هویت از زمان فروپاشی شوروی و جنگ‌های بالکان و بعدها ظهور گروه‌های افراطی در خاورمیانه دوباره در کانون توجه علوم سیاسی و متخصصان سیاست و حتی سیاستمداران قرارگرفته است. هویت در همان حال که می‌تواند زمینه‌ساز همکاری باشد، می‌تواند به گسترش جنگ و درگیری هم کمک کند. کتاب حاضر که نتیجه تحقیقات و مطالعات یک دهه گذشته نویسنده در زمینه هویت و سیاست خارجی است، می‌کوشد تا نشان دهد که نحوه تعریف یک دولت از هویت خود، تأثیر مستقیمی بر عملکرد آن در سیاست خارجی دارد. نویسنده ابتدا به این موضوع مهم می‌پردازد که چگونه یک هویت خاص با به‌کارگیری انواع چهره‌های قدرت تبدیل به قدرت مسلط می‌شود و می‌کوشد آن را تولید کند. اما چالش‌های داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی، بازتولید هویت مسلط را دشوار می‌کنند. لذا هویت دولت به‌مرورزمان تغییر می‌کند و این امر، خود را در سیاست خارجی نشان می‌دهد.

فوکویاما پس از کتاب جنجالی پایان تاریخ اینک کتاب دیگری نوشته است که از زمان انتشار تاکنون بحث‌های دامنه‌داری را درباره نسبت توسعه و دموکراسی، ویژه‌خواری و اهمیت نظام اداری در دنیای امروز دامن زده است. لب کلام وی آن است که توسعه در نهایت محصول تصمیم‌های سیاسی در مقاطع حساس تاریخی است. او یادآوری می‌کند که بعد از سه دهه و به خاطر گسترش ویژه‌پروری و پدرسالاری در نظام‌های دموکراتیک نوظهور و حتی باثابت بار دیگر اهمیت وجود یک نظام اداری مستقل شایسته‌سالار در حال افزایش است. چالش آینده دموکراسی‌ها برقرای توازی میان حاکمیت قانون از یک طرف و حکم‌رانی خوب و کارآمدی از طرف دیگر است.