یک رمانِ شگفت­انگیز از نویسنده­ای آنگولایی­الاصل. نویسنده سالِ 1960 در آنگولا به دنیا آمده و به زبانِ پرتغالی می­نویسد. کشورش انواعِ کودتاها و درگیری‏های نظامی و خونین را در نیمه­ی دوم قرنِ بیستم گذرانده و سابقه­ی استعمار شدنش نیز در ادبیات روایت شده. این رمان برآمده از روحِ جهانِ مسخِ کافکا و روایت­های بورخس است. راوی رمان یک آفتاب­پرست است که در خانه­ای کهنه زندگی می­کند. او شاهدِ تاریخ بوده و هست. کسانی به این خانه می‏آیند که خواستار ابداع گذشته هستند. همخانه‏ی این آفتاب­پرست زالی است با ذهنی عجیب و همین امر باعث دیالوگی می­شود بینِ این دو درباره­ی ماجراهایی که در خانه می­گذرد. آگوآلوسا با درهم آمیختن بیانِ استعاری و رئالیسمِ تاریخی ترکیبی بدیع می­سازد درباره­ی فسادِ قدرت و جهانِ متصلبِ انسان­­های پیرامون. آفتاب­پرست­ها در لایه‏هایش رمانی سیاسی است در فضایی که شخصیت­ها ناچارند از خود بگویند و از آن­چه رقم زده‏اند. رمانی درباره­ی زوالِ روحِ بشری به روایت یک آفتاب­پرستِ کهنسال.