کتاب خجالت نکش دختر. اگر می‌توانستم چیزی به شما بگویم، اگر می‌توانستم شما را قانع کنم آن‌را باور داشته باشید، این بود که ((شما برای خلی بیش از این‌ها ساخته شده‌اید)) شما برای داشتن رویاهایی ساخته شده‌اید که از داشتن‌شان می‌ترسید. شما برای انجام کارهایی ساخته شده‌اید که فکر می‌کنید شایستگی آن‌ها را ندارید. شما برای رهبربودن ساخته شده‌اید. هم در جامعه‌ی محلی خود و هم در کل جهان. شما برای این ساخته شده‌اید که به ((بیش‌تر)) از آن‌چه امروز هستید تبدیل شوید و مهم این است که تعبیر شما از ((بیش‌تر)) ممکن است مانند تعبیر من یا تعبیر شخص دیگری نباشد. تاکنون شده احساس کنید گیر کرده‌اید؟ شده تلاش کنید زمانی برای رویاهای‌تان پیدا کنید؟ آیا تقلا کرده‌اید به خود بقبولانید چنین رویاهایی دارید؟ ریچل هالیس در خجالت نکش دختر، از تله‌ها، معضلات و بهانه‌هایی می‌گوید که نمی‌گذارند به اهداف‌مان برسیم. او با خلوصی نیروبخش و اغلب بامزه از تجارب و اشتباهات خودشحرف می‌زند.

آینه در آینه مجموعه شعری است از هوشنگ ابتهاج(ه.الف.سایه) که توسط نشر چشمه منتشر شده است. نکته ی جالب توجه در این مجموعه این است که گزینش آنها توسط استاد شفیعی کدکنی صورت گرفته است. ایشان درباره ی نحوه ی گزینش این اشعار چنین می گوید«اگر می خواستم این انتخاب را بر محور اصلی شاهکاری او –که در آن اکثریت با غزل هاست- استوار کنم، شاید برای بعضی از گونه ها و نمونه های دیگر کمتر مجال تجلی حاصل می شد. اما در این گزینش، مقصود اصلی، ارائه نموداری از مراحل مختلف خلاقیت هنری او و نمونه هایی از تجارب گوناگون وی در عالم شعر و شاعری بوده است.»

هرمان هسه در زیستنامه‌ی کوتاهش می‌نویسد: «من فرزند پدر و مادری پارسا بودم و آن‌ها را بسیار دوست می‌داشتم. البته بیش‌تر دوستشان می‌داشتم اگر به آن زودی مرا با فرمان‌های دهگانه‌ی کتاب مقدس آشنا نمی‌کردند. افسوس که این احکام گرچه فرمان‌های پروردگارند، همیشه بر من اثری شوم داشته‌اند. من ذاتاً آدمی سربه‌راهم و بره‌وار نرم، به نرمی یک حباب صابون، اما دست‌کم در جوانی بر هر حکمی شوریده‌ام. همین که “بایدِ” این احکام را می‌شنیدم، همه‌ی نرمی‌های سرشتم بدل به سنگ می‌شد. مسلم است که این صفت در سال‌های مدرسه بر اخلاق من اثری زیانبار داشت. معلمانِ درسی که به نام بامزه‌ی تاریخ نامیده می‌شود به ما می‌آموزند که همواره مردانی بر جهان حکم رانده‌اند و اسباب دگرگونی آن شده‌اند که سرکش بوده و سنت‌ها را زیر پا گذاشته‌اند. این آموزگاران در خاطر ما می‌نشانند که چنین مردانی سزاوار ستایشند. اما تمام این‌ها هیچ نیست جز دروغ. آری دروغ است، مثل تمام آموزه‌های دیگر، زیرا هر گاه یکی از شاگردان (به نیتی نیک یا بد) جسارت می‌کرد و بر یکی از احکام معلمان گردن نمی‌نهاد یا حتی به رسمی نابخردانه اعتراض می‌کرد، نه تنها سزاوار احترام دانسته نمی‌شد و سرفرازانه سرمشق دیگران قرار نمی‌گرفت، بلکه گوشمال داده و در خاک مالیده می‌شد. اقتدار ننگین معلمان او را درهم می‌شکست.» . بخشی از مقدمه‌ی سروش حبیبی بر ترجمه‌اش از کتاب سیدارتها . می‌توان گفت سیدارتها نیز داستانی درباره‌ی سرکشی است. سرکشی از یک زندگی مرفه و اشرافی در جستجوی معنای زندگی…