“نیچه در طول زندگی‌اش همیشه افكار خود را در دفترهای یادداشت یا برگ‌های كاغذی كه با خود حمل می‌كرد ثبت می‌كرد. بدین ترتیب او عملاً همه‌جا می‌توانست نویسندگی كند. ]…[ او معمولاً این یادداشت‌ها را نگه می‌داشت و بر پایه‌ی آن‌ها دست‌نوشته‌های آثار چاپ‌شده‌اش را تهیه می‌كرد، و در نتیجه شمار بسیاری از آ‌ن‌ها محفوظ ماند. ارتباط میان دست‌نوشت‌های نیچه و آثار چاپ‌شده‌اش در طول دوران زندگی‌اش دستخوش تغییر شده است. در حالی كه آثار چاپ‌شده هرگز كل محتوای یادداشت‌ها را در بر نمی‌گرفت، تنها پس از 1885، یعنی پس از تكمیل چنین گفت زرتشت، بود كه اختلاف بنیادینی میان آن‌چه نیچه در یادداشت‌های خود ثبت می‌كرد و آن‌چه به شكل مشخصی به دست چاپ می‌سپرد به‌تدریج بالا گرفت. در حقیقت، نیچه احساس می‌كرد كه در حال بیگانه‌شدن با واسطه و رسانه‌ای است كه تا كنون به آن اعتماد كرده است. ‘اراده‌ی معطوف به قدرت’، بزرگ‌ترین و بلندپروازانه‌ترین پروژه‌ی ادبی آخرین سال‌های زندگی نیچه، كه او هرگز آن را به چاپ نرساند ــ‌و تنها پس از مرگ‌اش بود كه خواهرش آن را جمع كرد و به ناشر سپرد‌ــ در دل همین یادداشت‌ها جای دارد، یادداشت‌هایی كه از آوریل 1885 تا اوت 1888 را در بر می‌گیرد.” (از پیش‌گفتار كتاب)

هابسبام از ماركسیست‏هاى صاحب‏نام این عصر است و خوانندگانْ آثارش را با علمِ به این مسئله مى‏خوانند. نوشته‏هاى او ویژگى‏هایى دارد كه آن‏ها را شاید بیش از دیگران قابل تعمق مى‏كند. او از ابتدا موضع و جهان‏بینى خود را روشن مى‏كند و مى‏گوید كه دیدگاهش چیست. او به مبارزات طبقاتى (درون‏ملتى)، به نحوه‏ى كم‏رنگ شدن آن‏ها تحت‏تسلط دیدگاه‏ها و فشارهاى ناسیونالیستى، و به ضرورت‏هاى درونى دنیاى سرمایه‏دارى و عمل واقعى اقتصادى و سیاسى جهانى و حوادث و جنگ‏هاى جهانى توجه دارد، اما آن‏ها را معلول خواست این یا آن سیاست‌مدار و یا تصادفات بى‏دلیل نمى‏انگارد. او پس از شرح وقایع و رخدادها، برداشت شخصى خود را نیز اعلام مى‏كند. و این نكته‏اى است كه آثار هابسبام را برجسته و قابل اعتماد مى‏كند، و موجب مى‏شود هیچ صاحب‏نظرى نتواند از اثر او بگذرد و یا آن را نادیده بگیرد. عصر نهایت‏ها در واقع ادامه‏ى سه‏گانىِ مشهور نویسنده، قرن نوزدهم دیرپا، است. هابسبام در این كتاب، قرن بیستم را به سه مرحله یا حالت تاریخىِ كاملاً مشخص تقسیم مى‏كند: در دوران آشوب اولیه (“عصر فاجعه”، 1914 ـ 1945)، جهان سرمایه‏دارى لیبرالِ قرن نوزدهم به ورطه‏ى جنگ جهانى و بحران عمومى سقوط كرد. پس از آن، دوران میانى (“عصر طلایى”، 1945 ـ 1973) سر رسید كه در آن سرمایه‏دارىِ تجدید سازمان‏یافته واردِ مرحله‏ى گسترش بى‏سابقه شد. و سرانجام، این عصرِ طلایى به دوران سومى منتهى شد (“دوران فروریزش”، 1973 ـ 1991) كه مشخصه‏ى آن از دست دادن مجدد كنترل و سقوط نسبى بود.

اولا یعنی پول خون پدرت، بالکل، به قیمت پشت جلد این کتاب است؟! این قدر ارزان است؟ اگر این جوری است که یکی دو تا استکان لب‌پر هم برای ما بریز! خودت هم بزن، روشن می شوی! کانه برادر بزرگه‌ی برادران کارامازوف که ابوی‌اش را نفله کرد! دستت درست…

«پاتریک مودیانو یکی از بهترین و خلاق ترین نویسندگان زنده فرانسه است که بی شک تاثیر بسزایی بر نویسندگان جوان گذاشته است» ج ام جی لوکلزیو، برنده نوبل ادبی 2008 داستانی از جست و جوی حقیقت و گذشته کارآگاهی حافظ باخته که همانند همه شخصیت های ضد قهرمان داستانهای مودیانو، سهمی از گذشته دارد که به بویی از امروز آغشته است

«آن شب بدم نمی آید به منزل حکیم بهرام آذر بروم و در محرم خلوت انس کذایی همیشه خوب او سرگرم شوم. چون چیزی که امشب از هر شب سال های اخیر بیشتر نیاز دارم، همین «الا یا ایها الساقی» است و نگاه نکردن به صورت هیولای سرتق گذشته ها.»

جان لاک در علم ازطرفی منکر اولیات از طرفی قائل به یک نوع اصالت روحی و استعداد شهود و استقلال نفس و یقین برهانی است و در روانشناسی به فعالیت قوای روانی و هم انفعال روان از ادم حس و تجربه است.

انشار کتاب رخداد تلاشی است برای ادامه تفکر در عصری که فکر کردن بیشازپیش به امری زائد یا چه بسا ناممکن بدل شده است .این کتاب به ترجمه متونی از اسلاوی ژیژک فیلسوف نظریه پرداز و روانکاو اهل اسلوونی اختصاص دارد.