ابوالفضل طاهریان‌ریزی در کتاب «زرتشت چه کسی بود؟» به جمع‌آوری مهم‌ترین مطالب درباره‌ زرتشت، پیامبر و شاعر ایرانی پرداخته و او را از وجه‌های گوناگون بررسی کرده است. نخستین منبع او برای جمع‌آوری مطالب این اثر «گاتاها» یا همان سروده‌های خود زرتشت بوده‌اند. در این سروده‌ها اسامی بعضی از اعضای خانواده‌ زرتشت، رویدادها و شرایط زندگی او مشخص می‌شود. گاتاها تشکیل‌دهنده‌ کهن‌ترین بخش‌های اوستا هستند و ابوالفضل طاهریان برای ترسیم «زرتشت تاریخی» از آن‌ها بهره‌ی فراوانی گرفته است.

از دیگر منابع موجود درباره‌ این پیامبر ایرانی، منابع افسانه‌ای‌ است.بازتاب این منابع افسانه‌ای را که به‌صورت پیوسته درطول تاریخ به‌نگارش درآمده‌اند، بیش از همه در کتاب‌های پهلوی مشاهده می‌کنیم. ابوالفضل طاهریان‌ریزی به نگارش کتابی پرداخته که گرچه حجمی کم دارد، اما مطالبی کلیدی را دراختیار ما قرار می‌دهد.

نادرشاه افشار، زاده 28 محرم ۱۱۰۰ هجری قمری/ ۲۲ نوامبر ۱۶۸۸ میلادی – کشته ۱۱ جمادی‌الثانی ۱۱۶۰ هجری قمری / ۲۰ ژوئن ۱۷۴۷ میلادی، پایه‌گذار سلسله افشار از پادشاهان ایران پس از اسلام است. سرکوب شورشیان افغان و بیرون‌راندن عثمانی و روسیه از کشور و تجدید استقلال ایران و نیز فتح دهلی و گرجستان و جنگ‌های پیروزمندانه او، سبب شهرت بسیارش شد. او را ناپلئون آسیایی یا ناپلئون ایرانی و آخرین فاتح بزرگ آسیای میانه می‌دانند و اکنون اغلب ناپلئون نادرشاه اروپا نامیده می‌شود.

این کتاب درواقع خاطرات روزانه‎ نویسنده طی یک سال است؛ خاطرات یک کتاب‌فروش به زبان طنز نوشته شده و خواندن‌ آن برای هرکسی می‌تواند جالب باشد.

شان بایتل در ویگتون، فروشگاه کتابی را اداره می‌کند که بزرگ‌ترین فروشگاه کتاب دست‌دوم اسکاتلند است. از نظر او، مشتریِ رؤیایی مجموعه‌داری است که دویست پوند کتاب شعر مصور می‌خرد؛ مشتری خوب کسی است که حتی اگر یک کتاب بخرد، سرِ قیمتش چک‌ و چانه‎ای نمی‌زند. مشتری بد چیزی نمی‌خرد یا بدون اینکه خجالت بکشد، قیمت‌های کتاب‌فروشی را با قیمت‎های آمازون مقایسه می‌کند، و مشتری‌هایی هم هستند که اصلاً مشتری نیستند، مثل آن‎هایی که منتظرند تا داروخانه سر خیابان نسخه‌‌شان را آماده کند.

«یکی از سرگرم‌کننده‌ترین کتاب‌خاطراتی که خوانده‌ام.» (دوایت گارنر، نیویورک‌تایمز)

«در نگاه اول شاید سخنان طنزآمیز این راویِ نه‌چندان خوش‌خلق روایت نوعی زندگی باشد که همه‎ شهرنشینان آرزویش را دارند، یعنی زندگی‌کردن بیرون از شهرهای بزرگ؛ اما زیر پوست طنز هوشمندانه‌اش، درست مثل بهترین‌ طنزهای دنیا، خشمی آرام می‌جوشد.» (لوسی شولتز، گاردین)

تا آنجا که حافظه‌ام یاری می‌کند اولین نوشته‌ام در مطبوعات، جوابیه‌ای بود به اوریانا فالاچی که برای مصاحبه با شاه به ایران آمده بود. متأسفانه پیدایش نکردم، پس در این کتاب نیامد.

اما از همان وقت کیسه‌ای نایلونی داشتم که هر آنچه را در مورد کتاب‌هایم و بعد گالری‌ام و یا نوشته‌ای از خودم در مطبوعات آمده بود، می‌بریدم و در کیسه می‌انداختم. یک کیسه شد دو کیسه و بعد سه کیسه و درنهایت پنج کیسه پر از بریده‌های جراید.

بعد از سال‌ها رفتم سراغ کیسه‌ها. یک به یک را گشودم و از میان نوشته‌ها، انتخاب کردم. در میان این گزیده‌ها چندتایش برایم عزیزترند…

مسافری که در فصل تابستان در نیمه دوم قرن هفدهم میلادی به شهر مسکو نزدیک می‌شد، مشاهده می‌کرد که رودخانه‌های متعدد با خط سیر مارپیچ از وسط اراضی سبز و جنگلی که در بعضی از نقاط به‌شکل تپه‌های کوتاه ارتفاع دارد، می‌گذرند و در طرف راست و چپ خط سیر مسافر، روستاهایی به‌نظر می‌رسیدند که همه کلیسا داشتند و بالای هر کلیسا یک یا دو گنبد به‌شکل بوته پیاز، جلب توجه می‌کرد و در صحرای سبز و جنگلی روستاییان از هر طرف در حرکت بودند و بعضی از آنها کنار رودخانه‌ها ماهی می‌گرفتند و یا در ساعات گرما در رودخانه‌ها آب تنی می‌کردند.

برای شناخت ««فاشیسم»» باید ««فاشیست‌ها»» را شناخت. اگر بخواهیم از میان همه فاشیست‌های تاریخ یک نفر را نام ببرم، بی‌تردید او کسی نیست مگر بنیتو موسولینی، رهبر وقت ایتالیا که همزمان رهبر و الگوی فاشیست‌های دنیا بود؛ از جمله هیتلر. پس یکی از بهترین منابع برای شناخت فاشیسم آشنایی با افکار و کردار موسولینی است. اما افزون بر این، موسولینی به‌عنوان سوژه مطالعات تاریخی و سیاسی، شخصیت جالی دارد. او یکی از عجیب‌ترین و متفاوت‌ترین زندگی‌نامه‌های سیاسی را دارد؛ تا پیش از جنگ جهانی اول یکی از برجسته‌ترین سوسیالیست‌های ایتالیایی بود، اما پس از جنگ فاشیسم را سازماندهی و رهبری کرد که ضدِسوسیالیستی‌ترین جنبش سیاسی بود. این فرازوفرود باعث می‌شود آشنایی با او همزمان آشنایی با تاریخ و ایدئولوژی‌های بزرگ جهان در نیمه اول قرن بیستم باشد. در این کتاب، یکی از بهترین منابع دست اول را برای شناخت افکار موسولینی در دست داریم.

کتاب «بانوی آهنین» اثری نوشته «جان کمپل» است که اولین بار در سال 2009 به انتشار رسید. در این کتاب که به‌عنوان منبع الهام برای ساخت فیلم «بانوی آهنین» استفاده شده است، زندگی اولین نخست‌وزیر زن در بریتانیا را پی می‌گیریم ـ از دوران کودکی و نوجوانی او در «گرانتام» تا نبرد غیرمنتظره او با «ادوارد هیث» برای رهبری حزب محافظه کار و کنار رفتن همیشگی او از قدرت. این کتاب، شرحی خارق‌العاده از زنی خارق‌العاده است. «جان کمپل» زنی بلندپرواز و مصمم را به تصویر می‌کشد که کارش را با ترس و تردید آغاز می‌کند اما پس از وقوع جریانات «فالکلند»، خودرأی‌تر و بی‌پرواتر می شود و در نهایت، اعتماد همکارانش را از دست می‌دهد.

کتاب حاضر، حاوی سرگذشت‌نامه «نلسون ماندلا»، از رهبران سیاسی و مبارزان برعلیه تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی است. اطلاعات این کتاب در چهار فصل تدوین شده است. در گام نخست کودکی و روند رشد ماندلا در روستا مطرح شده است. در ادامه فعالیت‌های سیاسی و رویدادهای مهم زندگی ماندلا، گفت‌وگوها و دیدارش با شخصیت‌ها و تأثیرات وی در روند تغییرات سیاسی شرح داده شده است. همچنین دورانی که در زندان به‌سر برده و شرح حال او در این سال‌ها نیز به رشته تحریر درآمده است. این کتاب بیشتر به ذکر خاطرات و لحظات مهم زندگی ماندلا چه در زندان و چه در بیرون زندان می‌پردازد.

استالین زندگی‌نامه‌ جامع ایوسیف استالین، رهبر شوروی، از کودکی تا مرگ است. ادوارد رادزینسکی، نویسنده‌ کتاب، چند زندگی‌نامه دیگر نیز درباره‌ شخصیت‌های تاریخی روسیه نوشته است و همچنین به نوشتن نمایش‌نامه هم شهرت دارد. وی در نوشتن این زندگی‌نامه از اسناد و مدارکی فوق‌محرمانه استفاده کرده که پیش از فروپاشی شوروی در دسترس نبوده‌اند و اینگونه از چند راز بزرگ ازجمله؛ راز مرگ استالین پرده برداشته است. رادزینسکی، بدون اینکه دست به تحریف وقایع بزند، روایتی نسبتاً دراماتیک از زندگی استالین و تاریخ روسیه در آن سال‌ها ارائه می‌دهد. چنان‌که خود رادزینسکی می‌گوید، هدفش بیش از نمایش شخصیت استالین، توصیف زمانه‌ای بوده که دیگر گذشته و از یاد رفته است. استالین مستقیماً از زبان روسی ترجمه شده و در سال 1394 برنده‌ جایزه‌ کتاب سال شده است.

نزدیک به هجده سال پیش این رساله که از نظر خوانندگان محترم می‌گذرد به طبع رسید و به اندک مدت، نسخ آن کمیاب بلکه نایاب گردید و از دیرباز یاران عزیز و دلباختگان احوال و آثار مولانا، تجدید طبع آن را خواستار می‌آمدند و این ضعیف به‌علت قلت بضاعت و نیز به‌سبب مشغولی به مقابله دیوان کبیر و تحلیل و شرح مثنوی و تصحیح فیه ما فیه و معارف بها ولد، فرصت و توفیق این خدمت نمی‌یافت و چون در نتیجه گذشت روزگار و دوام مطالعه در احوال و آثار مولانا و راهنمایی دوستان دانشمند، به اسناد و مدارک جدید دست یافته بود…

لیا اوپی یازده‌ساله و نابالغ، به‌عنوان پیشگامی جوان، به حرکت جمهوری سوسیالیستی خلق آلبانی به‌سوی آزادی که رهبران کشور وعده‌اش را داده‌اند، کمک می‌کند. سپس، به‌ناگاه دیوار برلین و ستون‌های ایدئولوژیک جامعه فرومی‌ریزند و مجسمه استالین ـ که او را رهبری مهربان و دوستدار کودکان می‌دانست ـ به زیر کشیده می‌شود.

آلبانی به‌همراه دیگر کشورهای پساکمونیستی، انتقالی آشفته را برای پیوستن به دنیای ««بازار آزاد»» آغاز کرد؛ ملغمه‌ای از فساد اقتصادی و جنایات سازمان‌یافته. پدرش با وجود داشتن اعتقادات چپ رادیکال، مجبور شد کارگران کارخانه را اخراج کند. مادرش با الگو قراردادن مارگارت تاچر، سیاستمداری محافظه‌کار شد، و نگرانی‌های نوجوانانه لیا اوپی درباره زندگی آینده به صخره سخت واقعیت برخورد کرد.

نویسنده توصیف دوران بلوغ خود را که همزمان با گذار کشور از تحولات سیاسی است، با پرسش‌هایی درباره رابطه بین امر شخصی و امر سیاسی و نگاه به موضوع آزادی پیوند می‌دهد؛ اینکه آزادی چیست و برای چه کسانی است؟ و چه کسی واقعاً آزاد است؟

این رمان، درباره فردی است که از طرف پدر و مادر کولی خود طرد شده و به‌وسیله مرد دیگری پرورش یافته است. این فرد که پیوسته مورد اهانت برادرخوانده خود قرار گرفته، هنگامی که به سن رشد می‌رسد، خانه را ترک گفته و به سفری طولانی می‌پردازد و او پس از تلاش بسیار، با ثروت فراوان بازمی‌گردد و درصدد برمی‌آید تا از کسانی که او را تحقیر کرده‌اند انتقام بگیرد.

به این فکر افتادم که آیا قرار است بهترین سال‌های عمرم را در این شرایط فلاکت‌بار به بردگی این و آن بگذرانم و از دیدن بطالت، بی‌تفاوتی و حماقت بی‌اندازه این آدم‌های زمخت و نچسب و کله‌پوک، و از اینکه مجبورم ریخت آدم‌های مهربان، صبور، جدی و زحمتکش را به خودم بگیرم، از شدت خشم جان به لبم بیاید اما خم به ابرو نیاورم؟ آیا باید روزهای پی‌درپی خودم را به این صندلی زنجیر و در این چهاردیواری محبوس کنم و ببینم خورشید در آسمان تابستان شعله می‌کشد و زمان زمان شادی و سرمستی است و هر روز که از روزهای تابستان به‌سر می‌رسد با من می‌گوید فرصتی را که اینک از کف می‌دهم دیگر دوباره به‌دست نخواهم آورد؟ و…

جازمین دارزنیک در پنج‌سالگی همراه با خانواده‌اش ایران را به مقصد آمریکا ترک کرد و درحالی بزرگ شد که چیز زیادی از گذشته‌ خانواده‌اش نمی‌دانست. در بیست‌وچند سالگی وقتی به مادرش کمک می‌کرد وسایلش را برای اثاث‌کشی از یک خانه جمع کند، عکسی میان یک دسته نامه قدیمی یافت. دختر توی عکس مادر جازمین بود در لباس عروسی، اما کنار او مردی ایستاده بود که جازمین قبلاً هیچ‌وقت او را ندیده بود…

این کتاب داستان زندگی به ویژه زندگی کاری یک معلم عشایری را به تصویر می کشد و از ماجراها، سختی ها، اتفاقات غیر رایج برای معلمین مناطق عادی و… می گوید. ماجرا از زبان آموزگار روایت می شود، آغاز آن با ارائه شرحی کوتاه از دوران کودکی او شکل می گیرد و سپس تجربیات او از دوران تدریسش در مناطقی که حتی از ساده ترین امکانات آموزشی بی بهره اند به شکلی داستان گونه و خواندنی بیان می شود.

آخرین کلماتِ رومن گاری درباره ی زندگی پر‌فرازونشیبش در این کتاب ضبط و ثبت شده. قصه‌ای که نمی‌توان کنارش گذاشت. گفت‌و‌گویی که در آن با روایتی شیرین و پرنکته قصه‌ی بودنش را ثبت می‌کند.
«معنای زندگی‌ام» کتابی که کلماتش طی یک گفت‌وگو تنها چند ماه قبلِ خودکشی گاری در دسامبر 1980 ضبط شد و سال‌ها بعد در سالِ 2014 برای نخستین‌بار درآمد. او از زمان تولدش آغاز می‌کند قصه‌ی خود را، نوشتن‌هایش، شکست‌های متعدد، روزهای جنگ کنار شارل دوگل، فعالیت‌های سیاسی، حتی کار فیلم سازی‌اش و البته عشق هایش. تصویر مردی سرشار از زندگی که تراکمِ رخدادها او را سرشار کرده است.

خاطرات محرمانه‌ی دکتر آدام کِی که پس از سپری کردن روزهای بی‌پایان، شب‌های بی‌خوابی و تعطیلات از دست رفته نوشته شده‌اند، تصویرگر روزهای خدمت او در خط مقدم سرویس سلامت ملی بریتانیاست.
خاطراتی که بامزه، ترسناک و غیرمنتظره هستند و زندگی شخصی و حرفه‌ای یک پزشک جوان را روایت می‌کنند.

? به زندگی یک پزشک تازه‌کار خوش آمدید ?

نود و هفت ساعت کار طاقت‌فرسا در هفته، تصمیماتی که به مرگ و زندگی انسان‌ها منجر می‌شود. سونامی خون و عرق. سر و کله زدن با پارکومتر بیمارستانی که در طول سال بیشتر از شما درآمد کسب می‌کند و چیزهای دیگر!

اگر قرار باشد امسال فقط یک کتاب مطالعه کنید، این همان کتاب است!
دیلی اکسپرس

این کتاب به قدری مهم و خنده‌دار است که باید بدون نسخه پزشک برای همه تجویز شود.
گاردین

با خواندن این کتاب قلبتان می‌شکند.
جاناتان راس (بازیگر و کمدین انگلیسی)

این کتاب به طرز دردناکی بامزه است.
استفان فرای (نویسنده و کمدین انگلیسی)

برنده جایزه پرفروشترین کتاب ساندی تایمز در سال ۲۰۱۷
برنده جایزه بهترین کتاب سال ۲۰۱۷ به انتخاب کمپین کتابفروشی‌های انگلیس و ایرلند.

مستور بعد از انتشار آخرین اثر داستانی اش با نام «سه گزارش کوتاه درباره ی نوید و نگار» که در سال ۱۳۹۰ منتشر شده بود، رمان کوتاه «رساله درباره ی نادر فارابی» را تحویل نشرچشمه داده است. آدم های مصطفی مستور در یک مرزبندی قاطع و مطلق تقسیم میشوند به: آدمهای “کاملا تاریک” و آدمهای “کاملا روشن”. تاریک های او در جایگاهی سمبلیک – ناظم مدرسه- بر مسند قدرت اند، و روشن های او در کنشی جالب، در دو سوی بردار آگاهی قرار دارند؛ یا از فرط ناآگاهی معصوم اند – مستور آنها را ساده، خوب، بی پرسش از هستی- قلمداد میکند یا از فرط آگاهی و تفکر درباره جهان در مرز پوچی اند. جهان داستانی او جدال این دو نیرو است. نادر فارابی شخصیت کتاب جدید مصطفی مستور یک از نفس افتاده دیگر است، یک به پایان خط رسیده که در یاس های فلسفی درباره چیستی اتفاقات هستی، با آدم های کتاب های قبلی نویسنده اشتراک دارد، نادر فارابی با مجموعه ای از برداشتهای کمابیش اگزیستانسیالیستی که از شرایط موجود به نفع یک آرمان و ایده آل گم شده گلایه مند است، از دست خود نیز خسته است و نمیداند تکلیفش چیست و با وجود خود در هستی چه باید بکند؟ رمان بر پایه سه تم اصلی بنا شده است؛ “تبعیض”، “غیبت”، “عدالت”. راس این مثلث یعنی “عدالت” بغض فروخورده مستور است که زمانی در یک بیمارستان روانی ظهور میکند و اینجا در مدرسه درختی. این که همه کامیابی و ناکامی بشر وابسته است به چند گرم فسفر و مغز بیشتر یا کمتر داشتن که یکی را کودن میکند و رفوزه و روزمره و دیگری را نابغه و رفاهمند و موفق. شواهد این تبعیض و پرسش جدی درباره عدالت جهان در جای جای آثار مستور باقیست. با خشم هم باقیست. نوک پیکان این خشم سوی انسان است حتی وقتی مکررا دنبال “صاحاب این دنیا” میگردد و میگوید هر جا یک صاحابی دارد، رستوران، پمپ بنزین… هر یک صاحابی دارند، صاحاب این دنیا کیست؟ در واقع انسان را متولی بی لیاقتی برای آنچه در جهان به او سپرده شده، میداند. به این دلیل او بهترین متن ادبی سال را انشای ساده یک دانش آموز میداند نه جوایز ادبی که خود نیز در چرخه آن قرار دارد.