در این رمان در دهه 70 هستیم و جلال آریان دیگه پیر شده که پسر یکی از همسایه‌های قدیم به نام خسرو را می‌بینه. خسرو عاشق شهرناز دختر برادر ناتنی جلال، علی، می‌باشد؛ ولی پدر خسرو که مریض و زمین‌گیر و شدیداً بددهن است با این وصلت مخالف است. پدر شهرناز حاضر به قبول ازدواج به شرط مهاجرت این زوج به آمریکاست؛ ولی خسرو دل‌نگران پدر و مادر پیرش است…

موضوع کتاب حاضر، افسانه‌ها و قصه‌های قرون‌وسطی است؛ داستان آمیخته‌ای از واقعیت و خیالات است و مربوط به نقش زنان در قرون‌وسطی می‌باشد. در شهر «کانتربری» (1455ـ1485) در زمان جنگ، شایعاتی از جادوگران به گوش می‌رسد و قتل‌هایی رخ می‌دهد. اسقف اعظم، در این موقعیت حساس از زنی به نام «کاترین سوین بروک» کمک می‌خواهد. «کاترین» باهوش و بافرهنگ است و به‌عنوان شفادهنده پزشک از اعتباری مالی برخوردار بوده و گذشته از این، دانش وسیع او درباره انواع سم‌ها، بسیار تعیین‌کننده است. «کاترین» باید به‌وسیله علم و آگاهی و توانایی‌اش در شفادهندگی، قاتل را بیابد. از سویی، ایرلندی خشنی به نام «کلوم مرتاق» که مورد نکوهش هیئت مذهبی است، با وی همراه است و «کاترین» علاوه‌بر پیداکردن قاتل، باید از «کلوم مرتاق» درمقابل هیئت مذهبی حمایت کند. پیام این داستان این است که: زن‌ها در قرون‌وسطی نقشی تعیین‌کننده نداشته‌اند، اما درواقع پزشکان خوبی بوده‌اند.

ابو خالد چشم انداخت سمت باغچه اندازه کف دست زیر درخت انجیر پیر محو نور شد که سبزی می‌چید و می‌ریخت توی سبد کوچک بافته‌شده از شاخه‌های نازک زیتون. صدا بلند کرد: باز زانو درد می‌گیری‌ها. نور کمر راست کرد: تمام شد و نشست روی تخت چوبی پایه‌کوتاه کنار باغچه: سفره نباید بی‌زینت باشد و سبزی را زیرو رو کرد: به عیاض زنگ زدی؟ ابو خالد نگفت که جواب نداده و نالید: مگر این خط و خطوط راه می‌دهند؟ هی می‌گوید تماس با مشترک موردنظر امکان‌پذیر نمی‌باشد و از سکو پایین آمد و راه افتاد سمت نور.

نور دعا کرد به جان عیاض و سراپای شوهرش را برانداز کرد. می خوای بروی نماز جمعه؟ می‌دانی و می‌پرسی؟ می‌ترسم… می‌ترسم بلایی سرت بیاید. من عمرم را کرده‌ام و… تا عیاض را داماد نکردی و پسر عیاض را ندیدی حق نداری حالا بغض نکن. مگر دست من است؟ (از متن کتاب)

سپیده مثل همیشه زودتر از آتیه، در مزون را باز می‌کند. چراغ‌ها را روشن می‌کند و سی‌دی موسیقی ملایمی را در دستگاه پخش می‌نماید. در میان آن همه حریر، اورگانزا، ابریشم، تافته و تور سفید، احساس می‌کند یک نوعروس است و هیچ غصه‌ای در دنیا ندارد جز اینکه خودش را برای طایفه شوهر لوس کند. دوباره کم مانده است حواسش برود پی شوهر و طایفه شوهرش که خیاط‌ها از راه می‌رسند و آمدورفتشان به طبقه بالا، به هجوم خیال‌ها، اجازه یورش نمی‌دهند.

هر رهگذری که از خیابان رد می‌شود، هرچند حواسش به هیچ‌کس و هیچ کجا نباشد، اما وقتی از جلوی مزون رد می‌شود، امکان ندارد سرش را بالا نگیرد و یا لحظه‌ای جلوی مزون لباس عروس و شیشه ویترین بسیار بزرگ آن مکث نکند؛ حتی اگر پیرمردی لب گور باشد.

کتاب سه قطره خون، اثری نوشته صادق هدایت است که اولین بار در سال 1932 انتشار یافت. این داستان کوتاه فوق‌العاده جذاب و عجیب، توانایی و استعداد هدایت در نوشتن نثری احساس‌برانگیز، مشوش‌کننده و تأثیرگذار را به بهترین شکل به نمایش می‌گذارد و همانند کتاب بوف کور، جایگاه او را در میان نویسندگان بزرگ و صاحب‌سبک سده گذشته به تثبیت می‌رساند. نثر هدایت، دنیایی را به تصویر می‌کشد که لبریز از اسرار، سرگشتگی، پوچی و جنون است. داستان سه قطره خون، با شخصیتی همراه می‌شود که به‌شکلی تدریجی؛ اما پیوسته درحال از دست‌دادن سلامت عقل و پایداری هویت خود است و مدام با سه قطره خون دربرابر چشمانش و یا در درون ذهنش مواجه می‌شود. صادق هدایت در این اثر، با ارائه داستانی عجیب و ناآشنا، موفق می‌شود حقایقی جهان‌شمول را مورد واکاوی قرار دهد و از دریچه‌ای نو به سرشت بشر نگاهی بیندازد.

زنده به گور مجموعه داستانی از صادق هدایت است که در سال 1312 منتشر شد. این کتاب مشتمل بر نُه داستان کوتاه است که به‌ترتیب عبارت‌اند از: زنده به گور، حاجی مراد، اسیر فرانسوی، داوود گوژپشت، مادلن، آتش‌پرست، آبجی خانم، مرده‌خورها و آب زندگی.

مهم‌ترین داستان این کتاب زنده به گور است که نام کتاب هم برگرفته از این است. برخی از کارشناسان بر این باورند که داستان زنده به گور درمورد خود صادق هدایت است و آینه‌ای از تجربیات و شخصیت وی می‌باشد. این داستان درباره مردی که تا دوران جوانی‌اش در ایران زندگی کرده و سپس به خارج مهاجرت کرده است. او از همه‌کس و همه‌چیز بیزار است حتی از خودش هم بیزار است و قصد خودکشی دارد، خودش را جلو ماشین می‌اندازد، سعی می‌کند با مبتلاشدن به بیماری کار را تمام کند، حتی سم می‌خورد و در آخر هم تلاش می‌کند با خوردن تریاک خودش را از بین ببرد؛ اما هیچ‌کدام از این راه‌ها به نتیجه نمی‌رسند. او حتی در خودکشی هم موفق نمی‌شود؛ ولی در پایان داستان متوجه می‌شویم که این مرد دیوانه بوده و این‌ها یادداشت‌هایی است که از او باقی مانده؛ چراکه مرده است.

در کل داستان آمیزه‌ای از افسردگی و اختلال شخصیت است، ویژگی‌هایی که در اکثر داستان‌های هدایت به‌چشم می‌خورد. این تیپ شخصیت‌ها نیز در زندگی واقعی وجود دارند و خیلی دور از ذهن نیستند، آدمی که رنج می‌کشد و درگیر یک سلسله افکار رنج آور است؛ چون ارتباطش با واقعیت کاملاً قطع نشده، از وضعیت خودش آگاه است؛ اما این فهمیدن و مطلع‌بودن از رنج‌کشیدن، به‌معنی تسلط بر خود داشتن نیست، در افکار وسواسی این حالت‌ها وجود دارد.

این داستان به‌طور خلاصه درباره ملاقات یک هیولا با هیولای دیگری است.

یکی از هیولاها من هستم.

یون جه با یک بیماری مغزی به نام آلکسی تایمیا به دنیا آمد که بروز احساساتی مانند ترس یا خشم را برای او سخت می‌کند. او هیچ دوستی ندارد – دو نورون بادام‌شکلی که در اعماق مغزش قرار گرفته‌اند این کار را با او کرده‌اند – اما مادر و مادربزرگ فداکارش زندگی امن و رضایت‌بخشی را برای او فراهم می‌کنند. خانه کوچک آنها بالای کتاب‌فروشی دست دوم مادرش است که با یادداشت‌های رنگارنگ تزئین شده است. این یادداشت‌ها به او یادآوری می‌کند چه زمانی باید لبخند بزند، چه زمانی باید بگوید «متشکرم» و چه زمانی بخندد.

سپس در شب کریسمس – شانزدهمین سالگرد تولد یون جه – همه‌چیز تغییر می‌کند. یک عمل تکان‌دهنده ناشی از خشونتی تصادفی دنیای او را درهم می‌شکند و او را تنها و به‌حال خودش رها می‌کند. یون جه که برای کنارآمدن با فقدان خود تلاش می‌کند در انزوای خاموش عقب‌نشینی کند تا اینکه گون، نوجوان مشکل‌داری به مدرسه‌شان می آید و آنها یک پیوند شگفت‌انگیز ایجاد می‌کنند.

همان‌طور که یون جه شروع به بازکردن زندگی خود به روی افراد جدید می‌کند – ازجمله یک دختر در مدرسه – چیزی به‌آرامی در درون او تغییر می‌کند و هنگامی که گون ناگهان زندگی خود را در خطر می‌بیند، یون جه این شانس را خواهد داشت که از منطقه امنی که ایجاد کرده است خارج شود تا شاید تبدیل به قهرمانی شود که هرگز فکرش را نمی‌کرد.

رمان جسدهای عالی‌جنابان را لئوناردو شاشا در سال 1971 نوشت. داستان با الهام از خبری نوشته شده که آن زمان در مطبوعات ایتالیا هیاهو به‌پا کرده بود.

داستان حول ترور زنجیره‌ای عده‌ای قاضی در شهرهای مختلف شکل می‌گیرد. قهرمان داستان بازرس، روگاس مردی، جسور، روشنفکر و طنزپرداز است که پس از قتل اولین قاضی مأمور کشف واقعیت می‌شود و با اینکه مقامات بالا و سیاستمداران وادارش می‌کنند قاتل یا قاتلان را بین گروه‌های مخالف نظام جست‌وجو کند، او در مسیر دیگری حرکت می‌کند؛ به این ترتیب بازرس روگاس در کلاف سردرگمی از شک و سوءظن و قتل‌های دیگر قاضی‌ها و مناسبات وزیران و مأموران مخفی گرفتار می‌شود.

فرانچسکو رزی کارگردان شهیر ایتالیایی در سال 1976 با اقتباس از این کتاب فیلمی ساخت که در ایران هم به نمایش درآمد.

دزدان دریایی در بازار برده‌فروشان استانبول دانشمندی ونیزی را که در بسیاری علوم، از فیزیک گرفته تا اخترشناسی و نقاشی، دستی بر آتش دارد به اندیشمند ترک می‌فروشند. این دو نه‌تنها در حوزه‌ متافیزیک هم‌فکرند؛ بلکه از نظر ظاهری هم عجیب به‌‎هم شبیهند؛ گو آنکه قل یکدیگرند. شیوع طاعون ارباب و بنده را به عزلتی ناخواسته می‌کشاند و این فرصتی می‌شود برای آنکه اندیشمند ترک علوم غربی بیاموزد. در این میان، به تخت نشستن شاهزاده‌‌ای خردسال پای شخصیت‌های اصلی داستان را به باغ‌وحش سلطنتی می‌کشاند و نوشتن عجایب‌نامه‌ها و ساختن سلاحی غریب تقابل شرق و غرب، آن هم در چنین بستری،آرام‌آرام هر دو شخصیت را دچار پرسش‌های بنیادین می‌کند و موقعیت ارباب و بنده را تغییر می‌دهد.

در آستانه تصمیمی سرنوشت‌ساز، الکسیس فیلدینگ مصمم است که درباره گذشته مادرش جست‌وجو کند؛ اماسوفیا، مادرش، هیچ توضیحی درباره گذشته خود به او نداد. تنها چیزی که به آن اشاره کرد این بود که قبل از آمدنش به لندن، در دهکده‌ای در کرت بزرگ شده بود. الکسیس تصمیم گرفت به کرت برود و مادرش نامه‌ای به او داد تا به دوستی قدیمی بدهد و به او قول داد که با دیدن این دوست قدیمی، خیلی چیزها درباره گذشته خواهد دانست. هنگامی که الکسیس وارد پلاکا شد، از دیدن جزیره‌ای متروک به نام اسپینالونگا – کلونی جذامی‌ها در یونان در نزدیکی آنجا شگفت‌زده شد. سپس فوتینی را پیدا کرد و داستانی را که مادرش سال‌ها مخفی کرده بود، از زبان او شنید. داستان مادربزرگ مادرش و دو دخترش و همچنین تراژدی‌هایی که طی جنگ و عشق برای آن‌ها اتفاق افتاده بود. برایش عجیب بود که با این جزیره احساس آشنایی داشت و اینکه این جزیره، راز آن‌ها را در چنگال قدرتش نگه داشته بود.

«نویسنده‌ای با ظرافت و بلندنظری بی‌حدوحصر… مهارت ادبی چگونه می‌تواند تا این اندازه مسرت‌بخش ،مهربان و متین باشد؟ آنتال سرب یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان اروپایی است.» (الی اسمیت)

«یک اثر آسمانی… یادم نمی‌آید آخرین بار کی این کار را کردم رمانی را تمام کنم و بعد یک راست به صفحه اولش برگردم و آن را دوباره بخوانم سفر در مهتاب از آن دست کتاب‌هایی که شما را وامی‌دارند فکر کنید نویسنده به روحتان دسترسی خصوصی دارد.» (نیکولاس لزارد گاردین)

«سفر در مهتاب یک کتاب، زیباست از آن نوع کتاب‌هایی که برای مدتی طولانی در بخشی لطیف از وجودتان حک‌شده باقی می‌مانند» (بكا رائفلد)

«رمانی بی‌اندازه هوشمندانه درباره عشق اجتماع و متافیزیک در اروپای دهه سی… سفر در مهتاب پژوهشی درخشان درباره خواب و خیالی اروتیک است اما به این ختم نمی‌شود و اثری بسیار فراتر از یک مغازله است.» (توبی لیچتیگ)

«یکی از دوستان من یک کتاب کوچک را در دستم گذاشت و گفت لن باید این رو بخونی هر مجارستانی فرهیخته‌ای این کتاب رو می‌شناسه و دوست داره این کتاب سفر در مهتاب آنتال سرب بود. با خواندن چند صفحه اول فهمیدم که این کتاب یکی از بزرگ‌ترین رمان‌های اروپایی بود.» (لن ریكس)

داستان‌های مندرج در کتاب پیش‌رو، منتخبی از کتاب گلچین داستان‌های سیاه و پلیسی فرانسوی (بخش دوم این ‌کتاب که مربوط به بازه زمانی ۱۹۰۰ تا ۱۹۵۰ می‌شود) است. این ‌کتاب سال ۱۹۹۵ توسط انتشارات لاتالانت منتشر شد و در مقدمه این ‌بخش از آن که ترجمه فارسی‌اش در «دام جهنمی» چاپ شده، دو گردآورنده اثر یعنی میشل لوبرن و کلود مسپلد، نویسندگان و ویژگی داستان‌هایشان را معرفی کرده‌اند. منتخب بخش اول کتاب داستان‌های سیاه و پلیسی فرانسوی، سال ۱۳۹۹ در قالب کتاب «ملوان آمستردام» منتشر شد.

جورج اورول کتاب 1984 را در سال 1949 نوشت؛ زمانی ‌که جنگ دوم جهانی به‌تازگی پایان یافته بود و جهان خطر تسلیم‌شدن درمقابل حکومتی ظالم و دیکتاتوری را به‌خوبی احساس کرده بود. در آن زمان جنگ سرد هنوز به‌معنای واقعی آغاز نشده بود و در دنیای غرب روشنفکرانی بودند که به دفاع از کمونیسم برخواسته بودند. اورول این کتاب را درواقع برای اخطار به غرب درباره گسترش کمونیسم نوشت؛ اما داستان این اثر را می‌توان تا حدود زیادی به شرایط حاکم بر تمام جوامع تحت سلطه حکومت‌های استبدادی تعمیم داد. داستان در سال 1984 (35 سال بعد از تاریخ نگارش کتاب) در شهر لندن رخ می‌دهد. بعد از جنگ جهانی حاکمان کشورهای قدرتمند به این نتیجه رسیده‌اند که اگر جهان به همین ترتیب روند افزایش ثروت را ادامه دهد ارکان جامعه طبقاتی به خطر افتاده و حکومتشان سرنگون خواهد شد. آنها تنها راه جلوگیری از این امر را نابودکردن ثروت تولیدشده در جنگی بی‌پایان می‌بینند و…

داستان حرامیان در دهه نخست سده بیستم میلادی روی می‌دهد. پسری نوجوان به نام لوسیوس پریست همراه با دوستی خانوادگی به نام بون هاگنبك به ممفیس سفر می‌كند. بون راهی برای سفر به ممفیس ندارد مگر دزدیدن اتومبیل پدربزرگ لوسیوس كه از قضا نخستین اتومبیل در سراسر ولایت یوكناپاتافاست. در سفر درمی‌یابند كه ند مك‌كازلین كه با بون در اسطبل پدربزرگ لوسیوس كار می‌كند نیز خود را در اتومبیل پنهان كرده است؛ و این تنها آغاز ماجراست. حرامیان كه در سال 1962 منتشر شد واپسین رمان ویلیام فالكنر است كه در سال 1963 برنده جایزه پولیتزر شد. ویلیام فالكنر پیش از انتشار حرامیان گفته بود كه «مشغول نوشتن كتابی زرین درباره ولایت یوكناپاتافاست» تا با آن حرفه نویسندگی خود را به پایان برساند. به‌نظر می‌آید كه حرامیان همان كتاب زرین باشد. این كتاب برنده جایزه پولیتزر می‌باشد.

«الان چیزی برای تماشا وجود نداره. اما اینجا روح و پتانسیل داره. بچه‌های زیادی اوقاتشون رو اینجا گذروندند. الفبا می‌خوندند و مسئله ریاضی حل می‌کردند. دو ردیف میز چوبی و شاید یه تخته سیاه اینجا بوده… اینجا یه بستنی‌فروشی دلپذیر میشه. می‌تونی تصورش کنی؟»

لیبی برنامه‌ریز مجالس شرکت بزرگی در شیکاگو بود، حداقل تا چند ماه پیش؛ تا زمانی که بدون هیچ تذکری اخراج شود. دقیقاً می‌دانست چگونه اتاقی خالی را اندازه‌گیری کند و قابلیت‌های آن را بسنجد، اما هر جاذبه‌ای که پدرش در این ساختمان می‌دید فراتر از درکش بود.

شاید از دست دادن شغلش بیش از وقار، عزت‌نفس و احتمالاً دوست و خانه‌اش برایش هزینه داشت. شاید بصیرتش را نیز از او ربوده بود.

لیبی به‌تازگی درخواست‌های زیادی برای شغل داده بود، اما بعد از پاسخ هرکدامشان انگار با صورت روی زمین سیمانی می‌خورد؛ آن هم به این دلیل که اشتباهی دکمه انتخاب همه را زده بود و ایمیلی برای همه کارمندهای کندرو ـ گراهام و همکارانش فرستاده بود که در آن نوشته بود سلول‌های مغزی رئیس‌هایش از گل‌های شمعدانی کمتر است و همه درخواست‌های رفع نقص آن‌ها را بی‌سلیقگی محض می‌بیند.

این احمقانه بود. ایمیلی مسخره. قرار بود شوخی با یک دوست باشد، اما هزینه‌اش برای لیبی جبران‌ناپذیر شد…

بعضی منتقدان می‌گویند اگر جورج اورول قرار بود «مزرعه حیوانات» خود را در قرن بیست‌ویکم بنویسد احتمالاً بی‌شباهت به داستان آندره الکسیس نم‌یشد و این مطلقاً به این معنی نیست که قمار خدایان را اقتباسی مدرن از کتاب‌های مشابه پیشینش بدانیم؛ کما اینکه هوش و خودآگاهی آنقدر موهبت (و بعضاً) نفرین عجیبی‌اند که حتی پیام‌رسان کوه المپ و خدای ادبیات (هرمس) و خدای روشنایی و هنر (آپولو) هم برای سر درآوردن از نتایج مواجهه روح فانی با آن‌ها باید درنهایت نامطمئنی به شرط‌بندی روی بیاورند. هرمس گفت: «دارم فکر می‌کنم چی می‌شد اگه حیوون‌ها،هوش آدم‌ها رو داشتن؟» آپولو جواب داد: «و من فکر می‌کنم آیا اون موقع،اون‌ها هم به ناراحتی آدم‌ها بودن؟» «بعضی از آدم‌ها ناراحت، بعضی‌هاشونم نیستن. هوش براشون نعمت پرزحمتی بوده». آپولو گفت: «حاضرم سر یه سال بندگی شرط ببندم که اگه حیوون‌ها-اصلاً هر حیوونی که انتخاب کنی -هوش آدم‌ها رو داشته باشن حتی از اون‌هام ناراحت‌تر میشن.» و شرط‌بندی هرمس و آپولو منجر به هدیه‌کردن یک‌شبه زبان و هوش بشری به پانزده سگ کلینیک دامپزشکی تورنتو شد و پیامدهای این قمار، تمام ساکنین المپ از زئوس گرفته تا الهه سرنوشت را درگیر خود می‌کند. کتاب حاضر دو جایزه معتبر در سال 2015 برای نویسنده کانادایی‌اش ارمغان آورده است.