در این کتاب نویسنده آقای نراقی توانسته به لطف مصاحبه‌هایی که تا مرحله نهایی پیش رفتند و با هنرمندی خودش در زمینه نوشتن، شاه را در شرایط واقعی زندگی، در پریشانی و سردرگمی، برهنه کند و شاه واقعی را به خوانندگان نشان دهد. به این ترتیب شاه از بزرگ‌ترین زینت و تجمل به‌دور است… کسانی که احسان نراقی را می‌شناسند می‌دانند که ظرافت فکری او تا چه اندازه به او جرئت نقد واقعی را می‌دهد و همچنین به او اجازه می‌دهد تا نقاط ضعف انسان را تشخیص دهد؛ آن هم بدون اینکه آنها را به تحقیر تبدیل کند و همچنین به او این امکان را می‌دهد که وقایع را بدون گرفتارشدن در دام ایدئولوژی که پیچیدگی‌های روحیه انسانی و تخصص سیاسی را تضعیف می‌کند، به تصویر بکشد. زمانی که احسان نراقی زندانی در زندان انقلابیون بود قطعاً دفاع از مواضع و عقایدش برایش سخت بود؛ زیرا او از مدل لیبرال آمریکای شمالی انتقاد و با کمونیسم به‌سختی برخورد کرده بود و در نتیجه می‌نویسد: «روشنفکران مارکسیست مرا مزاحم می‌دانستند و اسلامی‌ها هم علی‌رغم اینکه از تحلیل‌های من استفاده می‌کردند، اصلاح‌طلبی و عدم موافقتم با تندروی‌هایشان را نمی‌پسندیدند.»