این کتاب حاوی بیش از 100 دستور مزه‌های میهمانی است. از انواع فینگرفود، کاناپ، رول‌ها و بروسکتا گرفته تا انواع دیپ، چاشنی و اردورهای معروف دنیا.

آلن بدیو در سی متن مختلف که از اواخر دهه ی 1950 تا امروز را در بر می گیرند، از رابطه ی خویش با «هنر هفتم» نوشته است. این متون سیری فراخ دامن از سینمای هنری پنجاه سال اخیر در دسترس قرار می دهند، از فیلمسازان مدرنیته (مورنائو، برسون، اولیویرا، تاتی، گودار) تا شماری فیلم های معاصر امریکایی (ماتریکس، ماگنولیا، دنیای بی عیب ونقص)، در کنار چند تجربه ی نادر (گی دوبور، سینمای 68، فیلم های مبارز گروپ فودر و غیره) و مقاله های تحلیلی درباره ی مشخصه های فیلم کمدی فرانسوی، فیلمسازان «مدرنیته ی دوم»، سینمای سوئیس به مثابه مظهر «بیطرفی سینمایی»، در باب «دیالکتیک حکایت»، فیلم به مثابه «ماشین فلسفی»، سینما به مثابه «مظهر دموکراسی» و بحث های موشکافانه درباره ی بسیاری فیلم ها و فیلمسازان برجسته ی دیگر، از جمله میزوگوچی، اوزو، روسلینی، ویسکونتی، هیچکاک، هاکس، آنتونی مان و عباس کیارستمی.

نظریه های اساسی فیلم ، هم سابقه تئوری فیلم است و هم مقدمه ای بر کار مهمترین نظریه پردازان و نویسندگان این حوزه ، مانند مونستربرگ ، آرنهایم ، آیزنشتاین ، بالاز ، کراکوئر ، بازین ، میتری و متز. دادلی اندرو در این کتاب نظریه های این نویسندگان بزرگ را ارائه داده و با هم مقایسه می کند. اندرو نظریه های آنها را در زمینه جنبش های فکری بزرگتر ، از جمله روانشناسی گشتالت ، فرمالیسم روسی و اگزیستانسیالیسم قرار می دهد. او ایده های 10 نظریه پرداز اصلی فیلم را در این مقدمه ی خواندنی پوشش می دهد (هوگو مونستبرگ ، رودولف آرنهایم ، سرگئی آیزنشتاین ، بلا بالاس ، زیگفرید کراکوئر ، آندره بازن ، ژان میتری ، کریستین متز ، آمدی ایفره ، هنری آگل). این کتاب برای خوانندگانی که به نظریه ی فیلم علاقه مند هستند و می خواهند کتابی قابل فهم و ساده خوان داشته باشند که به صورت ساختارمند آن را دنبال کنند بسیار عالی است. این کتاب نظرات هر فرد را در زمینه ی متفکران قبلی مورد بحث قرار می دهد. در هر فصل از این کتاب چهار موضوع هر نظریه پرداز مورد بررسی قرار می گیرد: مواد اولیه فیلم ، فرایندی که به ماده اهمیت می بخشد ، فرم ها و هدف یا ارزش فیلم. این کتاب فراتر از دهه 1970 را پوشش نمی دهد ، اما به عنوان مقدمه ، به اندازه ی کافی چهره های غول پیکری مانند آیزنشتاین ، کراکوئر و بازین را پوشش می دهد. برای افرادی که به نظریه و روانشناسی سینما علاقمند هستند ، این کتاب یک نقطه ی شروع عالی است که در هر کتابخانه ای ضروری است. اندرو نظریه ها را به سهولت دتجزیه می کند بدون آنکه از اهمیت آنها بکاهد. به جای خرید کتابهای جداگانه ی هر نظریه پرداز ، کتاب اندرو را تهیه کنید که کتابی جامع است و مباحث را به خوبی پوشش می دهد.

ساتیا جیت ‌رای (متولد دوم مه 1921) در کلکته درس خواند و سپس به دانشکده سانتینکه‌تان رفت و در رشتۀ نقاشی و تصویرسازی تحصیل کرد. رای تا سال 1955، که نخستین فیلمش «پاتر پانچالی» به نمایش درآمد، در یک دفتر تبلیغاتی کار می‌کرد. وی در دوران کاری‌اش 30 فیلم بلند سینمایی و پنج مستند ساخت و جوایز بسیاری دریافت کرد. مجموعۀ حاضر در دو بخش حاوی مهم‌ترین نوشته‌ها و سخنرانی‌های رای در خصوص فیلم‌سازی و فیلم‌سازان است. بخش نخست تحت عنوان «فیلم‌های ما»، بیش‌تر شامل تجربیات و خاطرات او از فیلم‌سازی است. در بخش دوم با عنوان «فیلم‌های آن‌ها»، به چند فیلم خارجی می‌پردازند که به شاهکارهای تاریخ سینما، از دوران ساخت تاکنون، تبدیل شده‌اند. این بخش در واقع نگاهی به آثار افرادی چون رنوار، جان فورد، کوروساوا و چارلی چاپلین است. برخی مقالات عبارت‌اند از: مشکل فیلم‌های هندی چیست؟؛ برخی از جنبه‌های حرفۀ من؛ انتخاب بازیگران؛ چند فیلم ایتالیایی که دیده‌ام؛ خاطرات مسکو؛ موج نو و استاد کهن؛ در ستایش از جان فورد؛ و داستان و فیلم‌نامه.

ایران درّودی نامی آشنا در عرصه نقاشی امروز ایران است که بیش تر با رنگ ها و فضاهای خاص و منحصر به فردش که ملهم از نورهای درونی اویند، شناخته می شود؛ نورهایی که هر بار به شکلی در قلم موی نقاش، خود را یافته و بر زمینه ای از بی تابی ها و رویاهای او یاس و امید های ما را نمایانده اند.

به این خاطر است که شکل ها و حجم ها از خود، بیرون زده اند و در هیچ قاب و قالبی نمی گنجند. همچنان که پرنده را شاید اما پرواز را نمی توان در هیچ قفسی حبس کرد.

رنگ و فضا در نقاشی های درّودی بیش از همه با حس و حال نقاش و مخاطبانش سر وکار دارد. این حس و حال ها در نقاشی های او ساکن و یکسان نیستند و مدام جا عوض می کنند و به شکلی دیگر در می آیند . از غم ها به شادی می گریزند و از مرهم به درد. به همین دلیل در نقاشی های او هیچ رنگی فارغ از حس و حال نیست.

فلسفه بر دو نوع است: یکی از مسیرهای پاخورده سنت فلسفی و اندیشمندان بزرگ می گذرد و دیگری فلسفه ای که رهپویانش از راه های رفته بیرون می روند، وارد قلمرو بکرتری می شوند و رویکرد فلسفی را برای موضوعات تازه ای به کار می بندند. این کتاب، در گروه دوم جای می گیرد، چون هیچ یک از شاخه های فلسفه تا کنون دیزاین را در کانون توجه خود قرار نداده است. امروزه دیزاین از چنان رواج و وجهه ای برخوردار است که بی توجهی فلسفه به آن نادیده نمی ماند. در واقع، در میان حرف و حدیث های متاخر درباره پایان هنر می توان گفت که امروزه دیزاین از نظر اهمیت فرهنگی بر هنر سایه انداخته است و…

در این پژوهش سعی شده است که با تمرکز بر آثار هنریک ایبسن، دراماتیست نروژی و تامل در شکل دریافت بعضی از آثار او، رویکردهای متفاوتی را بررسی کنیم که بنا بر تأثیرات مستقیم و غیر مستقیم توسط هنرمندان ایرانی انجام گرفته است. این روند گاه با تأمل بر دریافت شیوه‏ها و تکنیک‏های نوشتاری در رئالیسم اروپایی که ایبسن پیشرو آن بود پی گرفته شد و گاه با توجه به رویکردهای صحنه‏ای که با گرایشات اجتماعی یا زیباشناختی همراه بوده بررسی شده است. در نگاه تطبیقی بین آثار ایبسن و بعضی از آثار مطرح شده در این پژوهش، شاید این تأثیر‏پذیری سؤال‏برانگیز باشد، اما آنچه مورد نظر بوده عناصر واقع‏گرایانه، طرح مسائل مربوط به فرد در ارتباط با تاریخ و جامعه و نیاز به تامل در موقعیت انسان مدرن، به عنوان دغدغه‏های روشنفکری دهه‏های 1330 تا اواخر 1350 خورشیدی، این تطبیق را قابل توجیه می‏نماید. بنابراین این پژوهش به تحلیل آن دسته از عوامل تاریخی می‏پردازد که بر نمایشنامه‏‏نویسی ایران در روند مدرن‏سازی اثر گذاشت. به طور دقیق‏تر می‏توان گفت که پژوهش حاضر، به بررسی نخستین نمایشنامه‏های واقع‏گرای اواسط قرن نوزدهم تا متأخرترین نمایشنامه‏های واقع‏گرا که از ایبسن تآثیر پذیرفتند، می‏پردازد .

سینمای فرانسه شروع کننده واقعی سینما به معنای ماندگار آن است و به جرئت می توان گفت در کنار سینمای آمریکا شناخته شده ترین و تاثیرگذار ترین سینمای دنیاست…
طی 125 سال ازلومیر تا ژان پیرژونه سینمای فرانسه تقریبا همیشه در تلاش برای شکستن قواعد سنتی سینما بوده و از دیرباز آن را محل بروز نوآوری و بدعت های سحرانگیزدر سینما می شناسیم.

نگارش طرح تحقیق (پروپوزال) اولین قدم برای شروع پایان نامه است. طرح تحقیق را می توان به نقشه راه تشبیه کرد، چرا که نمایی کلی و خلاصه از مراحل پیش روی پژوهشگر برای رسیدن به مقصد نهایی را نشان می دهد. در طرح تحقیق عنوان مسئله و اینکه اهمیت پژوهش چیست و قرار است به چه سوالاتی و با کدام روش و ابزارهای پژوهش پاسخ داده شود، می پردازد.

تئاتر همواره جایگاه اساسی را در زندگی هنری روسی به خود اختصاص داده است. نقاشان پیشرو بسیاری در اوایل قرن بیستم به تجربه اندوزی با صحنه‌ی تیاتر به مثابه‌ی یک آزمایشگاه تصویری مشغول شدند. هنرمندانی چون اکستر، لیستسکی، مالویچ، پوپوا، رود چنکو، استاپنوا و تاتلین انقلابی در لباس، دکور و طراحی پوستر به راه انداختند و حیاتی خلاقانه به صحنه بخشیدند که تا کنون نیز به ندرت همتایی داشته است. آن ها محیط هایی متشکل از بناهای سه بعدی را جایگزین پرده های پس زمینه‌ی نقاشی شده کردند و یک زبان تصویری اصولی را به کار گرفتند که از طریق آن قادر به خلق تصاویری شدند که حتی هنوز هم به طرزی حیرت انگیز مدرن به نظر می آیند.

بسیاری از این آثار هنری دهه‌ها توقیف شده بودند و حضور کنونی آن ها فرصتی بی بدیل را برای مستند سازی و ارزیابی مجدد تجربیات تئاتری روسی در خلال سال های پیش پ پس از انقلاب فراهم آورده است. کتاب حاضر که سرشار از تصویرسازی است نمایشگاهی را به همراه خود دارد که ننسی ون نورمن بائر از موزه‌ی هنری های زیبای سان فرانسیسکو سازمان داده است. این کتاب همچنین از آرا و پژوهش های محقق بین المللی، جان‌ای بولت، و کارمندان موزه‌ی تئاتر در ایالت باخروشین بهره مند است.

آثاری که در کتاب آمده اند به سبب کیفیت تصویری درخشانشان و نیز بینشی که ز تاریخ پرفراز و نشیب تئاتر آوانگارد روسی در یک بستر فرهنگی متغیر ارائه می دهند انتخاب شده اند.

این کتاب بزرگ ارائه کننده ی مقدمه ای عمومی برهشت رویکرد عمده ی سده ی بیستم نسبت به نظریه و نقد هنری از نظریه ی بیان تا پساساختارگرایی است. در ابتدای هربخش پیش در آمدی مفصل و روشن آمده است که می تواند راهگشای خوانندگانی باشد که از دانش تخصصی در این زمینه کم بهره یا بی بهره اند.مطالب عرضه شده در هر عرصه از آثار بزرگان آن عرصه مانند زیگمون فروید رولان بارت مارتین هایدگر و ژاک دریدا برگزیده شده اند پیش در آمدهای هر بخش ارائه شده است این کتاب را به مجموعه ای ارزشمند به ویژه برای دانشجویان تاریخ هنر ادبیات و فلسفه تبدیل کرده است.

تنوع شگفت انگیز تئاتر معاصر، بیش از هر چیز وامدار خلاقیت و جسارت کارگردانانی است که با بازبینی سنت های نمایشی پیشین، تلاش کرده اند تا تجربه های اصیل و تاثیرگذار را به تماشاگران خود عرضه کنند. کتاب حاضر به معرفی دیدگاه های نظری و شیوۀ کار عملی برخی از مهم ترین کارگردانان تئاتر جهان از اواخر قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیست و یکم می پردازم. در این اثر کار کسانی چون استانیسلاوسکی، برشت، آرتو، گروتوفسکی، در کتار افراد کمتر شناخته شده ای چون آناتولی واسیلی یف، نیل آرمفیلد، یوکیو نیناگاوا و پیتر سلارز مورد بررسی قرار گرفته اند. رویکرد مولفان در انتخاب کارگردانان و نحوۀ تنظیم مطالب، نگاهی جامع و موجز به برخی از بحث بر انگیزترین مسائل تئاتر امروز از جمله خصلت تئاتری، رابطۀ بازیگر و کارگردان، آفرینش جمعی و مشارکت تماشاگر ارائه می کند. پنجاه کارگردان کلیدی تئاتر هم مرجعی است مفید برای دانشجویان و حرفه ای ها و هم راهنمایی جامع برای تماشاگران و دوستداران تئاتر.

پژوهشگران قدمت عصر پارینه سنگی را در ایران به طور کلی از یک میلیون تا پانزده هزار سال پیش که شامل زیر دوره هایی چون پارینه سنگی قدیم، میانه، جدید و فرا پارینه سنگی است که دارای فرهنگ های آشولی، موستری، برادوستی و زرزری می باشد، دانسته اند. ابزارهایی از سنگ که شامل انواع سنگ های نوک تیز مربوط به فرهنگ یا صنعت دوره ی موستری (فرهنگ پارینه سنگی میانه) است….

پس از انقلاب مشروطه و تلاش و همراهی بی حد زرتشتیان درد به ثمر رساندن آن، افراد این جامعه کوچک اقلیت دینی، اندک اندک جایگاه خود را در عرصه های اجتماعی به دست آوردند و با پشتیبانی مالی و فرهنگی گسترده تری روی آوردند. این پشتیبانی ها و ارتباطات با آغاز قرن چهاردهم خورشیدی،همسو با برخی اهداف دولت به اوج رسید.از آن جمله،ساخت و ساز بناهای عام المنفعه و مدارس،ایجاد فضاهای مناسب اجرای نمایش در سالن های این مدارس و نیز اجرای نمایش در مناسبت ها و جشن های فرهنگی شان است. و از آن جهت که سیاست آن روز، به ایران باستان بذل توجه نشان می داد، زرتشتیان مورد توجه قرار گرفتند و اوضاع برای فعالیت اجتماعی آن ها وضع به ساما تری یافت. بدین ترتیب، زرتشتیان گاه در همراهی با دیگر هنرمندان جامعه اکثریت، در شل گیری تحولات نمایشی مربوط به سیر کلی نمایش در ایران حضور داشته اند و گاه به گونه ای دیگر، در جامعه کوک خود، به صورت انحصاری و تنها برای تماشای همکیشان خود، در جشن ها و مراسم شان، به هنر نمایش پرداخته اند؛ این جریان فرعی و جدای از سیر کلی نمایش در جامعه، مسیر جداگانه ای پیمود و ویژگی ها، روش ها، مهارت ها و دستاوردهای ویژه خود را کسب کرد که قابل تامل و بررسی است.

«درباره بیداری» کتابی است از هفت مجموعه عکس و یادداشت‌های آیدین رحیمی پورآزاد به همراه گزیده‌ای از آثار دیگر نویسندگان.