“از همان میانه‌ی قرن دوازدهم مورخّی آلمانی اذغان داشت كه شكل تازه و قابل‌توجهی از سازمان اجتماعی و سیاسی در شمال ایتالیا ظهور كرده است. خصیصه‌ای كه وی تذكر داد این بود كه جامعه‌ی ایتالیا ظاهراً دیگر خصلت فئودالی ندارد. او دریافت كه ‘به‌خصوص همه‌ی زمین‌ها میان شهرها تقسیم شده است’ و این‌كه ‘به‌ندرت می‌توان در كل سرزمین اعیان یا آدم مهمی یافت كه اقتدار شهر را نپذیرد’. توسعه‌ی دیگری كه وی ذكر كرد ــ‌و به‌نظرش حتا اساسی‌تر بود‌ــ این بود كه در شهرها نوعی حیات سیاسی پدید آمده بود كاملاً مغایر با آن تصور فراگیر كه پادشاهیِ موروثی را تنها شكل درست حكومت قلمداد می‌كرد. آن‌ها ‘چنان دل‌بسته‌ی آزادی’ شده بودند كه خود را به‌صورت جمهوری‌های مستقلی درآورده بودند كه هر یك ‘به اراده‌ی كنسول‌ها و نه حكم‌رانان’ اداره می‌شد و آن‌ها را ‘هر سال عوض می‌كردند’ تا یقین شود “شهوت قدرت”شان مهار می‌شود و آزادی محفوظ می‌ماند.” (از متن كتاب) اهداف اصلی‌ای كه اسكینر در این كتاب دنبال می‌كند عبارت‌اند از: 1. دادن گزارشی از متون اصلیِ اندیشه‌ی سیاسی اواخر سده‌های میانه و اوایل عصر نوین؛ 2. روشن‌ساختن مضمون تاریخی كلی‌ای به نام “دولت مدرن” و نحوه‌ی شكل‌گیری آن؛ و 3. نمایاندن شیوه‌ی خاصی برای مطالعه و تفسیر متون تاریخی.