شدند و همین باعث می‌شد احساس بی‌ارزشی کنم. مثل یک ظرف چینی ترک خورده حساس و شکننده شده بودم. هر لحظه ممکن بود با کوچکترین ضربه‌ای فرو بریزم. بیشتر از هر وقتی دوست داشتم تنها باشم. حتی به دیدن پدر و مادرم هم نمی‌رفتم. رابطه‌ام با همسرم سرد شده بود؛ با پسر نوجوانم هم کنار نمی‌آمدم.

وودی آلن همان‌قدر که کمدین، فیلم‌ساز و بازیگر است، نویسنده هم هست. پس همچنان که فیلم‌ها و بازی‌هایش پرده‌هایی هستند برای تمام فصول هنر معاصر، دیالوگ‌های فیلم‌هایش هم سطرهایی‌اند برای تمام فصول کتاب زندگی‌های معاصر؛ این است که بی‌راه نیست درآوردن سطرهایی از آن میان برای ورق‌زدن با آهنگ ضربان زندگی‌های مایی که باید هنر زیستن در زمانه ناسازگار را از او بیاموزیم؛ سطرهایی که گاه به لطیفه می‌مانند، گاه به حکایت و خرده‌داستان، و گاه تک‌گویی شخصیت‌هایی که بی‌محابا از تناقضات و پیچیدگی‌های روح و روان خود پرده برمی‌دارند.

در دهه 1930 در نیوورک، پسری پانزده‌ساله و ترک‌تحصیل‌کرده به‌نام رمان بیلی بتگیت مورد توجه داچ شولتس، گانگستری بدنام و پرنفوذ، قرار می‌گیرد و وارد دنیایی از کارهای غیرقانونی و بزهکارانه می‌شود. پدر بیلی، مردی یهودی بود که مدت‌ها پیش، او و مادر نیمه‌دیوانه‎ ایرلندی‌اش را ترک گفت و حالا بیلی ـ پس از پشت‌سرگذاشتن دورانی سخت ـ به‌سرعت شیفته دنیای آکنده از پول، شهوت و قدرت شولتس شده است. بیلی در این دنیای جدید، با زورگیری، خشونت و قتل هم روبه‌رو می‌شود؛ اما خطرناک‌ترین تهدید برای او، درگیری در رابطه‌ای عاشقانه با نامزد شولتس است. داستان توسط خود بیلی روایت می‌شود و افکار و احساسات این شخصیت دوست‌داشتنی باعث به‌وجودآمدن یکی از باورپذیرترین و جذاب‌ترین آثار ادگار لارنس دکتروف شده است. دکتروف با تلفیق اسطوره‌شناسی و تاریخ، به روابط عاطفی و شخصی گانگسترها و خلافکاران سازمان‌یافته پرداخته و اثری را به‌وجود آورده است که پس از گذشت سال‌ها، هنوز هم ذهن مخاطبین را کاملاً درگیر خود می‌سازد.

کتاب فیلم، بزرگ‌ترین آثار سینمایی جهان را با دیدی تازه می‌نگرد و نگرشی نو از این آثار و پدید‌آورندگان آن‌ها به خوانندگان خود می‌دهد. کتاب، روندی تاریخی را آغاز می‌کند و از سال 1902 به پیش می‌رود و جایگاه هر فیلم را در شرایط زمانی و مکانیِ خود بررسی می‌کند.

دنی لِی، سرپرست نویسندگان کتاب، روزنامه‌نگار مجربی است که پیوسته در «فایننشل تایمز» و «گاردین»، مقاله‌های سینمایی منتشر می‌کند. او به‌همراه چهار نویسنده دیگر، فیلم‌هایی را در این کتاب گرد آورده‌اند که احساس می‌کردند بیشترین تأثیر را هم بر سینما و هم بر جهان داشته‌اند.

این کتاب که بهترین فیلم‌های 120 سال اخیر را به نمایش می‌گذارد، به زبانی ساده نوشته شده و به‌همراه عکس‌ها و پوسترها، شخصیت‌ها، طرح‌ها و مضامین کلیدی بیش از 100 فیلم از بهترین فیلم‌هایی را که تا به حال به نمایش درآمده‌اند بررسی می‌کنند.

آن‌چه عکاسی را بیش از دیگر کتاب ها فرهنگ دیداری به تاریخ‌ نگاری نزدیک می کند، پیوند نمایه‌ ای عکس با واقعیت است؛ پیوندی که از همان دهه‌ های نخست پیدایش عکاسی مهم‌ترین امتیاز عکس بر دیگر دست‌ ساخت ‌های دیداری انسان تا آن هنگام نقاشی، گراوور و … به شمار می ‌آمد. از این قرار، عکس به ‌مثابه رونوشت و نسخه ‌ای اصیل و مکانیکی از هستی اجتماعی و تاریخی، می ‌توانست منبعی مستقیم و موثق برای دست یابی به بسیاری از واقعیت‌ ها و ازجمله واقعیت‌ های گذشـته باشد، واقعیت ‌هایی که از دستـرس و دایـره‌ ی امکانات و توانایی‌ های گفتمان نوشتاری و مشتقات آن به دور بود. این مسئله اکنون در تاریخ نظریه‌ ی عکاسی به مسئله ‌ای کلاسیک بدل شده است؛ به این معنا که به‌ رغم کهنگی، قدمت و فراوانی متونی که درباره‌ ی عکاسی نوشته شده، هنوز هم موضوع اصلی گمانه‌ زنی‌ های نظری در این زمینه است. مقاله‌ هایی که در این مجموعه گردآوری و ترجمه شده ‌اند می‌کوشند پرتوهایی بر این مسئله بیفکنند.

معرق در لغت به معنای هرچیز رگه دار است، ولی مفهوم آن در هنر، ایجاد نقش ها و طرح های زیبایی است که از تلفیق قطعات چوب های مختلف در کنار هم روی زمینه ای از چوب شکل می گیرد. این اثر آموزشی با داشتن مطالب جامع و کامل برای کسانی نوشته شده است که قصد دارند به طور فردی در زمینۀ هنر معرق به فعالیت و خلاقیت بپردازند. شیوۀ به کاررفته در این اثر با معرق کاری گذشته متفاوت است، اما دربردارندۀ تلاش ها و تجربیات و ابتکارات هنرمندانی از گذشته ها تا به امروز است که همگی هدفشان خلق آثار زیبای دستی بوده است. کمان اره مویی، تیغۀ اره مویی، تختۀ کار، چکش و میخ، تخته سمباده، میخ کش، سوهان، گیره، پیچ دستی، کاردک، لیسه و مَتّه دستی از ابزارهای این هنر است و هر کارآموز با مطالعۀ این اثر می تواند گام به گام با هنر معرق و چگونگی استفاده از این ابزارها آشنا شود.

جبّاران تاریخ عموما موجوداتی کوته‌فکر، متوهم و درعین‌حال کاریزماتیک بوده‌اند. به‌واقع جبّار، قدرتش را در اکثر مواقع نه به واسطه‌ی هوش و ذکاوتش بلکه به واسطه‌ی جهل دامن‌گستر جامعه‌اش کسب می‌کرد، آن هم با توهم و خودشیفتگی عجیب و غریبی که بسیار بالاتر از استاندارد جامعه‌اش بود. به همین دلیل است که از دوران باستان تاکنون دیکتاتورهای بسیاری را می‌شناسیم که داستان، شعر، رساله‌‌های سیاسی، اجتماعی، فلسفی، اقتصادی و غیره نوشته‌اند. حال بگذریم که بسیاری از این نوشته‌ها متعلق به دیگران است و با جعل نام به این دیکتاتورها نسبت داده شده است. هیتلر را در مقام یک نقاش درجه چندم در نظر بگیرید که شرارت‌های درونی‌اش را در قالب کتابی رذیلانه به نام نبرد من نوشته است، یا مجموعه نوشته‌ها و کتاب‌هایی که به نام استالین منتشر شده و حتی اگر دموکراسی نابودشده‌ی آمریکا را در پیوند با الیگارشی سرمایه‌داران در نظر بگیریم، مجموعه‌ی کتاب‌هایی که به نام ترامپ منتشر شده را هم می‌توانیم در این مجموعه بگنجانیم. دنیل کالدر در کتاب «ادبیات دیکتاتور: سفری در تاریخ پریشان قرن بیستم و قرن حاضر» با سال‌ها پژوهش درباره‌ی دیکتاتورهایی که خودشان را نویسنده، فیلسوف، جامعه‌شناس و شاعر و … معرفی کرده‌اند و انبوهی متن به نام آن‌ها منتشر شده، حماقت‌ها و رذالت‌هایی که در این متن‌ها موج می‌زند را هویدا کرده است. ادبیات دیکتاتور فقط به نام‌ها و نمونه‌هایی که در کتاب آمده‌اند خلاصه نمی‌شود و خواننده می‌تواند سفیدخوانی کند و بسیاری از نام‌های دور و نزدیکی که خودش شناخته و می‌شناسد را نیز به این سیاهه اضافه کند.