هرگز کسی به الینور نگفته است که زندگی باید بهتر از خوب باشد، الینور آلیفنت در برقاری ارتباط اجتماعی با مشکلاتی روبه روست و هرچه را که فکر می گند، به زبان می آورد. او برنامه ی زندگی اش را طوری چیده است که از هر نوع تعامل اجتماعی دور باشد اما وقتی ریموند، کارشناس شلخته و دست و پا چلفتی اداره سر راهش قرار می گیرد، همه چیز تغییر می کند. الینور عجیب و غریب به آرامی قدم به زندگی ای می گذارد که …
الینور شخصیتی نیست که بتوان او را به این زودی ها فراموش کرد. امتیاز ساخت این فیلم از این رمان نیز خریداری شده است.
الینور آلیفنت مانند رمان جین ایر، زنی استبا زخم عمیق تنهایی و سایه ی کودکی دلخراشی که حتی طاقت به یاد آوردنش را هم ندارد اما بتدریج با شهامتی فوق العاده به آنچه باور نمی کرده سزاوارش باشد، دست می یابد.
دلخراش اما طنز آلود، تاریک اما سرشار از زندگی، داستانی که همگان در مورد آن گفت و گو خواهند کرد.

داستان یک کتابفروشی به اسم هاولینگ، جایی که خوانندگان برای غریبه‌ها، معشوقه‌شان و شاعران نامه می‌نویسند. این داستان هِنری و ریچل هم هست؛ قبل از اینکه ریچل به شهری در کنار دریا سفر کند، آن‌ها بهترین دوست همدیگر بودند. حالا ریچل دوباره به شهر برگشته است و همراه او در کتابفروشی کار می‌کند. غم بزرگی دارد. چند ماه پیش برادرش غرق شده است و او می‌خواهد در کتاب‌هایی که مردم دوست دارند و کلمه‌هایی که به جا گذاشته‌اند، به‌دنبال آینده‌ای برای خود باشد.

لیدیا با تنها پسرش و شوهر خبرنگارش در شهر آکاپولکو در مکزیک زندگی می‌کند و کتابفروشی دارد. با اینکه کارتل‌های مواد مخدر دارند ثبات و آرامش را از شهر می‌گیرند، زندگی آرامی دارند.
یک روز مردی به نام خاویر به کتاب‌فروشی لیدیا می‌آید و کتاب می‌خرد. خاویر رئیس کارتل نوظهور شهر است که با قتل و کشتار مخالفان و با هراس‌افکندن در دل مردم، کنترل شهر را به دست گرفته است. وقتی همسر لیدیا در گزارشی مفصل نقاب از چهره واقعی خاویر برمی‌دارد و دستش را برای همگان رو می‌کند، زندگی لیدیا زیر و رو می‌شود و همه چیزش به هم می‌ریزد.
لیدیا مجبور می‌شود با پسر هشت ساله خود از شهر فرار کند و به آمریکا مهاجرت کند اما …
خاک آمریکا که از آن به عنوان «خوشه‌های خشم» زمانه ما یاد شده است یک رمان کلاسیک جدید آمریکایی است. جنین کامینز در رمان جدید خود راز دل انسان‌هایی را برملا می‌کند که برای دستیابی به کورسویی از امید همه چیزشان را پشت سر رها می‌کنند. این رمان جنجال‌برانگیزترین رمان سال 2020 آمریکاست.

چشمان آقای باتن سمتی را که انگشت اشاره پرستار نشان می داد نگاه کرد و چیزی را که دید،این بود:یک پیرمرد ظاهرا هفتاد ساله که لای یک پتوی سفیدرنگ پیچیده شده و توی یکی از تخت های نوزاد تقریبا چپانده شده بود.موهای کم پشتش تقریبا سفید بود و از چانه اش یک ریش جو گندمی دراز آویزان بود که در نسیمی که از پنجره می آمد به طرز خنده داری تکان میخورد.با چشمانی مات و رنگ پریده که سوال توام با حیرت در آن دیده میشد. آقای باتن با فریاد گفت:«فکر کرده اید من دیوانه ام؟» پرستار جواب داد:«این بچه،قطعا بچه شماست.»

«دروغ¬های کوچک بزرگ» قصه کسانی را روایت می¬کند که به دلیل ترس از آبرو، اسرار زندگی¬شان را به هیچ¬کس حتی دوستان و نزدیکان خود بیان نمی¬کنند. قتلی رخ می¬دهد که والدین همه دانش-آموزان یک مدرسه را تحت تاثیر قرار می¬دهد. «جین» یکی از مادرهای مدرسه است. او قربانی اشتباه و رفتار مردی شده است که سال¬ها بر زندگی او سایه انداخته است و از نظر مخاطب اولین متهم قاتل به حساب می¬آید اما این همه ماجرا نیست. مخاطب بیش¬تر از این¬که به فکر قاتل باشد دوست دارد بداند چه کسی به قتل رسیده است. داستان «لیان موریاتی» شما را تا آخرین صفحه می¬کشاند تا پاسخ سوال خود را بیابد.
لیان موریاتی در این کتاب دکتر جکیل و آقای هاید دیگری خلق می¬کند. او نشان می¬دهد گاهی انجام کار غلط بهتر است.
نیویورک تایمز
این کتاب چنان جذاب است که نمی¬توانید آن را زمین بگذارید. چه نویسنده خوبی: باهوش، دانا، و پر از شگفتی.
آن لاموت
لیان موریارتی در سال 1966 در سیدنی استرالیا به دنیا آمد. از کودکی علاقه زیادی به نوشتن داشت وتوانست در بزرگ¬سالی به آرزویش نحقق بخشد. «دروغ¬های کوچک بزرگ» در سال 2014 پر فروش¬ترین کتاب نیویورک تایمز شد و شهرت زیادی برای نویسنده کسب کرد. او داستان¬های دیگری نیز در کارنامه خود دارد از جمله «سه آرزو»، «آنچه آلیس از یاد برد» ، و «راز شوهر» که در زمره پر فروش¬ترین نیویورک¬تایمز و سایت «آمازون» قرار گرفت.

نوری ابراهیم در جلسه دفـاع از پایان‌نامه دکترایـش در باره منصور حلاج اطلاع می‌یابد که تزش به بهانه الحاد حلاج مردود اعلام شده است.
در اوج دوران افسردگی ناشی از این شکست، خیال حلاج در برابر او جان می‌گیرد و زبان می‌گشاید. نوری درمی‌یابد حلاج و او هر دو گرفتار جیره‌خواران و فقهایی جاه‌طلبند که دور سلطان را گرفته‌اند و دین برایشان اسم شبی است برای راهیابی به کاخ جادویی قدرت…

ما بیست سال بود سر وسایل خانۀ عمه بازی می کردیم . من و پسر عمویم. از هشت سالگی شروع کردیم و صاحب خیلی چیزها شدیم . بیش تر هال را او باخته بود و نصف پذیرایی را من . روی فرش های ما می خوابیدند و در ظرف های ما غذا می خوردند . همه چیز از آن ما بود ولی کسی نمی دانست. فقط یک چیز مانده بود که تکلیفش معلوم نبود . یک چیز خیلی مهم ، خود خانه.

آوریل 1943: در فاصلة بسیار نزدیکی از سدّ مونه، یک اردوگاه کار اجباری قرار دارد که در آن اسرای اکراینی به تولید سلاح‌های آلمانی می‌پردازند. رئیس این اردوگاه، گئورک هارتمن، مردی است با وجودی آکنده از تردید و شفقت و در خیال شروع رابطه‌ای که شاید به قیمت جانش تمام شود.
همزمان سازمان مخفی انگلستان، در جستجوی یک جاسوس آلمانی است، زنی بسیار زیرک و خونسـرد با نام مسـتعار «چشـم شب». زن در پی کشف رازی است.

«اول تو بگو چی دیدی تا من نشون بدم چی نوشتم.»

«جنون خدایان» تازه­ترین اثر داستانی «امیر خداوردی» است. او پیش­تر در مقام داستان­نویس با دو رمان «آلوت» (رمان تقدیرشده جایزۀ ادبی «احمد محمود») و «آمین می­آورم» (برگزیده به عنوان سومین رمان برتر جشنواره سراسری «اشراق») توانسته جایگاه ادبی خود را مطرح و تثبیت کند.

«جنون خدایان» مضمونی بکر را دستمایۀ داستان­گویی خود کرده است. داستان در بارۀ یک بیماری است. بیماری نوظهوری (مرض «سیاتل») که ظاهراً از تبعات جنگ است. نوعی بیماری روانی که اولین بار در سیاتل آمریکا شناسایی شد و ارمنی­ها یک جوری در آذربایجان پخشش کردند. بیمار مبتلا به سیاتل همه­چیزش را گم می­کند. هر چیزی که برایش اهمیت دارد قطعاً گم می­شود و تا زمانی که دنبالش بگردد پیدایش نخواهد کرد. با این حال این تمام ماجراهای مربوط به این بیماری نیست و میان بیماری و جنگ آن هم از نوع روانی­اش ارتباطی وجود دارد:

«طبق اطلاعاتی که… در اختیار سرویس امنیتی قرار داده، روسیه در سال­های جنگ سرد اقدام به عملیات جامعی در زمینۀ جاسوسی و تسخیر و نفوذ کالبدی و روانی کرده بودند و حالا ارمنستان از اون دستاوردها استفاده می­کنه.»

و تصویرهایی دارد که جدا از در خدمت داستان بودنش، حسی و قابل لمس است:

«مرغ باز هم گران­تر شد. رئیس­جمهور لباس نظامی پوشیده و با همراهی افسران ارتشی مصاحبه­ای بر سر میز ناهار ترتیب داد. از مردم خواست مدام مرغ نخورند تا قیمت مرغ واقعی شود. ناهار کتاب بود و افسران با ولع لقمه توی دهانشان جا می­دادند، اما تصویری از رئیس­جمهور حین خوردن گوشت پخش نشد، مرغ گران­تر شد.»