عشق خداوند به آدم نه آغازی دارد و نه انجامی اگر او عاشق ایشان باشد،عشق گذرا نیست زیرا او جاودان است و بنابراین با این هبوط آدمی در عالم جسمانی در این عشق تغییری حاصل نمیشود.عشق او دائم است.عشق آگاهی آدمی است که در فراز و فرود است.عشق آدمی به خدا آغاز دارد و بی انجام است.بسیاری از خلق بر اینکه او مقصود عشقشان است،آگاه نیستند،این اثر را میتوان منتخب متون فارسی و عربی چهارم و پنجم قمری (دوازدهم و سیزدهم میلادی)درباره عشق الهی در نظر گرفت که به وسیله ویلیام چیتیک،محقق و عرفان پروژه مشهور آمریکایی نوشته شده است.

پل چرچلند در کتاب «ماده و آگاهی» به وضوح مزایا و معایب چنین مسائل دشواری را در فلسفه ذهن مانند رفتارگرایی، ماتریالیسم تقلیلی، کارکردگرایی، و ماتریالیسم حذفی ارائه می کند. این نسخه جدید شامل تحولات قابل توجهی است که در علوم اعصاب، علوم شناختی و هوش مصنوعی رخ داده است و به ارتباط گسترده آنها با مسائل فلسفی اشاره می کند.
چرچلند نتایج نظری و تجربی جدید علوم طبیعی را برای مخاطبان فلسفی گسترده‌تری سازماندهی و روشن می‌کند و مشاهده می‌کند که این تحقیق مستقیما به سوالات مربوط به عناصر اساسی فعالیت شناختی و اجرای آنها در سیستم‌های فیزیکی واقعی می‌پردازد. (او می پرسد چگونه است که موجودات زنده برخی از وظایف شناختی را به این سرعت و به آسانی انجام می دهند، در حالی که رایانه ها آنها را بد انجام می دهند یا اصلا انجام نمی دهند؟) چرچلند اظهار می دارد که مهم ترین چیز برای فلسفه، حمایتی است که این نتایج تمایل دارند از آن ها برخوردار شوند.

ایرانیان سدهها است که خوگیر زبانی ناروشن و دو پهلو شده اند- روشنی ای که همچون پناهگاهی در برابر ساختار دلهره آور اجتماعی سیاسی بوده است. دست کم از آن هنگام که بیداد امویان و عباسیان بر ایران فرمان راند؛ و سپس ترهم که ایران دستخوش تاخت و تاز ایلیاتی ها گردید و هر ایل و ایالتی، یک کشیش را دست آویز دزدی ها و کشتارهای خود گرداند.

کتاب «درآمدی به فلسفه میان‌فرهنگی» نوشته رضا دهقانی و با پیشگفتارهای اختصاصی فیلسوف معاصر، گئورگ اشتنگر و دکتر علی اصغر مصلح، به همت انتشارات پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شد. این کتاب، اولین کتابی است که به زبان فارسی سعی می‌کند تا عمده اندیشه‌های موجود در «فلسفه میان‌فرهنگی» را معرفی کند.

این کتاب در واقع راهکاری است برای سیاست گذاران و تعیین کنندگان خط مشی در عرصه های مختلف اداره کشور و جامعه یا حتی در یک نمود کوچکتر در یک سازمان تا بتوانند در عرصه های مختلف سیاست و فرهنگ و اقتصاد خط مشی گذاری کنند، از پس چالش ها برآیند و در ضمن رویکرد معرفتی و فلسفی این سیایت ها با مبانی اعتقادی ما یعنی اسلام عزیز و مترقی هم خوانی داشته باشد و صرفا یک کپی بی هویت از مدل های غربی نباشد و این زمانی اتفاق می افتد که خط مشی گذار ضمن اینکه تمام کارکردهای خط مشی های دیگر را که بر مبنای اعتقادات و فلسفه های دیگر بنا شده است، می شناسد و نسبت به آنها نظر دارد تسلط کافی و افی به مبانی اعتقادی اسلام هم داشته باشد.
از سوی دیگر چیزی که اهمیت خط مشی گذاری درست را دو چندان می کند پدیده های جدید اجتماعی و تکنولوژیکی و رسانه ای است که ارزش های اجتماعی هر جامعه را تحت تاثیر قرار می دهند و خط مشی گذاران عمومی جامعه باید بتوانند سیستمی مناسب و به روز را برای جامعه طراحی کنند و به کار ببرند.
کتاب «عدالت حق مدار؛ آگاهی، رفاه، امنیت» در صدد است تا ویژگی های یک سیستم خط مشی گذاری مناسب را به ویژه با تاکید بر اصول اولیه اعتقادی جوامع اسلامی، ارائه کند و به همین جهت به گفته نویسنده حتی المقدور سعی شده است از اصول اعتقادی مشترک بین مذاهب اسلامی بدون تعصب و گرایش خاص و صرفا با رویکرد علمی به ارزش های فرهنگی و اعتقادی اسلام، استفاده کند. به همین دلیل مبانی این کتاب متکی به فهم صریح از قرآن کریم و روایات معتبر نهج البلاغه است.

کتاب حاضر مشتمل بر چند گفت‌وگو در رابطه با موضوع زیست اخلاقی با شخصیت‌های مختلف است. «ایجاد فضای حیاتی مشترک»، «ایجاد فضا – تغییر تدریجی و جمعی امور»، «سرمشق سوم»، «تناقض، پدیده‌های تاریخی»، «ارزشی قربانی ارزشی دیگر»، «آگاهی و شجاعت تغییر»، «کشتی نوح»، «تغییر خود و تکیه بر ارزش‌ها»، «معضلات عملی زیست اخلاقی»، «مثل همه نبودن؛ گزینه‌ای اخلاقی با همه شور و شرهایش»، «انسان‌های متوسط؛ خطاهای کوچک – خطاهای بزرگ» عنوان‌های گفتگوهای جمع‌آوری شده در این کتاب هستند.

کتاب پیش رو در چهار فصل به بررسی تفاضل اجتماعی و رویکردی که قرآن در مقابل آن اتخاذ کرده پرداخته است؛ فصل نخست اصطلاحات مرتبط با طبقات اجتماعی، روند شکل گیری طبقات، موضعی که قرآن در به رسمیت شناختن طبقات اجتماعی اتخاذ کرده و گونه شناسی طبقات اجتماعی در این کتاب را مورد بررسی قرار داده، دومین فصل انواع طبقات اجتماعی نام برده در قرآن را مورد مشاهده قرار می دهد و رفتارشناسی پیامبران الهی را مطابق با آیات قرآن به بحث می گذارد هم چنین آیات مرتبط با تفاضل اعتقادی- عبادی و آیات ناظر به تفاضل اجتماعی را به تفکیک سوره های مکی و سوره ها مدنی مورد توجه قرار می دهد. فصل سوم ابتدا گونه شناسی طبقات اجتماعی را در مواجهه با پیامبر در دستور کار قرار می دهد و سپس اصول و مبانی سیره نبوی را نسبت به مساله تفاضل اجتماعی در قالب محورهای پنج گانه اصلاح مدل نظامی قشربندی، مخالفت در برابر تبعیض طبقاتی، برقراری عدالت میان همه طبقات، شایسته سالاری و اجرای قانون بدون ملاحظه جایگاه اجتماعی تبیین می سازد و سر انجام در فصل چهارم یک جمع بندی کلی صورت می گیرد و نتایج حاصل از آن چه بیان شده بررسی می شود.

مثلها و صناعات وابسته به آن در زیباسازی کلام نقش بسزایی دارند و شیوایی کلام با همراهی مثلها که از قدیمی ترین آثار ادبی و حکمت عامه به شمار می روند، افزون تر می گردد. رحیم عفیفی در پیشگفتار کتاب حاضر در رابطه با سخن فصیح، تاثیر مثل در سخن، چیستی مثل و کاربرد آن در دوران پیش از اسلام، نظرات احمد بهمنیار و علی اکبر دهخدا درباره مثل و حکمت، انواع مثل، تمثیل، ارسال المثل و … سخن گفته است. مدخل الفبایی این کتاب شامل حکمت ها و مثلهایی از قصاید، غزلیات، رباعیات و مثنوی های شعرای قرون سوم تا یازدهم هجری است. این کتاب در سال 1371 توسط انتشارات سروش در اختیار علاقمندان قرار گرفت.

موضوع این کتاب جامعه شناسی ادبیات در کلیّات شمس تبریزی یا تحقیق درباب ارزش جامعه شناختی غزل های مولانا جلال الدین محمّد بلخی نیست، بلکه هدف از این کتاب (فرهنگ) مرجع، نمودن چگونگی بازتاب اوضاع و شرایط اجتماعی اجتماعیّات روزگار و محیط پیدایش و زایش غزلیات از خلال اشعار مولانا در دیوان شمس است. این فرهنگ نگرشی تازه از ساحت اجتماعی به غزلیات است و البته در مطالعات جامعه شناسی ادبیات و نقد جامعه شناختی و حتی تحلیل های تاریخی عصر مولانا نیز مثمر و مفید است؛ به گفتۀ رنه ولک: ادبیات تعبیری از اجتماع است. کتاب حاضر در پنج بخش تدوین یافته است: اعتقادات، فرهنگ عامّه (آداب و رسوم و سنت های اجتماعی)، پراکنده ها (پرندگان و حیوانات و گیاهان و ابزارآلات و وسایل و …) زبان، ضرب المثل های رایج. مولف در هر مدخل از این کتاب، بیت یا ابیاتی از غزلیات مولانا را که آن مدخل در آن بیت به کار رفته، آورده است و در صورت لزوم توضیح عبارات و واژه های دشوار را نیز داده است.

کتاب «کرامات کلمات » نوشته محمدجواد اعتمادی جستجویی در کلمات و اشارات شمس تبریزی است. کرامات کسانی همچون شمس و مولانا، بر روی آب گام برداشتن و در هوا پریدن نیست. کرامات اصلی آنان آگاهی و معرفتی‌ست که در اندیشه و ضمیر آن‌ها جوشیده و در جویبار کلمات جاری شده؛ و این کتاب جستجویی مشتاقانه است در اعجاز کلام شمس و تماشایی عاشقانه است در نور و نیروی سخنی زنده و تپنده. حقیقت‌گویی و دگرگون‌کنندگی کلام، نشانی از اعجاز سخن متعالی‌ست و کرامات کلمات شمس از فراسوی قرن‌ها جان جویندگان و تشنگان را، گرمی و روشنی می‌بخشد. کسی که خود عادت به نوشتن نداشت، و سخن را جاری و جوشان و زنده خوش می‌داشت، اما سخنان او در صفحات کتاب مقالات ثبت شد و به دست آیندگان رسید.
خواندن مقالات شمس و مواجهه با سخنان او آسان نیست. الفاظ و عبارات شمس صاعقه‌وار است و آتشین، برنده و ژرف و سوزان؛ اعجاز ایجاز است و جمع صورت با معنایی شگرف. کلماتی که رستاخیزی ناگهان در جان مولانا برانگیخت و آتشی در بیشۀ اندیشه‌های او برافروخت؛ چرا که کار شمس قیامت برپاساختن و زیروزبر کردن بود.

سید محمد حسین بهجت تبریزی (به فارسی: سید محمدحسین بهجت تبریزی، آذربایجانی: سید محمدحسین بهجت تبریزی) (۲ ژانویه ۱۹۰۶ – ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۸)، عمدتا با نام مستعار شهریار شناخته می‌شود. شاعر آذربایجانی ایرانی که به دو زبان آذربایجانی و فارسی سروده است. مهم‌ترین اثر او، حیدر بابای سلام، اوج ادبیات آذربایجان به شمار می‌رود که در جهان ترک محبوبیت زیادی پیدا کرد و به بیش از 30 زبان ترجمه شد.

شهریار برخلاف بسیاری دیگر از چهره های زمان خود، به سختی خود را درگیر مشکلات و ایدئولوژی های سیاسی کرد. با این حال، او به خاطر ناسیونالیسم مشتاقش معروف بود. در اثار او استعاره های متعددی در ستایش تخت جمشید، زرتشت و فردوسی ساخته شده است. کتاب گزیده غزلیات شهریار نوشته سید محمدحسین شهریار است که توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. شاعر با سرودن شعر تراژیک آغاز کرد. بسیاری از خاطرات تلخ و شیرین او در کتاب های حزیان دل، حیدربابا و مومیایی منعکس شده است. حیدربابا که به زبان آذری سروده و بعدا به فارسی ترجمه شد، مدت‌ها در فهرست ده پرفروش تهران قرار داشت. حیدربابا نام کوهی است که شاعر دوران کودکی خود را در آن گذرانده است. او همچنین کتاب شعر حماسی تخت جمشید را سروده است. او به مسائل انسان گرایانه علاقه داشت و در شعر «نامه ای به انیشتین» از نتیجه کار علمی خود که به عنوان سلاح هسته ای مورد سوء استفاده قرار گرفت، انتقاد کرد. ابیات شهریار اشکال متنوعی دارد، از جمله غزل، رباعی، دوبیتی، قصیده و مرثیه است. شهریار خوشنویس با استعدادی بود، سه تار را بسیار خوب می نواخت و علاقه شدیدی به موسیقی داشت. او از دوستان بسیار صمیمی موسیقیدان ایرانی و استاد بسیار محترم عبدالحسین صبا بود.

اثر پیش رو به همت “مهرداد بهار” کتاب “بندهش” یا “فرنبغ دادگی” است که یکی از برجسته ترین متن های تاریخی و دینی، از دین زرتشت و به زبان پهلوی است. این اثر در اواخر دوره ی ساسانی تألیف شده بود و سرانجام در قرن سوم هجری قمری، کار تدوین آن به پایان رسید. “فرنبغ دادگی”، نویسنده و تدوین کننده ی نهایی “بندهش” بود. آفرینش آغازین یا بنیادین همان چیزی است که “بندهش ” بر آن دلالت دارد و مطالب کتاب، پیرامون سه محور تقسیم بندی می شود: خلقت آغازین، وصف آفریدگان، شجره نامه ی کیانیان.
“بندهش” پیش رو، که توسط “مهرداد بهار” ویرایش شده به مطالبی نظیر آفرینش مادی، چگونگی خلق آفریده ها برای مبارزه و علت آن، حمله ی اهریمن بر خلقت، ستیز دو مینو، داستان زیج گیهان و چگونگی رخداد آن، مبارزه ی آفریده های جهان با اهریمن شرور، سال دینی و بزرگواری ایزدان مینوی پرداخته شده است. بخش نهم این تصحیح از “بندهش” نیز به نحوه ی آفرینش چیزهای مختلف و چگونگی آن ها همچون زمین، کوه، دریا، رود، دریاچه، جانوران، مردم، زنان، گیاهان، آتش، خواب، بانگ و صدا، باد، باران، ابر، خرفستران و هر چیزی که به گونه ای خلق شده، اختصاص داده شده است.
“بندهش” یا “فرنبغ دادگی” پر از داستان هایی در مورد آفرینش، نبرد اهریمن و اهورامزدا، صحبت هایی پیرامون چهار دوره ی سه هزار سال زمان، تاریخ حقیقی و اساطیری ایران از پیشدادیان تا ورود تازیان، پیشگویی رویدادها، پایان جهان، ورود سوشیانت و رستاخیز می باشد و مطالب گاه مفصل و گاه مختصر در مورد نجوم و قوانین نجومی، تقویم، جغرافیا، زیست شناسی و گیاه شناسی و … در آن گنجانده شده است.