در کتاب حاضر، چشم‌انداز پیدایش، تکامل و توسعه سینمای مستند از عصر «لومیر» تا دوره رواج مستندهای تلویزیوینی (1973) تشریح می‌شود و طی آن جریان‌ها و جنبش‌های گوناگون مستندسازی در جهان به تفصیل بیان می‌گردد. این کتاب برای دانشجویان و دست‌اندرکاران سینما، خصوصاً سینمای مستند فراهم آمده است. نگارنده در این کتاب، حرکت‌های مهم مستندسازی در کشورهای انگلستان، روسیه، آلمان، آمریکا، فرانسه، سوئد، هلند، کانادا و لهستان را برمی‌شمارد، افزون بر آن، برخی تحولات سینمای مستند کشورهای آسیایی، آفریقایی و آمریکای جنوبی را شرح می‌دهد. بخشی از کتاب به معرفی شخصیت‌های برجسته سینمای مستند و شیوه کار آنها اختصاص دارد؛ ازجمله این افراد عبارت‌اند از: چاپلین، جان هوستون، فرانک کاپرا و همفری جنینگز. در این کتاب، همچنین مخاطبان با معروف‌ترین استودیوهای مستندسازی در جهان آشنا می‌شوند. فصل‌های کتاب عبارت‌اند از: :پیامبر، کاشف، گزارشگر، نقاش، وکیل، شاعر، شیپورچی، دادستان، واقعه‌نگار، مبلغ، ناظر، سازمان‌دهنده و چریک. این مطالب به‌گونه مصور تدوین شده است.

«جامعه‌شناسی خودکامگی» و «جامعه‌شناسی نخبه‌کشی»، از کتاب‌های پرانتشار و پرشمارگانِ چند دهه اخیر هستند که پیوسته تا امروز منتشر می‌‎شوند؛ کتاب‌هایی که به قلم «علی رضاقلی» نگاشته شده‌اند. نویسنده آثاری در این سطح که زمانی دانشجوی علوم سیاسی و سپس جامعه‌شناسی سیاسی بوده، برای فهم مسائل ایران و یافتن راه‌های برون‌رفت از عقب‌افتادگی، چندی در جامعه‌شناسی اقتصاد و توسعه، فلسفه علم مطالعه کرده و وقتی با آرای نهادگرایان جدید آشنا می‌شود درنگی موشکافانه در این حوزه داشته است.

اما شاید کمتر کسی بداند که او زندگی بسیار پرفرازونشیبی را طی کرده است؛ روزگاری در قامت نوجوانی اهل قلهک شاگرد نجاری و سپس بنایی و روزنامه‌فروشی را تجربه کرده، چند سالی راننده تاکسی و پس از آن راننده کامیون بوده و از جوانان فعال و پیگیر در حسینیه ارشاد بوده؛ روزگاری در سوربن و سپس در «مدرسه مطالعات عالی علوم سیاسی» درس می‌خواند و پس از انقلاب در دستگاه‌های اجرایی کشور در سطوح بالا، مدیریت اجرایی را تجربه کرده و برای فهمیدن مسائل ایران پای در تاریخ گذاشته و تاریخ ایران از دوران اسطوره‌ها تا امروز را با مطالعه ادیان ایرانی و اسلام و از نظام‌های سیاسی پیش از اسلام تا حکومت‌های ایلیِ پس از اسلام، کاویده است.

این کتاب تنها خاطرات علی رضاقلی نیست؛ بلکه بیشتر به‌دنبال فهم موانع تاریخی توسعه در ایران است تا گره‌های امروز را بهتر بشناسد. از خاطرات دوران کودکی وی شروع شده و به مناسبت بحث، به «تاریخ» پرداخته تا زمینه شناختی عمیق‌تر از ایران را به دست دهد. تجربه‌های شخصی او که در محدوده قلهک است قابل‌تعمیم نیستند؛ ولی تجربه‌های بعدی او به عرصه تاریخ و شناخت او از تاریخ و جامعه ایران راه می‌برد و ازاین‌رو انبانی ارزشمند برای «یادگیری» خواهد بود.

زن خوراکی اولین رمان مارگارت اتوود است که انتشار آن در سال ۱۹۶۹ باعث تثبت او در مقام نویسندهای برجسته شد. داستان درباره زن جوانی به نام ماریان است که دنیای منطقی ساختارمند و مصرف‎گرای او درحال فروپاشی است. بعد از نامزدی، ماریان احساس می‌کند با بدن خود بیگانه شده است. او شروع به اعطای ویژگی‌های انسانی به خوراکی‌ها می‌کند که باعث می‌شود با آنها هم‌ذات‌پنداری کند با این تصویر عجیب و نامأنوس ماریان دیگر نمی‌تواند لب به چیزی بزند؛ چراکه خوراکی‌ها را به‌مثابه یک انسان متصور می‌شود. انتشار رمان زن خوراکی مصادف با جنبش زنان در آمریکای شمالی بود؛ اما اتوود این رمان را نه یک اثری فمینیستی بلکه صورت اولیه فمینیسم پروتوفمینیسم می‌نامد؛ چراکه آن در سال ۱۹۶۵ نوشته شده و بنابراین موج دوم جنبش فمینیسم را پیش‌بینی کرده است.

مکتوبات زن‌نگار و مردنگار با موضوع مسائل اجتماعی زنان، مندرج در جریده ایران نو (1290-1288ش) تلاش‌های کسانی را نشان می‌دهد که درپی ساختن «ایرانی نو» بوده‌اند؛ تلاش‌های مهمی که هرچند با فهم عادی درحال‌حاضر ما ممکن است طبیعی قلمداد گردد اما با فهم تاریخی، مبارزه‌ای است ساختارمند برای رسیدن به برابری اجتماعی میان زن و مرد در جامعه‌ای سنت‌زده و جنسیت‌زده؛ مبارزه‌ای که از یک سو پیشگامی زنان برای رفع نابرابری‌های جنسیتی در اواخر دوره قاجار را نشان می‌دهد و از دیگر سو نشان‌دهنده آن است که استقلال و آزادی زنان، معرفی آنان به‌عنوان عضوی از «هیئت اجتماعی انسانیت و انجمن بشریت» و نقد «دیگری» پنداشتن آنان، هدیه‌ای از جانب مردان نبوده؛ بلکه حاصل مبارزات و تلاش‌های خود زنان است.

شکست‌ها، افتراق‌ها و انشقاق‌ها، چنان زندگی ما را در بر گرفته‌اند که از لحظه‌ای، به یقین می‌دانیم که دیگر آن آدم پیشین نیستیم. به‌واقع ما بنا به عمق درونیاتمان و ژرفای تجربه‌های زیسته‌مان، از لحظه‌هایی، یک زندگی زندگی‌نشده را به چشم می‌بینیم که حسرت را برای ما معنا می‌کنند. عشقی به‌غایت در کمال و اکمل که از دست می‌شود، یا با مرگ یا با بی‌وفایی معشوق، ازدواجی که به جدایی منجر می‌شود و خانواده‌ای که فرومی‌پاشد، فرزندی که به‌سرعت و پیش از ما، از بودن درمی‌‎گذرد و…، همه اینها حسرت‌ را از برای زندگی نازیسته برایمان به ارمغان می‌آورند و ردشان از ما بیرون نمی‌رود. پرسش اینجاست که با این زندگی حسرت‌آلود، با این سرخوردگی‌های ورای تحمل چه باید کرد؟ آدام فیلیپس در کتاب «حسرت؛ در ستایش زندگی نازیسته» فلسفه، ادبیات و هنر را پیش‌رو گذاشته و با حضور هرآنچه در مقام یک روانکاو از مواجهه با بیماران سرخورده فراگرفته، عبور از سودازدگی زندگی‌های موازی شخصی‌مان را طریقتی می‌داند که باید فهمش کنیم. اینکه شکست عاشقانه‌ عمیق، شما را از رجعت به عشق و ایمان به حضور و نیازش برحذر می‌دارد، اینکه یک خانواده‌ ازهم‌پاشیده شما را از ازدواج دوباره ترسان کرده و… و بسیاری از سرخوردگی‌های گونه‌گونی که در زندگی داشته و داریم، به‌واقع نمی‌توانند دلیلی باشند بر این نظر که عشق، ازدواج و… فقط همانی بود که می‌توانست باشد و دیگر نیست؛ حسرت، به همه‌ آن شکاف‌های عظیمی که ما را دوشقه کرده‌اند، از منظر بخشی از طریقت شناخت خویشتنمان نگاه کرده و هرآنچه را که زندگی‌نشده‌ بخشی از مسیر زندگی شده و درجریان می‌بیند که باید در پی‌اش بود.

در جهانی زندگی زندگی می‌کنیم که در آن پیوسته نادیده گرفته می‌شویم اگر ثروتمند نباشیم، اگر گران‌ترین مارک‌ها را نپوشیم و اگر دنبال‌کنندگانی در صفحات مجازی نداشته باشیم.

مجموعه (روایت‌هایی از زندگی) به همت پیر رزنولن، استاد تاریخ و علوم سیاسی کلژ دوفرانس منتشر شده است. او در معرفی این مجموعه می‌نویسد: (امروز نوعی احساس رهاشدگی بسیاری از مردم فرانسه را اندوهگین کرده و آن‌ها را به ستوه آورده است… تمام آن صداهای آهسته، تمام آن زندگی‌های عادی که کسی به آن‌ها توجهی نمی‎کند، تمام تلاش‌ها در سایه‌ای که از آن‌ها یادی نمی‌شود… این‌ها دموکراسی را تضعیف می‌کنند. زندگی در جامعه، بیش از هرچیز، این است که ببینیم آیا هستی‌مان در واقعیت روزمره‌اش فهمیده می‌شود یا نه.) این مجموعه درباره زندگی‌های روایت‌نشده و گاه انکارشده است؛ روایت‌هایی مستند و داستان‌گونه درباره آدم‌های نامرئی و اقشار نادیده گرفته‌شده.

این کتاب تلاشی است برای دستیابی به واقعیت یک دوره از طریق ثبت لحظات گذرای زندگی روزمره جمعی.

در سال 1948 چکسلواکی تحت حکومت دیکتاتوری کمونیستی قرار گرفت و ایوان کلیما به‌عنوان نویسنده‌ای جوان خیلی زود در صف منتقدان حکومت درآمد و انتشار آثارش به مدت بیست سال ممنوع گردید. اما همچنان می‌نوشت و آثارش را به‌صورت نسخه‌های دستی منتشر می‌کرد. او یکی از اعضای گروه نویسندگان روشنفکر، شامل؛ واسلاوهاول، میلان کوندرا ویوزف اشكورتسکی بود که نماد مقاومت چک دربرابر نظام دیکتاتوری حاکم بود. بسیاری از منتقدان، او را پس از میلان کوندرا مهم ترین نویسنده چک می‌دانند. با فروپاشی حکومت کمونیستی در سال 1989، از این نویسنده صدهزار نسخه رمان در پیش‌رو، «عشق و زباله» به فروش رفت. نوشته‌های او دارای مضامین عالی آزادی، صداقت، عشق، خیانت، ناامیدی‌ها، سیاست و دروغ‌های حکومت کمونیستی و نیز فضای مخرب اخلاقی در دوران آزادی پس از کمونیسم است.

«داستانی واقعی درباره‌ تمساحی که در تیمچه، مردی را در سن پختگی و با ظاهری برازنده زنده‌زنده، به‌تمامی و بی‌باقی بلعید، و پیامدهای ماجرا…».

ایوان ماتْوِیچ مردی است با ظاهری برازنده که تمساحی او را به‌تمامی و بی‌باقی بلعید. مَرد پس از آن نه‌تنها زنده ماند که گویا با کمال رضایت و بدون هیچ گزندی، دو هفته‌ای نیز در شکم تمساح زندگی کرد و از همان‌جا دادِ سخن داد.

داستان تمساحِ فیودور داستایفسکی، پس از انتشار در سال 1865، بحث‌های تند و دنباله‌داری را میان منتقدان و ادبا، درباره‌ انگیزه اصلی نویسنده از خلق چنین اثری، برانگیخت. از دل ماجرای کارمند کم‌خردی که سر از شکم تمساح درآورد، تعابیر و تفاسیر گوناگونی حاصل شده؛ از مقایسه‌ با یونس در شکم ماهی گرفته تا تقابل فرهنگ‌ها.

نمایشنامه افسانه ماردوش را منوچهر اکبرلو با برداشت و اقتباسی از ماجرای ضحاک در شاهنامهٔ فردوسی نوشته است.

ضحاک در این نمایشنامه، به یاری اهریمن، پدر را می‌کشد و پادشاه می‌شود. اهریمن نیز در نقش آشپز ظاهر شده و برای او غذا‌های خوشمزه می‌پزد و به‌عنوان هدیه شانه‌های ضحاک را می‌بوسد و غیب می‌شود. از شانه‌های ضحاک مار‌هایی می‌روید که تنها خوراکشان مغز سر انسان است. ضحاک سپس به ایران حمله می‌کند و پادشاه ایران می‌شود و…

در آغاز پاییز سال 1823 میلادی، یک دختر جوان که لباسی خاکستری رنگ در بر داشت وارد وزارت امور خارجه فرانسه در پاریس شد و درخواست نمود با آقای «شاتوبریان»، وزیر امور خارجه، ملاقات کند.

پیشخدمتی که دختر جوان به او مراجعه کرده بود، پرسید: خانم آیا شما وقت ملاقات گرفته‌اید؟ دختر جوان گفت: بلی آقا، از طرف وزارت امور خارجه به من اطلاع داده شده که امروز آقای وزیر را ملاقات کنم.

پیشخدمت گفت: خواهش می‌کنم در اتاق انتظار بنشینید تا نوبت به ملاقات شما برسد. دختر جوان وارد اتاق انتظار باشکوه وزارت امور خارجه شد و در گوشه‌ای روی نیمکت راحتی نشست.

کسانی که در اتاق بودند با حیرت آن زن را می‌نگریستند برای اینکه وضع ظاهر او، نشان می‌داد که از تیپ مراجعه‌کنندگان وزارت امور خارجه نیست.

لباس او از پارچه ارزان‌قیمت و ساده بود و کفش‌های چرمی سیاه، از نوع کفش‌های بازاری به پا داشت و سایر ارباب‌رجوع‌ها می‌فهمیدند که دختر مزبور بی‌بضاعت و شاید از طبقه کارگران است.

مسافری که در فصل تابستان در نیمه دوم قرن هفدهم میلادی به شهر مسکو نزدیک می‌شد، مشاهده می‌کرد که رودخانه‌های متعدد با خط سیر مارپیچ از وسط اراضی سبز و جنگلی که در بعضی از نقاط به‌شکل تپه‌های کوتاه ارتفاع دارد، می‌گذرند و در طرف راست و چپ خط سیر مسافر، روستاهایی به‌نظر می‌رسیدند که همه کلیسا داشتند و بالای هر کلیسا یک یا دو گنبد به‌شکل بوته پیاز، جلب توجه می‌کرد و در صحرای سبز و جنگلی روستاییان از هر طرف در حرکت بودند و بعضی از آنها کنار رودخانه‌ها ماهی می‌گرفتند و یا در ساعات گرما در رودخانه‌ها آب تنی می‌کردند.

کتاب فیلم، بزرگ‌ترین آثار سینمایی جهان را با دیدی تازه می‌نگرد و نگرشی نو از این آثار و پدید‌آورندگان آن‌ها به خوانندگان خود می‌دهد. کتاب، روندی تاریخی را آغاز می‌کند و از سال 1902 به پیش می‌رود و جایگاه هر فیلم را در شرایط زمانی و مکانیِ خود بررسی می‌کند.

دنی لِی، سرپرست نویسندگان کتاب، روزنامه‌نگار مجربی است که پیوسته در «فایننشل تایمز» و «گاردین»، مقاله‌های سینمایی منتشر می‌کند. او به‌همراه چهار نویسنده دیگر، فیلم‌هایی را در این کتاب گرد آورده‌اند که احساس می‌کردند بیشترین تأثیر را هم بر سینما و هم بر جهان داشته‌اند.

این کتاب که بهترین فیلم‌های 120 سال اخیر را به نمایش می‌گذارد، به زبانی ساده نوشته شده و به‌همراه عکس‌ها و پوسترها، شخصیت‌ها، طرح‌ها و مضامین کلیدی بیش از 100 فیلم از بهترین فیلم‌هایی را که تا به حال به نمایش درآمده‌اند بررسی می‌کنند.

گرامشی، حدود همان زمان که برنامه‌های درازمدتش را اعلام کرد، به خواهر کوچک‌ترش اطمینان داد: «من واقع‌بینانه و با آرامش همه‌چیز را نظاره می‌کنم و اگرچه نمی‌توانم به هیچ توهم کودکانه‌ای بیندیشم، قاطعانه اعتقاد دارم که نباید در زندان بپوسم.» همین لحن کاملاً مبارزه‌طلبانه در بسیاری نامه‌های دیگر ظاهر می‌شود، نظیر زمانی که به همسرش می‌گوید «اطمینان دارم که هرگز آدم بی‌فرهنگی نخواهم شد.» او به شعاری وفادار بود که از رومن رولان اقتباس و در سرصفحه‌ لوردینه نوو استفاده کرده بود؛ «بدبینی عقل، خوش‌بینی اراده.» گرامشی، با ارزیابی خونسردانه از وضعیتش، همه‌ امیدهای باطل به رهایی سریعش را رد کرده بود، اما به ضرب قدرت اراده خود را متقاعد کرده بود که به وجودی بیهوده تقلیل نخواهد یافت. در این زمینه، بد نیست که اظهارنظری را از او ذکر کنیم که در دفتر نهم خود حدود سال 1932 نوشته بود:

خوش‌بینی و بدبینی. باید توجه کرد که اغلب اوقات خوش‌بینی چیزی بیش از دفاع از کاهلی، بی‌مسئولیتی و عدم‌اراده در انجام هر کاری نیست. همچنین شکلی است از سرنوشت‌باوری و مکانیکی‌انگاری. بر عواملی بیرون از اراده‌ و فعالیت فرد تکیه می‌کنیم، آن‌ها را به عرش اعلا می‌رسانیم و به‌نظر می‌رسد که با شور‌و‌شوقی مقدس ملتهب می‌شویم. و شور‌و‌شوق چیزی بیش از ستایش بت‌واره‌ها نیست. واکنشی لازم است که برای عزیمت خود متکی به عقل باشد. یگانه شور‌و‌شوق موجه شور‌و‌شوقی است که ملازم اراده‌ هوشمندانه، فعالیت هوشمندانه و به‌نحو بدیعی سرشار از ابتکارهای مشخصی باشد که واقعیت موجود را تغییر بدهد.

در مقدمه کتاب آمده است: «برای سهل‌نمودن تحصیل تئوری موسیقی، پس از تجربیات زیاد برآن شدیم کلیه تئوری موسیقی اروپایی و ایرانی را به ترتیبی باید درمقابل احتیاج و فهم شاگرد عرضه نمود که در ضمن عمل بتواند آن را به‌کار برده و کاملاً در ذهن متمرکز نماید.» کتاب از چهار بخش تشکیل شده است، بخش اول: (تئوری موسیقی راجع به قواعد نت)، (تئوری موسیقی ایرانی و آوازشناسی)، (تئوری مشروح غربی) و (پرسشنامه که عبارت از تمرین‌های فکری در کلیه مواد سه بخش مذکور و جواب‌های مربوط به آن است).

کاوه بیات: «از کاف تا نون» حاصل گفت‌وگویی است با دکتر میرجلال‌الدین کزازی، استاد برجسته‌ زبان و ادبیات فارسی، هم درمورد مراحل مختلف زندگی، تحصلات و علائق پژوهشی او و هم جنبه‌های مختلف این علائق که به فرهنگ و ادبیات کلاسیک ایرانی مربوط می‌شود. این دو موضوع در زندگانی و آثار وی چنان درهم‌آمیخته‌اند که هیچ‌یک را از دیگری نمی‌توان جدا کرد.

از کاف تا نون را می‌توان مروری گذرا بر تعدادی از مهم‌ترین مضامین فرهنگی این سرزمین و ادب فارسی و همچنین پیش‌درآمدی برای آشنایی بیشتر با اندیشه‌های میرجلال‌الدین کزازی در این حوزه نیز برشمرد. این گفت‌وگو حتی برای آنهایی که پیشتر نیز با پاره‌ای از تحقیقات ایشان آشنایی داشته‌اند، نکات جدید و تازه‌ای دربر دارد.

شوخی رمانی است که کوندرا با آن به جهانیان معرفی شد؛ آمیزه‌ای بدیع از عشــق و سیاسـت، رمانــی که در آن همه‌چیــز تحـت‌تأثیـر سیــاســت و فضــای سرکوب حاکمان توتالیتر قرار می‌گیرد و در عینِ حال عشق در همه‌جا و همهٔ فضاهای داستان جاری است تا جایی که خودِ کوندرا آن را رمانی عاشقانه توصیف می‌کند.

این گرم‌ترین دورهٔ عشق ما بود. نورافکن‌ها روی برج‌های دیدبانی روشن بودند، سگ‌ها با نزدیک‌‌شدن شب پارس می‌کردند، پسرک ازخودراضی بر همهٔ ما فرمانروایی می‌کرد. این‌ها فقط کمی از ذهن مرا به خود مشغول می‌کرد؛ تمام حواسم متوجه لوسی بود. من در محاصرهٔ سگ‌های آدمکش و معدن واقعاً خوشبخت بودم، با مشق‌های بیهودهٔ نظامی حرکت می‌کردم؛ خوشبخت و مغرور بودم، زیرا با وجود لوسی مالک امتیازی بودم که نه به رفقای سربازم اعطا شده بود و نه به افسرانمان: کسی مرا دوست داشت، مرا علناً دوست داشت و این را نشان می‌داد.

اونوره دو بالزاک نویسنده کتاب زن سی‌ساله، که به‌همراه فلوبر، عموماً به‌عنوان بنیان‌گذار رئالیسم در داستان‌های اروپایی قلمداد می‌شود. اثربزرگ او به نام کمدی انسانی شامل 95 اثر (داستان، رمان و مقاله) و 48 اثر ناتمام است.

صبح یکشنبه آوریل 1813 بود، صبحگاهی که نوید یکی از آن روزهای روشن را داد که پاریسی‌ها ، برای اولین بار در سال، سنگ‌فرش‌های خشک در زیر و یک آسمان بی‌ابر را می‌بینند. هنوز ظهر نگذشته بود که یک کابریولت لوکس، کشیده‌شده توسط دو اسب ظاهر شد و در پشت یک ردیف از واگن‌های ایستاده در مقابل سد تازه بازشده در نیمه راه ایستاد. دختری که موهای نازکش اکنون خاکستری شده بود، چهره‌ای از سن زودرس به او می‌بخشد؛ بانوی کوچک که روی واگن ایستاده بود

هیچ عاشقی نمی‌توانست اینقدر مراقب باشد. این غریبه تنها می‌تواند پدر دختر جوان باشد که بدون کلمه تشکر، بازوی او را به‌طور آشنا در دست گرفت.

کتاب پرآوازه «دائودِه ‌جینگ»، «دفتر دائو و دِه» یا «دفتر حق و راستی» اثر حکیم بزرگ چینی، لائودْزی در حدود 2500 سال پیش نوشته شده است. این دفتر مشتمل است بر تعالیمی در هشتاد و یک بند که همه ترکیبی است از نظم و نثر، شعر و حکمت، عرفان و زندگی روزانه. محور این تعالیم بر «دائو» است یعنی «حقیقت همه حقائق» و «مبدأ همه مبادی». محتوای این دفتر بر اهل حکمت و مترجمان همواره موضوعی است جدل‌برانگیز. بیش از هفتصد شرح و تفسیر در سننِ حِکْمیِ شرقِ دور بر «دائودِه‌ جینگ» نوشته‌اند و آن را بیش از 250 بار به زبان‌های غربی ترجمه کرده‌اند. دفتری که یقیناً از حیرت‌برانگیزترین و معمّایی‌ترین کتاب‌هاست.

برای نخستین بار است که این دفتر مقدس از سوی انتشارات «زندگی روزانه» به قلم دکتر اسماعیل رادپور از زبان چینی باستان به فارسی برگردانده می‌شود. این ترجمه همراه است با یادداشت‌هایی درباره معنی بعضی عبارات این دفتر، نکاتی مربوط به اختلافات نسخ، اشاراتی از تفاسیر نخستینِ پیران دائویی، نکات مربوط به ترجمه و اشتقاقات صوری و لفظی بعضی نویسه‌ها، شرح اصطلاحات مهم و مکرّرِ این دفتر، و همچنین مقدمه‌ای درباره «لائودْزی»، «دفتر دائو و دِه» و «سنّت دائویی».

جامعه ایران در طول یکصد سال گذشته شاهد حوادثی ژرف و تحولات عظیم سیاسی و اجتماعی بوده است؛ ازاین‌رو، پرداختن به تاریخ معاصر و بررسی ابعاد گوناگون این حوادث و شناختن نقش شخصیت‌هایی که در متن این حوادث اثرگذار بوده‌اند از جایگاه ویژه‌ای در میان کتاب‌های تاریخی برخوردار است.