« چگونه مارکس بخوانیم» از فکری ساده اما سنجیده و درخشان برخاسته است: چگونه می‌توان فارغ از شرح و تفسیرهای خودسرانه و دلبخواهی و گاه یکسر گمراه‌کننده، خواننده را یکراست رودرروی حاصلِ اندیشه و آثار نویسنده و متفکر مورد بحث قرار داد؛ و مگر نه این است که اگر با واژگان، طرز عبارت‌بندی، اسلوب ادبی، مفاهیم و نحوه‌ی استدلال هر نویسنده و متفکری برخورد دست اول و بی‌واسطه داشته باشیم، آن‌گاه به یقین بهتر می‌توانیم دریابیم که چگونه بخوانیم، و در نتیجه به خوانشی متکی به خود دست یابیم.
پیتر آزبورن، نویسنده‌ی « چگونه مارکس بخوانیم»، استاد فلسفه‌ی اروپایی مدرن دانشگاه میدل‌سکس لندن، با چنین نحوه‌ی نگرشی به مارکس و «ماتریالیسم»، «کمونیسم»، و «نقد اقتصاد سیاسی» او می‌پردازد و خواننده را سر راست با جهان پر شگفت متن‌های کارل مارکس آشنا می‌کند.

شان کارول که قبلا به خاطر نوشته‌های ظریف و شفاف خود در مورد چالش‌برانگیزترین مفاهیم فیزیک مدرن در سطح بین‌المللی مورد تحسین قرار گرفته است، به عنوان یکی از بزرگترین متفکران انسان‌گرای نسل خود ظاهر می‌شود زیرا او عقل خارق‌العاده خود را نه تنها در مورد بوزون‌ها و ابعاد اضافی هیگز، بلکه اکنون نیز به کار می‌گیرد. همچنین در مورد عمیق ترین سوالات شخصی ما: ما کجا هستیم؟ ما که هستیم؟ آیا عواطف، باورها، و امیدها و رویاهای ما در نهایت بی معنی هستند؟ آیا هدف و معنای انسان در یک جهان بینی علمی می گنجد؟
در فصل‌های کوتاه پر از حکایت‌های تاریخی جذاب، حاشیه‌های شخصی، و توضیح دقیق، خوانندگان تفاوت بین نحوه عملکرد جهان در سطح کوانتومی، سطح کیهانی و سطح انسانی – و سپس نحوه اتصال هر یک به دیگری را می‌آموزند. ارائه کارول از اصولی که انقلاب علمی را از داروین و انیشتین به منشأ حیات، آگاهی و جهان هدایت کرده است، به طرز خیره کننده ای منحصر به فرد است.
کارول نشان می دهد که چگونه بهمنی از اکتشافات در چند صد سال گذشته جهان ما را تغییر داده است و آنچه واقعا برای ما اهمیت دارد. زندگی‌های ما بی‌کران مکان و زمان مانند هرگز کوتوله شده است، اما آنها با ظرفیت ما در درک آن و معنا بخشیدن به آن رستگار شده‌اند.
«تصویر بزرگ» یک جهان بینی علمی بی سابقه است، یک تور دو نیرو که در قفسه ها در کنار آثار استیون هاوکینگ، کارل سیگان، دنیل دنت و ای. او. ویلسون برای سال های آینده خواهد نشست.

اسلاو نام یکی از بزرگترین جمعیت های زبانی است که امروزه در منطقه وسیعی از آسیای میانه تا سیبری و اروپای مرکزی پراکنده هستند اما امروزه مراکز تجمع این اقوام را میتوان عمدتا در اروپای شرقی و منطقه بالکان دانست. اقوام اسلاو بیش از آن که به واسطه نژاد و یا خون به عنوان یک مجموعه در نظر گرفته شوند به واسطه اشتراکات فرهنگی و زبانی مجموعه ای را شکل میدهند که در عین تفاوت های آشکار اشتراکاتی بس روشن و محکم دارند کتاب اساطیر و افسانه های اسلاوی، تلاشی برای آشنایی خوانندگان با جهان شناسی و مفاهیم مشترک بین اقوام اسلاو است؛ اعم از اسلاوهای شرقی غربی شمالی و جنوبی سپس آشنایی با افسانه ها، قهرمانان و موجودات ماورالطبیعه در افکار و اعتقادات آنان که ریشه در باورهای کهن دارند با توجه به ماهیت این اساطیر که فاقد مجموعه ای منظم و منسجم از اعتقادات و باورها هستند با استفاده از منابع اصلی و کهن و همچنین پژوهش های جدید و استفاده از روایات موجود در فرهنگ عامه اثر حاضر تدوین شده است.

صلاح‌الدین سلجوقی (1274ـ1349 ه.ش) نویسنده، شاعر و پژوهشگر بنام افغانستان بوده است. او احاطه شگفت‌آور بر ادبیات، عرفان، فلسفه و دیگر علوم اسلامی داشت و تفکر و فلسفه اروپایی را نیز به‌خوبی می‌شناخت. نویسنده‌ای چیره‌دست و پرکار بود و بر زبان‌های عربی و انگلیسی تسلط داشت. از آثار او می‌توان «افکار شاعر»، «تجلی خدا»، «نقد بیدل»، «نگاهی به زیبایی»  به عربی و ترجمه کتاب‌های «سرگذشت یتیم جاوید» محمد شوکت التونی، «تهذیب الاخلاق» ابن مسکویه و… را نام برد.

علامه سلجوقی در مقاطعی مسئولیت‌های مهم رسمی و اداری هم داشته است. همچون مدیریت معارف هرات، نمایندگی مردم هرات در مجلس شورای ملی، ریاست مستقل مطبوعات و سفارت افغانستان در مصر.

من آزادم. این ادعا نیازمند اثبات نیست. فراتر از این می‌توان گفت که استدلال در این حیطه بی‌وجه و ناممکن است؛ زیرا هر اثباتی منوط و مشروط به این است که فرد بتواند آزادانه استدلال کند. پس آزادی من پیش‌شرط تحقق سخن و اندیشه من است. آزادی من چیزی نیست که آن را باید اثبات کنم و یا از جایی به‌دست آورم. آزادی من از پیش با من است و بلکه من بدون آزادی‌ام تصورناپذیرم. من از آزادی‌ام ناگزیرم. آزادی من یک بنیاد پیشین است نه چیزی در میانه چیزهای درون جهان.

ارسطو، دانشجوی افلاطون، یکی از چهره‌های برجسته در اندیشه غربی است. او که یک متفکر درخشان و دارای علاقه‌های گسترده است، آثار مهم در فیزیک، زیست‌شناسی، شعر، سیاست، اخلاق، متافیزیک و اخلاق نوشت. در اخلاق نیکوماچای، که گفته می‌شود او به پسرش نیکوماخوس اختصاص داده، سؤال هدایت‌گرانه ارسطو این است که بهترین چیز برای یک انسان چیست؟ جواب او خوشبختی است. وی نوشت: «خوشبختی، بهترین، نجیب‌ترین و خوشایندترین چیز جهان است.» اما منظور او چیزی نیست که احساس کنیم، نه یک احساسات؛ بلکه نوع خاصی از زندگی است. خوشبختی از فعالیت‌هایی تشکیل شده است که در آن از بهترین ظرفیت‌های انسانی استفاده می‌کنیم، چه از آنهایی که به‌عنوان اعضای یک جامعه به شکوفایی ما کمک می‌کند و چه مواردی که به ما امکان می‌دهد تا درگیر تفکرات خداگونه باشیم. نوشته‌های اخلاقی معاصر درباره نقش و اهمیت فضایل اخلاقی مانند شجاعت و عدالت الهام‌بخش این اثر است که شامل مباحث مهمی درخصوص مسئولیت، استدلال عملی و نقش دوستی در ایجاد بهترین زندگی است.

«اخلاق» از مهم‌ترین کتاب‌های تاریخ فلسفه است.

برتل اولمن (زاده 30 آوریل 1935 در میلواکی)، استاد سیاست در دانشگاه نیویورک است. او هم روش‌شناسی دیالکتیکی و هم نظریه سوسیالیستی تدریس می‌کند. او نویسنده چندین اثر دانشگاهی در رابطه با نظریه مارکسیستی است. اولمن در دانشگاه ویسکانسین تحصیل کرد و در سال 1956 لیسانس علوم سیاسی و در سال 1957 فوق‌لیسانس علوم سیاسی دریافت کرد. او به تحصیل در دانشگاه آکسفورد ادامه داد و مدرک لیسانس گرفت. در فلسفه، سیاست و اقتصاد در سال 1959، فوق‌لیسانس در نظریه سیاسی در سال 1963، و دکترا در نظریه سیاسی در سال 1967.

می‌توان تحلیل مارکس از کالاها ـ به‌عنوان اساس ثروت سرمایه‌دارانه ـ را به‌صورت تفسیری از وضعیت زنان در جوامع اصطلاحاً پدرسالار نیز درک کرد. نظم نمادین، سامان‌بخش جوامع پدرسالار است و مسند و بازنماینده نظم نمادین، اسم اعظم است: نام پدر، نام خدا. سیرهایی که مارکس به‌عنوان شاخصه‌های تشکیل یک رژیم سرمایه‌داری تعریف کرده است، از این قبیل‌اند: واگذاری «طبیعت» به یک ابزار «کار» ازسوی انسان‌ها (مردان) و بدین نحو [ از نو] ترکیب‎‌شدن طبیعت به‌صورت ارزش استفاده و ارزش مبادله؛

تقسیم کار بین تولیدکننده ـ مالک‌هایی خصوصی که زنان – کالاهایشان را نه‌فقط میان خود؛ بلکه میان سایر تولیدکنندگان، استثمارگران و حتی استثمارشوندگان نظم اجتماعی مبادله می کنند؛ [وجود] گرایشی به انباشت ثروت که درواقع گرایشی متعلق به نماینده‌های اعظم‌ترین اسم‌ها ـ رهبرها – و معطوف است به اینکه در مقایسه با همتایان، زنان بیشتری را به سرمایه‌های خود تبدیل کنند؛ حرکت کار اجتماعی امر نمادین به‌سوی هرچه بیشتر انتزاعی‌شدن؛ و…

احتمالاً در جهان جدید مهم‏ترین تحولى كه در قلمرو عشق‏شناسى رخ داده غلبه عشق مجازى بر عشق حقیقى است. عشق‏شناسى قدما عموماً «عشق حقیقى» یا «عشق الهى» را بر صدر مى‏نشاند، و عشق مجازى را به دیده تحقیر مى‏نگریست یا صرفاً آن را وسیله‏اى (ولو ارزشمند و حتى جایگزین‏ناپذیر) مى‏دانست. براى نیل به عشق حقیقى. اما در عشق‏شناسى جهان مدرن، عشق حقیقى همان است كه در چشم پیشینیان مجازى تلقى مى‏شد. این كتاب مشتمل بر ترجمه پاره‏اى مقالات فلسفى مهم درخصوص عشق یا به بیان دقیق‏تر، «عشق مجازى»، یعنى عشق رمانتیك یا اروتیك میان انسان‏هاست. نویسندگان این مقالات ازجمله فیلسوفان صاحب‏نام در سنت فلسفه معاصر هستند، و هریک مى‏كوشد تجربه عشق انسانى را از زاویه‏اى خاص مورد تحلیل و بررسى فلسفى قرار دهد.

کتاب «كاربرد هنر در مسیر نوجوانی» که توسط آلن دو باتن، فیلسوف مشهور نوشته شده است، بحثی کاملاً جذاب درباره هنر ارائه می‌دهد. بسیاری از آنچه به جوانان و نوجوانان گفته می‌شود ضروری است مثل فرهنگ‌سازی، کتاب‌خوانی، مهربان‌بودن و هنر. در عین حال، همه بزرگسالان درک کاملی از موضوعی مانند هنر ندارند که بخواهند آن را به کودکان خود ارائه دهند.

در این کتاب با لحنی مهربان، آموزنده، به هنر برای کودکان پرداخته شده است. این کتاب توضیح می‌دهد که هنر چگونه می‌تواند در زندگی ما جای بگیرد. ما یاد می‌گیریم که انگیزه ایجاد هنر از کجا می‌آید، در حالات خاص به چه هنری نگاه کنیم، چگونه بدون خسته‌شدن از یک موزه دیدن کنیم و چرا بدون اینکه حتی متوجه شویم، با تزئین اتاق خواب خود به متخصص هنر تبدیل می‌شویم؟

شکست‌ها، افتراق‌ها و انشقاق‌ها، چنان زندگی ما را در بر گرفته‌اند که از لحظه‌ای، به یقین می‌دانیم که دیگر آن آدم پیشین نیستیم. به‌واقع ما بنا به عمق درونیاتمان و ژرفای تجربه‌های زیسته‌مان، از لحظه‌هایی، یک زندگی زندگی‌نشده را به چشم می‌بینیم که حسرت را برای ما معنا می‌کنند. عشقی به‌غایت در کمال و اکمل که از دست می‌شود، یا با مرگ یا با بی‌وفایی معشوق، ازدواجی که به جدایی منجر می‌شود و خانواده‌ای که فرومی‌پاشد، فرزندی که به‌سرعت و پیش از ما، از بودن درمی‌‎گذرد و…، همه اینها حسرت‌ را از برای زندگی نازیسته برایمان به ارمغان می‌آورند و ردشان از ما بیرون نمی‌رود. پرسش اینجاست که با این زندگی حسرت‌آلود، با این سرخوردگی‌های ورای تحمل چه باید کرد؟ آدام فیلیپس در کتاب «حسرت؛ در ستایش زندگی نازیسته» فلسفه، ادبیات و هنر را پیش‌رو گذاشته و با حضور هرآنچه در مقام یک روانکاو از مواجهه با بیماران سرخورده فراگرفته، عبور از سودازدگی زندگی‌های موازی شخصی‌مان را طریقتی می‌داند که باید فهمش کنیم. اینکه شکست عاشقانه‌ عمیق، شما را از رجعت به عشق و ایمان به حضور و نیازش برحذر می‌دارد، اینکه یک خانواده‌ ازهم‌پاشیده شما را از ازدواج دوباره ترسان کرده و… و بسیاری از سرخوردگی‌های گونه‌گونی که در زندگی داشته و داریم، به‌واقع نمی‌توانند دلیلی باشند بر این نظر که عشق، ازدواج و… فقط همانی بود که می‌توانست باشد و دیگر نیست؛ حسرت، به همه‌ آن شکاف‌های عظیمی که ما را دوشقه کرده‌اند، از منظر بخشی از طریقت شناخت خویشتنمان نگاه کرده و هرآنچه را که زندگی‌نشده‌ بخشی از مسیر زندگی شده و درجریان می‌بیند که باید در پی‌اش بود.

گرامشی، حدود همان زمان که برنامه‌های درازمدتش را اعلام کرد، به خواهر کوچک‌ترش اطمینان داد: «من واقع‌بینانه و با آرامش همه‌چیز را نظاره می‌کنم و اگرچه نمی‌توانم به هیچ توهم کودکانه‌ای بیندیشم، قاطعانه اعتقاد دارم که نباید در زندان بپوسم.» همین لحن کاملاً مبارزه‌طلبانه در بسیاری نامه‌های دیگر ظاهر می‌شود، نظیر زمانی که به همسرش می‌گوید «اطمینان دارم که هرگز آدم بی‌فرهنگی نخواهم شد.» او به شعاری وفادار بود که از رومن رولان اقتباس و در سرصفحه‌ لوردینه نوو استفاده کرده بود؛ «بدبینی عقل، خوش‌بینی اراده.» گرامشی، با ارزیابی خونسردانه از وضعیتش، همه‌ امیدهای باطل به رهایی سریعش را رد کرده بود، اما به ضرب قدرت اراده خود را متقاعد کرده بود که به وجودی بیهوده تقلیل نخواهد یافت. در این زمینه، بد نیست که اظهارنظری را از او ذکر کنیم که در دفتر نهم خود حدود سال 1932 نوشته بود:

خوش‌بینی و بدبینی. باید توجه کرد که اغلب اوقات خوش‌بینی چیزی بیش از دفاع از کاهلی، بی‌مسئولیتی و عدم‌اراده در انجام هر کاری نیست. همچنین شکلی است از سرنوشت‌باوری و مکانیکی‌انگاری. بر عواملی بیرون از اراده‌ و فعالیت فرد تکیه می‌کنیم، آن‌ها را به عرش اعلا می‌رسانیم و به‌نظر می‌رسد که با شور‌و‌شوقی مقدس ملتهب می‌شویم. و شور‌و‌شوق چیزی بیش از ستایش بت‌واره‌ها نیست. واکنشی لازم است که برای عزیمت خود متکی به عقل باشد. یگانه شور‌و‌شوق موجه شور‌و‌شوقی است که ملازم اراده‌ هوشمندانه، فعالیت هوشمندانه و به‌نحو بدیعی سرشار از ابتکارهای مشخصی باشد که واقعیت موجود را تغییر بدهد.

کامل‌ترین و سرشارترین زندگی واقعاً انسانی «زندگی عمل‌ورزانه» است. پیش‌فرض «عمل» تکثر و تنوع انسانی است و مستلزم همراهی دیگر انسان‌هاست… حوزهٔ عمومی در عین اینکه قلمرو مناسب عمل انسانی است، خود زاده عمل انسانی هم هست.

فلسفهٔ سیاسی دربارهٔ جوامع سیاسی است؛ دربارهٔ اینکه جوامع سیاسی چه هستند و چگونه باید باشند و کدام صورت‌هایشان توجیه‌پذیرند. این کتاب سیر تفکرات و تأملات انسان درمورد چگونگی ادارهٔ جامعه‌اش را از آغاز تا به امروز بازمی‌گوید و درنهایت زمینه را آماده می‌کند تا بیندیشیم که در آینده چه امکاناتی برای بهبود ساماندهی امور جامعه وجود دارد. جین همپتن اهمیت و تأثیر مفاهیمِ به‌ظاهر انتزاعی فلسفهٔ سیاسی را بر چگونه زیستن ما و بر رفاه و سعادت تک‌تک افراد بشر نشان می‌دهد، ضمن اینکه بیشتر مسائل را گشوده می‌گذارد تا خواننده با تکیه بر تجربیات خویش در یک جامعهٔ سیاسی خاص به داوری بنشیند و مسائل خاص جامعه‌اش را با این مفاهیم بسنجد و اگر توانست راه‌حلی بجوید.

جین همپتن یکی از فیسوفان سیاسی مطرح معاصر است. او که استاد فلسفهٔ دانشگاه آریزونا بود، در سال 1996 به‌طور ناگهانی در 41سالگی درگذشت. از او کتاب‌ها و مقالات ارزشمندی در زمینهٔ فلسفهٔ سیاسی به‌خصوص مسئلهٔ «قرارداد اجتماعی» و «رضایت» برجای مانده است، ازجمله کتاب هابز و قرارداد اجتماعی و نیز مقالاتی دربارهٔ تاریخ اندیشه‌های سیاسی، اخلاق، فلسفهٔ حقوق، نظریهٔ انتخاب عقلانی و نظریات فمینیستی.

انتشار کتاب شرق‌شناسی بسیار تأثیرگذار ادوارد سعید در سال 1981، تمام تاریخ مطالعات غربی فرهنگ اسلامی را زیر سؤال برد، و این رسم علمی را محکوم کرد و آن را ارائه ناصحیح و تحقیرآمیز نماینده‌های مردم مسلمان و نهادها دانست؛ به‌حدی که کلمات «شرقی »و« مستشرق »منفی‌ترین مفاهیم را به خود گرفته‌اند.

اما شرق‌شناسی چیست؟ و شرق‌شناسان چه کسانی هستند؟ و چگونه محققان غربی فرهنگ اسلامی در کتاب ادوارد سعید به‌عنوان عوامل موذی امپریالیسم اروپا مورد تحقیر قرار گرفتند؟ در کتاب دانش خطرناک، تاریخ جدید و پیشگامانه رابرت اروین، وی با داستانی مفصل و رنگارنگ از روشنفکران و افراد عجیب‌وغریب که درک درستی از جهان اسلام را به غرب آوردند، به این سؤال پاسخ می‌دهد. در روایتی که از تجزیه‌وتحلیل برداشت یونان باستان از پارسیان گرفته تا تصویری از نخستین مترجمان عربی اروپای غربی و برداشت‌های جهان اسلام معاصر از مطالعه غرب درباره اسلام، ایروین ارزش میراث مستشرقان را تأیید می‌کند: نه‌فقط برای دانشمندان معاصر که آن را نپذیرفته‌اند، بلکه همچنین برای کسانی که متعهد به پرورش تفاهم بین فرهنگی شده‌اند و معتقدند که می‌تواند شکاف واقعی یا خیالی بین تمدن اسلامی و غربی را پر کند.

کتاب دانش خطرناک، شرق‌شناسی و مصائب آن یک تاریخ پرجاذبه و سرگرم‌کننده است، یک بحث جسورانه و یک جبران فوری برای برداشت‌های ما درباره رابطه فرهنگ غرب با نزدیک‌ترین همسایه‌هایش.

«ماجرای فکر فلسفی در جهان اسلام» اثری است به قلم استاد «غلامحسین ابراهیمی دینانی» که اندیشه فلسفی را در چهارچوب اسلام و تاریخچه آن بررسی می‌کند. مفاهیم فلسفی در جهان اسلام نیز همچون هر دین و بنیاد فکری دیگری، بدون تعارض و ناآرامی، مورد پذیرش واقع نشده‌اند و در برهه‌های مختلف، انتقادات، خصومت‌ها و مخالفت‌های خاص خودشان را دیده‌اند. ماجرای فکر فلسفی در جهان اسلام به قلم غلامحسین ابراهیمی دینانی، فرازونشیب‌های تفکر فلسفی را که از گروه‌بندی‌های مختلف و متضاد و مخالف عبور کرده و بحران‌های سختی را تجربه کرده، به بحث می‌گذارد. تفکر فلسفی در نتیجه تبادل مفاهیم شکل می‌گیرد. آنچه در تاریخ اندیشه فلسفی در جهان اسلام کمتر مدّنظر قرار گرفته، تفکر معارضان و مخالفان فلسفه است که هر دو نقش بسزایی در «ماجرای فکر فلسفی در جهان اسلام» داشته‌اند.

غلامحسین ابراهیمی دینانی در این اثر، برای اولین بار با اشاره به نوشته‌های اصلی مخالفان فلسفه، تاریخ اندیشه فلسفی در جهان اسلام را آشکار می‌کند و در این کتاب خواننده را با تفکر اندیشمندان ضدفلسفی آشنا می‌نماید. نویسنده گاه به‌صورت اجمالی و گاه مفصل، دیدگاه متفکرانی نظیر خواجه‌ نصیرالدین طوسی، شیخ مفید، ابن سینا، ابوسعید سیرافی، زکی ارسوزی، سیف‌الدین آمدی، جلال‌الدین دوانی، میرداماد، ملاصدرا، فیض کاشانی، آذرکیوانیان و باقی علما را تشریح می‌کند و از حدود فلسفه و شریعت، معتزله، انجمن‌سری اخوان‌الصفا، تعاطی افکار و دادوستد اندیشه‌ها، فیلسوفان مسلمان شرقی و غربی، دیدگاه فلسفی در وجوب و اختیار، حکمت معنوی تشیع، حوزه‌های فلسفی ری، اصفهان و شیراز سخن می‌گوید.

کتاب پرآوازه «دائودِه ‌جینگ»، «دفتر دائو و دِه» یا «دفتر حق و راستی» اثر حکیم بزرگ چینی، لائودْزی در حدود 2500 سال پیش نوشته شده است. این دفتر مشتمل است بر تعالیمی در هشتاد و یک بند که همه ترکیبی است از نظم و نثر، شعر و حکمت، عرفان و زندگی روزانه. محور این تعالیم بر «دائو» است یعنی «حقیقت همه حقائق» و «مبدأ همه مبادی». محتوای این دفتر بر اهل حکمت و مترجمان همواره موضوعی است جدل‌برانگیز. بیش از هفتصد شرح و تفسیر در سننِ حِکْمیِ شرقِ دور بر «دائودِه‌ جینگ» نوشته‌اند و آن را بیش از 250 بار به زبان‌های غربی ترجمه کرده‌اند. دفتری که یقیناً از حیرت‌برانگیزترین و معمّایی‌ترین کتاب‌هاست.

برای نخستین بار است که این دفتر مقدس از سوی انتشارات «زندگی روزانه» به قلم دکتر اسماعیل رادپور از زبان چینی باستان به فارسی برگردانده می‌شود. این ترجمه همراه است با یادداشت‌هایی درباره معنی بعضی عبارات این دفتر، نکاتی مربوط به اختلافات نسخ، اشاراتی از تفاسیر نخستینِ پیران دائویی، نکات مربوط به ترجمه و اشتقاقات صوری و لفظی بعضی نویسه‌ها، شرح اصطلاحات مهم و مکرّرِ این دفتر، و همچنین مقدمه‌ای درباره «لائودْزی»، «دفتر دائو و دِه» و «سنّت دائویی».

تاریخ فلسفه غرب اثر فیلسوف و پژوهشگر معاصر فلسفه، «آنتونی کنی» است که در چهار جلد نوشته شده است. جلد اول آن به فلسفه باستا؛ جلد دوم به فلسفه قرون‌وسطی؛ جلد سوم به پیدایش فلسفه جدید و جلد چهارم و پایانی آن به فلسفه جدید می‌پردازد. تمام جلدهای کتاب‌های کنی با جملاتی چون «اثری فوق‌العاده با ارزش عالی» و «عمومی و قابل‌دسترسی» ستایش شده‌اند. این چهار جلد در کنار یکدیگر، گزارشی مداوم از تفکر بزرگ جهان غرب را ارائه می‌دهند. در اینجا خوانندگان نه‌تنها راهنمای معتبری برای تاریخ فلسفه، بلکه مقدمه‌ای قانع‌کننده برای هر زمینه اصلی تحقیق فلسفی پیدا می‌کنند. کنی داستان فلسفه را به‌صورت وقایع می‌گوید؛ روایت پرجنب‌وجوش او زندگی فیلسوفان بزرگ را از نو زنده می‌کند و پیشینه تاریخی و فکری کارهای آنها را به‌صورت کامل ارائه می‌دهد. کنی همچنین از نزدیک به هریک از زمینه‌های اصلی کاوش فلسفی نگاه می‌کند: دانش و فهم؛ علوم پایه؛ متافیزیک؛ ذهن و روح؛ ماهیت و محتوای اخلاق؛ فلسفه سیاسی؛ و خدا.

کتاب «تاریخ فلسفه غرب» یک تاریخ‌نگاری از رشد فکری تمدن غربی است و به خوانندگان این امکان را می‌دهد تا تولد و رشد فلسفه را از دوران باستان تا به امروز ردیابی کنند.

تاریخ فلسفه غرب اثر فیلسوف و پژوهشگر معاصر فلسفه، «آنتونی کنی» است که در چهار جلد نوشته شده است. جلد اول آن به فلسفه باستا؛ جلد دوم به فلسفه قرون‌وسطی؛ جلد سوم به پیدایش فلسفه جدید و جلد چهارم و پایانی آن به فلسفه جدید می‌پردازد. تمام جلدهای کتاب‌های کنی با جملاتی چون «اثری فوق‌العاده با ارزش عالی» و «عمومی و قابل‌دسترسی» ستایش شده‌اند. این چهار جلد در کنار یکدیگر، گزارشی مداوم از تفکر بزرگ جهان غرب را ارائه می‌دهند. در اینجا خوانندگان نه‌تنها راهنمای معتبری برای تاریخ فلسفه، بلکه مقدمه‌ای قانع‌کننده برای هر زمینه اصلی تحقیق فلسفی پیدا می‌کنند. کنی داستان فلسفه را به‌صورت وقایع می‌گوید؛ روایت پرجنب‌وجوش او زندگی فیلسوفان بزرگ را از نو زنده می‌کند و پیشینه تاریخی و فکری کارهای آنها را به‌صورت کامل ارائه می‌دهد. کنی همچنین از نزدیک به هریک از زمینه‌های اصلی کاوش فلسفی نگاه می‌کند: دانش و فهم؛ علوم پایه؛ متافیزیک؛ ذهن و روح؛ ماهیت و محتوای اخلاق؛ فلسفه سیاسی؛ و خدا.

کتاب «تاریخ فلسفه غرب» یک تاریخ‌نگاری از رشد فکری تمدن غربی است و به خوانندگان این امکان را می‌دهد تا تولد و رشد فلسفه را از دوران باستان تا به امروز ردیابی کنند.

کتاب‌های من آنات خاص زندگی من هستند. آن‌ها از زمین‌های خاموش سر برمی‌آورند، اما این آنات استثنایی مرا به فراسوی همه‌چیز می‌برند. نوشتن همواره از برون می‌آید و هیچ‌گاه از درون سرچشمه نمی‌گیرد. برون به‌سان قطاری بی‌مهار، به درونم می‌آید. آنگاه احساس می‌کنم که گویی حجابی برابر دیدگانم دریده می‌شود و من سرگرم تماشا می‌شوم. برابر من تکه‌ای مخمل سیاه قرار دارد که گاه دریده می‌شود و در پس این مخمل سیاه، طلای ناب است. در این لحظه، از اینکه می‌بینم زندگی مغلوب نشده است بسیار تحت‌تأثیر قرار می‌گیرم.

کتاب عدالت، اثری نوشته مایکل سندل است که اولین بار در سال 2008 به انتشار رسید. سندل در این کتاب تحسین‌شده، آموزه‌هایی کمیاب را در رابطه با تفکر درباره مسائل و چالش‌های پیچیده پیش‌روی ما در جوامع امروزی به مخاطبین ارائه می‌کند. کتاب عدالت، نام خود را به‌عنوان راهنمایی روشن و جذاب برای آن دسته از افرادی مطرح کرده که به‌دنبال گفتمان اجتماعی مستحکم‌تر و عاقلانه‌تری هستند؛ تبعیض مثبت، اتانازی، سقط جنین، خدمات عمومی، محدوده‌های اخلاقی بازارها. سندل در این اثر، ارتباطی میان سؤالات اساسی فلسفه سیاسی و چالشی‌ترین مسائل روز برقرار می‌کند و نشان می‌دهد چگونه داشتن درکی قابل‌اطمینان‌تر از فلسفه می‌تواند به ما در فهم سیاست، اخلاقیات و حتی اعتقادات خودمان کمک کند.

این اثر، وجد و سماع را در عرصه‌های مختلف دینی، فقهی، عرفانی، حِکمی، علمی و هنری با استناد به مآخذ موثق، تحلیل و تبیین می‌کند. موسیقی در نصوص دینی، جایگاه ویژه‌ای دارد. به ‌نظر حکمای شرق و غرب، موسیقی بیانگر هماهنگی فطرت و خلقت انسان با نظام هستی است. موسیقی می‌تواند در قلمرو تربیت، بیان هویت، تعالی حمیّت، ایجاد قرابت با اقوام و ملیت‌ها، نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کند. جغرافیای معرفت و شناخت انسان در حرمت و حلیت موسیقی، بسیار مؤثر است. وجه غالب در دایره فقه شیعی، ممنوعیت و محدودیت وجد و سماع است. موسیقی در دایره تصوف و عرفان، یکی از عوامل سلوک معنوی به‌شمار می‌رود. مخالفان و موافقان، جهت اثبات مدعای خود به آیات و روایاتی استناد می‌جویند. دانشمندان و هنرمندان، نگاه خاصی به وجد و سماع دارند.

امام محمد غزالی می‌نویسد: «روا نباشد که سماع حرام بُوَد بدان سبب که خوش است که خوشی‌ها حرام نیست و آنچه از خوشی‌ها حرام است، نه از آن حرام است که خوش است؛ بلکه از آن حرام است که در وی ضرری باشد و فسادی. چه، آواز مرغان خوش است و حرام نیست و سبزه و آب روان و نظاره در شکوفه گل خوش است و حرام نیست. پس آواز خوش در حق گوش، همچون سبزه و آب روان و شکوفه است در حق چشم و همچون بوی مُشک است در حق بینی و همچون طعم خوش است در حق ذوق و همچون حکمت‌های نیکو در حق عقل. و هر یکی را از این حواس به‌نوعی لذت است، چرا باید که حرام باشد؟»