این كتاب یك قصه هزل‌آمیز است. پر از مطایبه و سخره. قصه‌ای است درباره سازمان ملل: آدم‌هایش، اهدافش، راه‌كارهایش و عملكردهایش. به نوعی افشاگری است و در نتیجه خنده‌دار. كتاب پر است از استعاره، و خواندنش دقت می‌طلبد. اگر صحنه‌های كتاب را كه بسیار به تصویر نزدیك‌اند، در نظر آورید حتما به هنگام خواندن كتاب مدام لبخند به لب خواهید داشت. خواندنش در این روزگار مغتنم است.

“ترانه ایزا” یک اثر تحسین شده ی دیگر از ” ماگدا سابو” است که با داستان تاثیرگذار خود از رابطه ی میان دو زن، که از قضا مادر و دختر هم هستند، توجه مخاطب را به خود جلب می سازد. اتی، مادر پیر و از جهانی قدیمی است؛ جهانی قدیمی تر از مجارستان کمونیست مدرن در سال های پس از جنگ جهانی دوم. اتی که از یک خانواده ی فقیر بود و هیچ تحصیلات رسمی را نگذرانده بود، تمام زندگی خود را به همسرش وینس که یک مرد شجاع بود و قبل از جنگ به دلایل سیاسی در لیست سیاه قرار گرفته بود، اختصاص داد. “ایزا” دختر آن ها و زنی به شجاعت پدرش بوده و در برابری نازی ها مقاومت فعالانه انجام می دهد. او که حالا پزشک شده و نیرویی برای پیشرفت محسوب می شود، در بوداپست زندگی کرده و مشغول به کار است. اما با مرگ وینس، “ایزا” سریعا خواستار این است که مادرش اتی را به شهر ببرد تا مطمئن شود که او نزدیک است و می تواند مراقبش باشد. “ایزا”می خواهد همه چیز به درستی انجام بگیرد و اتی نیز که مشتاق است تا همه چیز طبق میل دخترش باشد، دختری که آنقدر به او افتخار می کند، پذیرفته و به شهر می رود.
اما “ترانه ایزا” چیزی بیشتر از نیات خوب و دلپذیر است. مادر و دختر از دو دنیای مختلف می آیند و نظراتشان درباره ی آنچه به زندگی خوب منجر می شود متفاوت است. با وجود این که سعی می کنند با هم مدارا کنند، اما شدیدا دچار سوء تفاهم شده و مرتب یکدیگر را می رنجانند. به طوری که فاصله ی میان آن ها روز به روز بیشتر و بیشتر خواهد شد. این اثر درخشان از “ماگدا سابو” به خوبی فاصله ی بین افراد و تبعات آن را مورد بررسی قرار داده است.

دنیا ذهن های ما را به بازی گرفته است. آمار تنش و اضطراب رو به افزایش است. سیاره ای سریع و نا آرام زندگی های سریع و نا آرام خلق میکند. ما بیشتر از همیشه با هم مرتبط هستیم، با این حال بیشتر از همیشه احساس تنهایی میکنیم و تشویق میشویم برای همه چیز، از سیاست های گرفته تا شاخص توده ی بدنی مان، نگران باشیم.
چطور می توانیم در سیاره ای که ما را دیوانه میکند عاقل بمانیم؟
چطور در عصر فناوری انسان بمانیم؟
چطور وقتی به مضطرب بودن تشویق میشویم خوشحال بمانیم؟
مت هیپ، نویسنده ی سرشناس انگلیسی، در یادداشت هایی درباره سیاره ای نا آرام به این پرسش ها پاسخ می دهد. کتاب های مت هیگ به بیش از چهل زبان ترجمه شده اند و همواره در لیست پر فروش ترین های بین المللی قرار دارند.

تفنگ را پر کردم، یک فشنگ وارد لوله شد، انگشتم بدون فشار روی ماشه بود، و از طریق مگسک تفنگ هر کسی را که رد می‌شد نشانه می‌گرفتم: زن‌های کالسکه‌به‌دست، بچه‌ها، مأموران شهرداری که می‌خندیدند و یکدیگر را صدا می‌زدند. هر کس از زیر پنجره‌ی ما رد می‌شد‌، مجبور بودم لب‌هایم را گاز بگیرم تا جلوی خنده‌ای را بگیرم که از سر شور و شوقم به‌خاطر برتری‌ام از آن‌ها و تصورِ احساسِ امنیتِ بی‌معنی و معصومانه‌شان بر لبم می‌نشست.
اما بعد از مدتی، این معصومیت آزارم می‌داد. یک‌جور عصبانیت عجیب‌غریب بود که سال‌ها بعد در وجود همخدمتی‌های دوران سربازی‌ام دیدم، و وقتی‌که شهروندان غیرمسلح ویتنامی را به‌صورت گروهی جمع می‌کردیم و آن‌ها با ما حرف می‌زدند، خودم هم چنین حسی را تجربه کردم. قدرت فقط وقتی لذت‌بخش است که به رسمیت شناخته شود و بقیه از آن بترسند. شهامت و بی‌پروایی در ضعیفان برای قدرتمندان دیوانه‌کننده است.
یک روز بعدازظهر ماشه را کشیدم. به‌سمت زن و مرد مسنی نشانه گرفته بودم. آن‌ها آن‌قدر آهسته حرکت می‌کردند که وقتی به پیچِ انتهای تپه رسیدند، پاک کنترلم را از دست دادم. باید شلیک می‌کردم. نگاهی به سروته خیابان انداختم. خیابان خالی بود. به‌جز دو سنجاب که روی سیم‌های تلفن دنبال یکدیگر افتاده بودند، هیچ جنبنده‌ای آن‌جا نبود. یکی از سنجاب‌ها را با نشانه دنبال کردم. نهایتاً سنجاب لحظه‌ای بی‌حرکت ایستاد و من هم شلیک کردم. سنجاب مستقیم افتاد در خیابان. خودم را در تاریکی عقب کشیدم و منتظر ماندم تا اتفاقی بیفتد. مطمئن بودم یک نفر صدای شلیک را شنیده یا سقوط سنجاب به خیابان را دیده بود. اما صدایی که به‌نظر من خیلی بلند می‌رسید برای همسایگان‌مان چیزی بدتر از صدای محکم‌کوبیدنِ درِ کابینت نبود. پس ‌از مدتی دزدکی نگاهی به خیابان انداختم. سنجاب کاملاً بی‌حرکت بود؛ شبیه شالی که یک نفر روی زمین انداخته باشد.

پیام‌آوران، فرشتگان حمایتگر، فرستادگان الهی ما را در میان بال‌های خود گرفته‌اند.

چه تندیسی در حاشیه‌ی میدان باشند؛

چه بر سنگ قبری حک شده باشند؛

چه بر دیوارهای کلیسا نقش شده باشند؛

چه بر دروازه‌ی بهشت نگهبانی دهند؛

ما را با رمزورازشان احاطه کرده‌اند.

نویسندگان بزرگ خواب آن‌ها را دیده‌اند و گاه با آن‌ها حرف زده‌اند.

در صفحات این کتاب شاید که خواب‌های خودمان را پیدا کنیم و یادمان بیاید که در رؤیا چه‌ها شنیده‌ایم.

جورج اورول می‌خواست هنر را برای خدمت به مردم عادی به کار گیرد اما تجربه و بینش عمیقی که او نسبت به مواضعش داشت، اگر می‌خواست روی کاغذ بیاید، همه‌گیر نمی‌شد و به دست مردم عادی نمی‌رسید. پس هوش سرشار و علاقه‌ کودکی‌اش به کتابخوانی را سرمایه خود کرد و داستانی نوشت که به سبک کتاب‌های کودکان، حیوانات شخصیت‌های آن هستند. این میانبری بود تا درک مفاهیم را برای مخاطب آسان‌تر کند. مزرعه‌ی حیوانات متاثر از رویدادهای سه دهه‌ی نخست سده بیستم است و اورول در آن به‌وضوح به نقد و استهزای حاکمیت شوروی و شخص استالین می‌پردازد.
جورج اورول روزنامه‌نگار، منتقد ادبی و شاعری انگلیسی است که توانست تلاش برای زندگی بهتر و آزادی را به انسان بیاموزد. او به خاطر نبوغش در مسائل اجتماعی و مکتب تساوی‌طلبی تحسین و از سویی دیگر به خاطر عشق به ادبیات به عنوان مرجع تحلیل‌های سیاسی و اجتماعی معرفی می‌شود.
او معتقد بود: «هیچ کتابی به‌راستی فارغ از جهت‌گیری سیاسی نیست. خود این عقیده که هنر نباید کاری به کار سیاست داشته باشد، موضعی سیاسی است.» به این ترتیب جورج اورول که از پنج سالگی می‌دانست، روزی نویسنده می‌شود، در پنج سال پایانی عمرش دست به خلق آثاری زد که حالا ما نام او را جدا از این آثار نمی‌دانیم. ابتدا در 1945 میلادی اثر شگفت‌انگیز و ماندگار «مزرعه‌ی حیوانات» را نوشت و بعد در 1949 میلادی آن را به چاپ رساند.

کتاب برجیس را بخر، مجموعه ای از داستان های کوتاه نوشته ی آیزاک آسیموف است که نخستین بار در سال 1975 انتشار یافت. این کتاب مخاطبین را وارد دنیای عجیب و شگفت انگیز آسیموف می کند. این داستان ها که در طول بیست و سه سال دوران حرفه ای آسیموف به وجود آمده اند، نشان دهنده ی قدرت و توانایی های حیرت آور یکی از برجسته ترین نویسندگان داستان های علمی تخیلی هستند. در کنار هر داستان، شرحی جذاب در این باره وجود دارد که آسیموف چگونه و چرا آن داستان را نوشته است و همین موضوع باعث می شود کتاب برجیس را بخر، رگه های خودزندگی نامه ای در خود داشته باشد و اطلاعاتی را از پشت صحنه ی حرفه و زندگی مردی خیال پرداز و هنرمند به مخاطبین بدهد. اگر از علاقه مندان به داستان های علمی تخیلی هستید، به هیچ وجه نباید این کتاب را از دست بدهید.

راستی وحشتناک نیست که آدمی می تواند در ایام خوشی از هولناک ترین واقعه شوخی کنان و آسوده خاطر یاد کند، طوری که گویی واقعه ای از این دست فقط برای دیگران پیش می آید و ممکن نیست برای خود ما رخ دهد؟! اما بعد رخ می دهد، باورش نمی کنی، با این همه به آن گردن می گذاری؛ و زمان می گذرد، به زندگی ادامه می دهی، در بستری می خوابی که زمانی با دلدار خود در آن سهیم بوده ای، از همان لیوانی می نوشی که او به لب برده است، در سایه سار همان درخت کاجی توت فرنگی می چینی که پیشتر با او می چیدی، با کسی که دیگر میوه نخواهد چید؛ و نه مرگ را دریافته ای و نه زندگی را.

سیلک خاطراتی را در «فوریت»، وقتی نوزده ساله بوده و هر روز عصر از لودیوین کوچیک نگهداری می کرده به یاد می آورد. لودیوین دلش می خواسته در باغ درخت ها را بغل کند، یاد بگیرد مثل پرندگان پرواز کند، زیر آسمان پرستاره بخوابد. در مدت نه ماه، هر دو در دنیایی رؤیایی کنار هم زندگی می کنند، خانواده ی دخترک هم در حاشیه هستند و غرق در رابطه انحصاری شان.
میشل لایاز با این رمان کاوش خود را در مشکلات خانوادگی ادامه می دهد. او بسیار موشکافانه شادی های کودکانه را از کوچکترین مسائل در حالی به تصویر می کشد که خانواده به آنها کوچکترین توجهی ندارد.

کتاب مالون می میرد، دومین اثر از سه گانه ی معروف ساموئل بکت است که در سال 1951 به انتشار رسید. پیرمردی در اتاقش روزهای آخر زندگی را پشت سر می گذارد. برایش غذا می آورند و تمیزش می کنند در حالی که او به انتظار مرگ نشسته است. پیرمرد در همین حالِ انتظار، برای گذران وقت، قصه هایی در ذهن خود می سازد و شخصیت های گوناگون و متفاوتی از قوه ی تخیل او می گذرند. این رمان جریان ساز با داستانی متفاوت و به یاد ماندنی، هم ردیف آثار بزرگی چون «در انتظار گودو» و یا «آخر بازی» قرار می گیرد. مالون می میرد به همراه دو رمان دیگری که این سه گانه را تکمیل می کنند، آغازگر دوران شکوفایی داستان سرایی بکت است؛ دورانی که مسائل زبانی و استفاده از روایتی غیرسنتی، در مرکز توجه این نویسنده ی جریان ساز قرار گرفت. این کتاب را می توان نقطه ای در نظر گرفت که بکت در آن، مسیر نویسندگی خود را تغییر داد.

این کتاب ماجراهای جیمز باند، مأمور سرویس مخفی بریتانیا، را روایت می کند. در این داستان، باند مأمور می شود عاملین قاچاق الماس از معادن سیرالئون به آمریکا را پیدا کند، او برای پیش بردن تحقیقاتش، خود را یکی از اعضای گروهی خلافکار جا می زند، به آمریکا می رود و مخفیانه به دستۀ آن ها نفوذ می کند.
الماس ها ابدی اند در زمان انتشار نقدهای مثبتی دریافت کرد و در سال ۱۹۷۱ اقتباسی از آن به کارگردانی “گای همیلتون” و با بازی “شان کانری” بر پردۀ سینماها رفت.
داستان های باند در فهرست پرفروش ترین کتاب های تاریخ قرار دارند و تاکنون بیش از صد میلیون نسخه از آن ها در سرتاسر جهان به فروش رفته است.
در سال ۲۰۰۸ روزنامۀ تایمز، فلمینگ را چهاردهمین فرد در فهرست پنجاه نویسندۀ برتر بریتانیا از سال ۱۹۴۵ قرار داد. همچنین از سال ۱۹۶۲ تاکنون بیست و شش فیلم با محوریت شخصیت جیمز باند ساخته شده وشش بازیگر در پنج دهه، سنت بازی در نقش این شخصیت بر پرده سینما را ادامه داده اند.
سری فیلم های جیمز باند، با فروش جهانی بیش از پنج میلیارددلار، از نظر فروش در جایگاه دوم فیلم های ادامه دار قرار دارد.

مجموعه ی سه گانه ی بنیاد (Foundation)، نوشتهی آیزاک آسیموف در دهه ی چهل میلادی در قالب داستان های کوتاه در مجله ی آستونینگ چاپ می شد. این مجموعه در دهه ی پنجاه گردآوری و تکمیل شد و انتشارات دابل‌دی آن را به شکل رمان بلند منتشر کرد.
این کتاب در سال 1966 جایزه بهترین مجموعه کتاب همه ی دوران های هوگو (Hugo) را به خود اختصاص داد. این جایزه همین یک بار داده شد و هرگز به کتاب دیگری تعلق نگرفت. بعدها با نوشتن چهار کتاب دیگر و افزودن آنها به مجموعه ی اصلی سه جایزه ی هوگوی دیگر نیز به دست آورد.
از نظر بیشتر منتقدین بنیاد اسیموف در کنار کتاب 2001 – یک ادیسه ی فضایی نوشته ی آرتور سی کلارک، بهترین اثر در ژانر علمی تخیلی است و به تعبیری ارباب حلقه های این ژانر می باشد. نام این کتاب در برخی از سایت های معتبر چون (Thrive Global) جزو صد کتابی که حتما پیش از مرگ باید خواند درج شده است. بنیاد در میان کتاب های علمی و تخیلی یکی از بهترین داستان ها را در این ژانر روایت می کند که آن را در دسته ی علمی تخیلی اجتماعی قرار می دهد. بی تردید با خواندن این کتاب به ژانر علمی و تخیلی علاقه مند خواهید شد.

رمان دفترچه‌های کتاب‌فروش که جایزه‌ی بوکر عربی را برای جلال برجس، نویسنده‌ی موفق اردنی به ارمغان آورد، داستان کتاب‌فروش منزوی فرهیخته‌ای است که در پی از دست دادن خانه و خانواده‌ اش و به دنبال اتفاق عجیبی که برایش رخ می‌دهد، به فکر خودکشی می‌افتد اما دیدار با زنی اسرارآمیز باعث می‌شود از این کار منصرف شود. در پی آن گرفتار عشقی می‌شود که هم او را به زندگی برمی‌گرداند و هم رشته‌ای بر گردنش می‌افکند…

به‌یکباره همه‌چیز برایم معنای جدیدی پیدا کرد و واضح‌تر شد. عشق عجب معجزه‌گری است! به بدنی که بدون هیچ افسوسی به سمت پایان می‌رفت، زندگی بخشیده بود. فكر كردم آیا مرا به یاد خواهد آورد؟ آن مرد سرخورده‌ای را که مانند پرنده‌ی بی‌پروبالی در ساحل دریا ایستاده بود و به آخرین صحنه‌ای فکر می‌کرد که چشمانش قبل از رفتن به عدم، ثبت می‌کرد. مردی که ناگهان بدون هیچ‌گونه اشاره و نشانه‌ی زندگی،‌ عاشق می‌شود و به روباه مرگ پشت پا می‌زند و با اشتیاق نابینایی که نوری دیده باشد، به دنبال آن زن می‌گردد تا او را پیدا کند.

کتاب درخت آرزو، اثری فانتزی نوشته ی کاترین اپلگیت است که نخستین بار در سال 2017 منتشر شد. کتاب ها نمی توانند جوک تعریف کنند، اما بدون تردید توانایی داستان سرایی را دارند. قرمز، یک درخت بلوط است که سال های زیادی از عمرش می گذرد. او یک درخت آرزو است و مردم محل، آرزوهایشان را بر روی تکه های لباس می نویسند و به شاخه های او می بندند. این درخت آرزو به همراه کلاغی به نام بانگو و سایر حیواناتی که در گوشه و کنار تنه اش پناه می گیرند، مراقب محله نیز هست. شاید بگویید که دیگر اتفاقی برای قرمز جدید نخواهد بود؛ خب، این حرف تا حدی درست بود تا این که خانواده ای جدید به محله می آیند. بسیاری از ساکنین محله از این اتفاق ناراضی هستند و حالا تجارب قرمز به عنوان یک درخت آرزو، از هر وقت دیگری مهمتر شده است. کتاب درخت آرزو، اثری خنده دار، ژرف، گرم و پرظرافت است که دوران اوج نویسندگی کاترین اپلگیت را نشان می دهد.

رمان بر استخوان‌های مردگان، اثری است خارق العاده از اولگا توکارچوک که پس از بازگردانی به زبان انگلیسی توجه منتقدین و مخاطبان را به خود جلب ساخته و برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات شد. طنز داستان قوی بوده و در عین حال اثری شفاف، خطرناک و تکان دهنده است. داستانی تحسین برانگیز که سوالات تند و تیزی را درباره ی رفتار بشر مطرح می سازد.
ماجرا از این قرار است که در یک دهکده ی دور افتاده در کشور لهستان، انینا دوشیکو روزهای تاریک و سرد زمستان را به مطالعه ی اخترشناسی، ترجمه ی اشعار ویلیام بلیک و مراقبت از خانه های تابستانی ساکنان ثروتمند ورشو اختصاص داده است. با ترجیح دادن حیوانات به همنشینی با انسان ها که دیگر بر کسی پوشیده نیست، شهرت او به گوشه گیر بودن تشدید شده است. اما ناگهان مشخص می شود که یکی از همسایگان مرده است. خیلی زود جسد او در شرایط عجیب و غریبی پیدا می شود. با افزایش سوظن ها، انینا خود را وارد تحقیقات می کند چرا که مطمئن است چیزهای به درد بخوری می داند؛ فقط اگر به او گوش کنند و کسی به حرف هایش توجه نشان بدهد…
رمان بر استخوان‌های مردگان یک اثر هیجانی و خیال انگیز و کاوشی برانگیزاننده در مرزهای کدر و مبهم بین عقل و جنون، عدالت و سنت، اختیار و تقدیر بوده و این سوالات را مطرح می کند که ما چه کسی را سالم و عاقل می دانیم و چه کسی حقیقتا شایسته ی داشتن صدا و مورد توجه قرار گرفتن است.