هدف این کتاب، پیش نهادن دستورالعمل‌هایی است که بتواند روابط بین‌الملل را درخودنگرانه‌تر سازد نه اینکه رشته‌ای باشد که همچنان از نظر تاریخی بر همپرسة معین، سمت‌گیری یهودی ـ یونانی ـ مسیحی غرب، وستفالی، یا دو جنگ جهانی مبتنی باشد. کتاب مدعی است بررسی‌کنندگان در جوامع غیرغربی می‌توانند به زبان‌های دیگری سخن بگویند و وارد گفتمان‌های دیگری شوند که آمریکاییان از آنها سر درنمی‌آورند. از این گذشته ممکن است آنان بتوانند بینش‌ها یا جرح و تعدیل‌های مهمی به استدلال‌های غربیان بیفزایند که دانشمندان غربی به دلیل موانع زبانی یا معرفت‌شناختی نمی‌توانند آنها را بفهمند یا از آنها سود ببرند. این خطر وجود دارد که تنها با خواندن آثار دیگر دانشمندان آمریکایی، با عدم تعیین عملی هیچ ترجمه‌ای از آثاری که در دیگر نقاط جهان منتشر شده است، و با محدود ساختن عمدة فعالیت‌ها تنها به یک چارچوب نظری خردباورانه و یافت‌باورانة واحد، دانش روابط بین‌الملل آمریکایی در آینده توانایی کمتری برای درک تحولات، روندها، مقاومت‌ها، و گرایش‌های ضدچیرگی‌جویانه در جهان داشته باشد. فقط کافی است نگاهی به تجربیات آمریکا در ویتنام و عراق بیندازید. چرا باید آفت خُرداندیشی در فضای علمی فرقی با خُرداندیشی در سیاست‌ها داشته باشد؟ چرا نباید این نوع خُرداندیشی هم، به جهل و نخوت و ناتوانی از پیش‌بینی عواقب تأسفبار تحلیل‌های غیرتأملی و به‌دور از درخودنگری راه ببرد؟
هدف کتاب حاضر تعدیل این «جانبداری غربی» با بررسی شیوه‌های سربرآوردن و پرداختن به دانش روابط بین‌الملل در چهار گوشة جهان است. بررسی‌های موردی چهارده‌گانة موجود در این کتاب، اطلاعات تازه‌ای را دربارة محیط‌های سیاسی و اجتماعی ـ اقتصادی مشخص‌کنندة کانون‌های گوناگون فرهنگ‌های جهان، و چگونگی مشروط شدن و تأثیرپذیری فعالیت علمی در زمینة روابط بین‌الملل از این محیط‌‌ها در اختیار ما می‌گذارند.