نویسنده: حمید مصدق
نشر: زریاب

نویسنده: سید علی صالحی
نشر: دارینوش
توضیحات: چرا به یادت نمی آیم…
***

چرا به یاد نمی آورم!؟ به گمانم تو حرفی برای گفتن داشتی.

***

دریغا دختر! دریغا که جهان،

خلاصه خورشید، در خواب یک شبتاب است.

***

چرا به یاد نمی آورم؟ از کوچه باغ نرگس و ستاره نامی نیست،

از اشاره و تبسم و دختر،

از خواب یک بوته اسپند در انتهای پاییز،

از همان دریا که آسمان آسیمه را می دانست،

از همان دریا که بوی ستاره و حادثه می داد.

از دانستن راه مشترک بهار و بابونه

و از هر چه با من بود، و از هر چه از تو سخن می گفت،

نه، نامی نمانده است.

***

چرا به یاد نمی آورم؟ خسته از جابه جایی افعال،

خسته از ضمایر ملکی، خسته از صرف خستگی

خسته از نحو مکرر آدینه، خسته از ترنم تصمیم ها،

تنها ترا و ترانه های ترا می طلبم.

اینجا همواره همه اخبار جهان،

خلاصه خبری ساده بیش نیست:

روشنایی روز و تاریکی شب.

تاریکی شب و روشنایی روز.

چه فرقی دارد؟

نویسنده: مهدی اخوان ثالث
نشر: مروارید
توضیحات:کتاب «گزینه اشعار مهدی اخوان ثالث» اشعاری از این شاعر پرآوازه و موسیقی‌پژوه معاصر را دربردارد. نام و تخلص اخوان ثالث در اشعارش «م. امید» بود. اشعار او زمینه‌ی اجتماعی دارند و گاه حوادث زندگی مردم را به تصویر کشیده‌ است؛ همچنین دارای لحن حماسی آمیخته با صلابت و سنگینی شعر خراسانی بوده و نیز در بردارنده‌ی ترکیبات نو و تازه بوده‌ است. اخوان ثالث در شعر کلاسیک فارسی توانمند بود و در ادامه به شعر نو گرایید. از وی اشعاری در هر دو سبک به جای مانده‌است. همچنین او آشنا به نوازندگی تار و مقام‌های موسیقیایی بوده است. مهدی اخوان ثالث نخستین دفتر شعرش را با عنوان ارغنون در سال ۱۳۳۰ منتشر کرد. بخشی از یکی از شعرهای کتاب حاضر را می‌خوانیم: «درین شب‌های مهتابی/ که می‌گردم میان بیشه‌های سبز گیلان با دل بی تاب/ – خیالم می‌برد شاد -/ و می‌بینم چه شاد و زنده و زیباست/ الا، دریاب! – می‌گویم به دل – بی تاب من! دریاب/ درین مهتاب‌شب‌های خیال‌انگیز/ مرا با خویش/ تماشایی و گلگشتی‌ست بی‌تشویش/ خیالم می‌برد شاید/ و شاید خواب، با تصویرهایش گیج/ و سیل سایه‌اش آسیمه سر، گردان، چنان چون طعمه‌ی گرداب/ دلم گویی چو موج از ود گریزان است/ و از لبخنده‌اش ناباوری می‌بارد و هیهات/ من اما خیره در آنات آن آیات/ چو جان بی‌سایه و چون سایه بی‌جان، مانده بر جا مات/ و می‌گویم به دل: دریاب! بیداری اگر، یا خواب/ نگه کن بیشه‌ای سبز است و مهتاب پس از باران/ همه پوشیده آن شب جامه‌ی زیبای عریانی/ و آرامیده زیر توری پنهان آرامش/ همه بیدارمستان، خفته هشیاران…» این کتاب را انتشارات «مروارید» منتشر کرده است.

نویسنده:سهراب سپهری
نشر: شادان
توضیحات:
امروزه مقبولیت کسی چون سهراب سپهری، در قواره و اندازه‌‏ای است که فراموش می‏‌کنیم این موقعیت برای او چگونه به دست آمده است. در واقع چون از زمانه او کمتر آگاهی داریم، شاید به این موضوع هم کمتر توجه کنیم که سهراب با گذر از چه شرایطی به جایگاه امروزی‏‌اش دست یافته است. سهراب ـ به گفته نزدیکان ـ علاوه بر مهربانی و فروتنی، خجول بودن و تمایل به تنهایی بود و شاید هم انزوا ـ و به زعم برخی روشنفکران آن زمان، منفعل و دور از مردم! و عجبا که وقتی به شخصیت او، آن هم در شور و حرارت جوانی، که لازمه‏‌اش میل به جنجال و مطرح شدن است نگاه می‏‌کنیم، به صبوری‏‌اش پی می‏‌بریم. سهراب تمام آن سخنان دلسردکننده را می‏‌شنید اما بدون لحظه‏‌ای درنگ مسیر خود را می‏‌پیمود. او کتاب به کتاب، بیشتر پخته و صاحب سبک می‏‌شد و اشعارش را شناسنامه‏‌دارتر می‏‌کرد. او در شعر به جایی رسید که زبانِ خاص خود را یافت: سرراست و ساده. و اشعارش را به مجموعه‏‌ای از تابلوهای بی‏‌بدیل برای خواننده‏‌اش مبدل ساخت. شاید این حرف به گزافه نباشد که در دو سه کتاب آخر، هر خط از اشعار او، فقط مختص اوست و احتمالاً هر کس با اندک آشنایی با آثارش می‏‌تواند آن را تشخیص دهد.

نویسنده: احمد شاملو
نشر: مروارید
توضیحات:
قطع‌نامه چهارمین دفتر شعر احمد شاملو است. این دفتر شامل چهار شعر است.

تا شکوفهٔ سرخ یک پیراهن (مهر ۱۳۲۹)
سرود مردی که خودش را کشته است (۳ تیر ۱۳۳۰)
سرود بزرگ (به شن‌ـچو، رفیقِ ناشناسِ کُره‌ای) (۱۶ تیر ۱۳۳۰)
قصیده برای انسان ماه بهمن (بهمن ۱۳۲۹)

نویسنده: عزیز عباسی
نشر: فصل پنجم
توضیحات: این مجموعه سعی در گزینش و ارائه ی آثاری دارد که با توجه به تعاریف موجود در حوزه ی شعر ,

به معنی واقعی کلمه (( شعر )) هستند و صرفا بابت محاوره بودن زبان شان نمی شود آن ها را ترانه دانست .

شعر هایی هستند که زبان محاوره را برای حیات انخاب کرده اند و این که بعضی از آنها به اجرای موسیقیایی

رسیده اند یا خیر , ملاک داری ما قرار نمیگیرد .