حکومت مردم  اصرار دارد که هرگونه تغییر و ارتقاء در کیفیت و کمیت حقوق فردی و اجتماعی؛ فرد در چشم اجتماع منوط به ارتقاء و دانایی آحاد اجتماع است و برای همین؛  پا را از محدوده شعار فراتر نهاده راه کار عملی ارائه می دهد . مولف بارها تأکید دارد که طی این مسیر ارتقاء و تکامل اجتناب ناپذیر است و هرچه افراد اجتماع زودتر ضرورت این تغییرات را حس کنند خود و نسل های بعدیشان هزینه اجتماعی و روانی کمتری پرداخت خواهند نمود .

حکومت مردم، برای اولین بار اذعان دارد که دموکراسی پدیده ای سیاسی نیست بلکه به خاطر تاثیر گذاری فراوانش توسط سیاست مداران مورد استفاده قرار می گیرد. در عوض مولف؛ دموکراسی را نوعی برتر زیستن می داند که همگان و هم زمان با هم پرورش می یابند. نوعی زندگی که باید برایش پرورش یافت و پرورش داد.

شاید به جرات بتوان گفت  این کتاب در نوع خود به عنوان یک کتاب جامعه شناسی قلمداد شود که به ساده ترین و ملموس ترین روش های ممکن سعی دارد مفهوم حکومت مردم ( که معنی لغوی دموکراسی است ) را در اجتماعات نهادینه سازد و در این بین ضرورت یک جامعه دموکراتیک را از ابعاد شخصی و اجتماعی مورد بررسی قرار می دهد. ضمن اینکه خود مولف هم در مقدمه اشاره داشته که از الفاظ و عبارات ساده برای نگاشتن استفاده نموده تا قابل استفاده تر باشد.

نویسنده در بخش انتهایی کتاب، خواننده را به کارگاهی مجازی دعوت کرده و چند راهکار ساده برای آموزش خانواده ها به زبانی روان توضیح داده است

این کتاب در پی تشریح این یافته است که با عنایت به در نظر داشتن وجه شناختی غالب اقتصادی طبقه متوسط و اثرگذاری این وجه بر سایر ابعاد این طبقه به‌ویژه وجه فرهنگی طبقه متوسط، به بررسی این مسئله بپردازد که آیا جایگاه فرهنگی این طبقه مبتنی بر شاخص «مصرف فرهنگی» در سیاست‌های فرهنگی جمهوری اسلامی؛ که درصدد تولید و افزایش سرمایه فرهنگی» است، از الگوی نزولی جایگاه اقتصادی طبقه متوسط پیروی کرده و کاهش توان مالی طبقه متوسط و تضعیف جایگاه اقتصادی آن به تنزل جایگاه فرهنگی آن در کلیت سیاست‌های فرهنگی جمهوری اسلامی نیز انجامیده است.

پاییز پدرسالار یکی از آثار درخشان اوست که نوشتن‌اش مدت هفت سال به درازا کشید. این کتاب از نظر نثر با شاهکار دیگر مارکز «صد سال تنهایی» متفاوت است؛ با این وجود قوی‌تر و تحسین‌بر‌انگیزتر از آن است که خواننده بتواند آن را زمین بگذارد. داستان تخیلی کتاب به وقایع تاریخی دوران دیکتاتوری فرانسیسکو فرانکو در اسپانیا، آناستازیو سوموزا، و رافائل تروخیو در جمهوری دومینیکن شباهت دارد. این رمان که در حقیقت هجونامه یک دیکتاتور آمریکای لاتین است، از یک سو تنهایی و افسردگی دیکتاتور و از سوی دیگر ظلم و خشونت او را به تصویر می‌کشد. نویسنده خود معتقد است پاییز پدرسالار شعری است بر تنهایی قدرت و شرحی است بر زندگی یک دیکتاتور فناناپذیر. او درباره تنهایی دیکتاتور می‌گوید: «آدم هر چه بیشتر قدرت به دست بیاورد، تشخیص این که چه کسی با اوست و چه کسی بر ضد او، برایش دشوارتر می‌شود. هنگامی که به قدرت کامل دست یافت، دیگر تماس او با واقعیت به کلی قطع می‌شود و این بدترین نوع تنهایی است. گرداگرد دیکتاتور، را آدم‌هایی می‌گیرند که هدف‌شان جدا کردن کامل او از واقعیت است. همه‌چیز دست به دست هم می‌دهند تا تنهایی او را کامل کنند…»