همان‌طور که از عنوان کتاب پیداست، کتاب درباره تاریخ کتاب و حرفه کتاب‌فروشی صحبت می‌کند و در کنار تبلیغ برای مطالعه، اطلاعات جامعی نسبت به کتابخانه‌ها و کتاب‌فروشی‌های خاص و منحصربه‌فرد دنیا ارائه می‌دهد.

نویسنده با سفر به بیشتر کشورها و قاره‌های جهان، به هریک از کتاب‌فروشی‌های خاص و معروف آن مناطق سفر می‌کند و ضمن توضیح مفصلی که درباره آن‌ها ارائه می‌دهد، با صاحبانشان صحبت می‌کند و درخصوص پیشینه کتاب و کتابخوانی آن کشور اطلاعات کسب می‌کند.

کتاب پیش‌رو هم می‌تواند مرجعی برای سفر باشد و هم مانند دایره‌المعارفی می‌ماند که هر شخص کتاب‌خوانی می‌تواند از آن لذت ببرد.

باوجوداینکه کتاب به‌نحوی می‌تواند کتاب مرجع به‌حساب بیاید، اما نویسنده با لحنی گرم و صمیمی آن را نوشته که همین سبب می‌شود خواننده به‌سرعت با آن ارتباط برقرار کند.

درنهایت، این کتاب برای یک بار خواندن نیست و می‌توان مدام به آن مراجعه و اطلاعاتش را مرور کرد. به‌نظر نمی‌آید شخصی اهل کتاب و مطالعه باشد و بتواند از کنار این کتاب به‌راحتی بگذرد یا آن را نخواند.

زندگی ابوذر در تاریخ اسلام آیا جمهوری 1946 کردستان بەراستی نمایندە چە بود؟

مبارزەای ملی و شجاعانە یا شورشی خیانتکارانە و جدایی‌خواهانە؟

هدف بارزانی‌ها از شرکتشان چە بود؟ مساعدتی فداکارانە بە مسئلەای باعظمت و شریف و مقدس، یا کوششی خودخواهانه برای توسعە نفوذ شخصی و قبیله‌ای؟

در فاصله زمانی سال‌هایی که جمهوری از هم پاشیده، جواب‌هایی به این سؤالات داده شده که بیشتر این پاسخ‌ها سرچشمەاش تعصبات شخصی یا ملی بوده است. یکی از علت‌های این مسئله این بوده که واقعیت‌ها، جدای از تفسیرها و تعبیرها روبه‌ابهام و فراموشی رفته‌اند، به همین دلیل…

یکصد حکایتی که در این مجموعه به‌نظر می‌رسد به‌تدریج از مغز پرشور و حساس بوکاس روی کاغذ تراوش کرده است. بوکاس نام مجموعه پرارزش خود را دکامرون که به‌معنی ده روز است گذاشت و چون کتاب گرانبهای او منتشر شد مواجه با تشویق و علاقه شدید خوانندگان گردید. بوکاس با وجود این موفقیت، دست از فعالیت برنگرفت و به نگارش آثار برجسته دیگری پرداخت که هریک در نوع خود کم‌نظیر است. بوکاس در سنین پیری برخلاف دوران جوانی از زنان رویگردان شد و مورد طعن و لعن خویشان و دشمنان سابق خود گردید و سرانجام در ۲۱ دسامبر ۱۳۷۵ در خانه قدیمی نیاکان خود چشم از جهان فروبست.

مادر جوانی برای به‌دست‌آوردن جایی در زندگی فرزندش می‌جنگد؛ اما آیا جایی برای او وجود دارد؟

کنا بعد از گذراندن پنج سال در زندان به جرم ارتکاب یک اشتباه مصیبت‌بار به امید دیدن دختر چهارساله اش به همان شهری برمی‌گردد که در آن مرتکب این اشتباه شده است؛ اما از قرار معلوم بازسازی پل‌هایی که پشت‌سرش خراب کرده ممکن نیست کنا هرقدر هم که سخت تلاش می‌کند تا خودش را نشان دهد همه کسانی که با دخترش در ارتباط‌اند در به رویش می‌بندند.

تنها کسی که در را کاملاً به رویش نمی‌بندد لجر وارد، صاحب یک کافه محلی است. لجر یکی از معدود حلقه‌های رابط باقیمانده است که کنا را به دخترش می‌رساند اما اگر کسی خبردار شود که چر آرام‌آرام دارد نقش مهمی در زندگی کنا پیدا می‌کند هر دوی آنها ممکن است اعتماد همه کسانی را که برایشان مهم‌اند از دست بدهند.

این دو با اینکه از همه سو تحت فشارند ماجرایی را آغاز می‌کنند؛ اما هرچه در این ماجرا جلوتر می‌روند خطر بیشتری به جان می‌خرند کنا می‌خواهد آینده‌ای براساس امید و التیام بسازد؛ پس باید راهی پیدا کند تا اشتباهات گذشته‌اش را ببخشند.

امروزه زیبایی معماآمیز شده است، مناسک زیبایی همه‌گیر است؛ اما فرازمندی خود را از دست داده و چیزی بیش از جنبه‌ای از مصرف‌گرایی و بعد زیبایی‌شناسانه سرمایه‌داری نیست در این کتاب ، بی یونگ چول هان، فیلسوف و نظریه‌پرداز فرهنگی نظریه زیباشناسی را برای دوران دیجیتالی ما جانی تازه می‌بخشد. دل‌مشغولی‌های ما را با تمامی چیزهای جذاب و نرم، از مجسمه‌های جف کونس (کونز) و آیفون تا موبرداری بریزیلی به پرس‌وجو می‌کشاند. با فراتر رفتن از واکنش‌های سطحی به ویدئوها و الگو و سبک‌های رفتاری ویروسی و همه‌گیر، زیبایی را بازیابی می‌کند و نشان می‌دهد چگونه خود را در قالب راستی و درستی، وسوسه و حتی فاجعه متجلی می‌کند.
این کندوکاو پردامنه و ژرف زیبایی که گذشته از زیبایی‌شناسی، ملاحظات اخلاقی و سیاسی را هم در بر می‌گیرد، برای علاقه‌مندان به نظریه فرهنگی و زیباشناسی و فلسفه و رسانه دیجیتالی گیرایی دارد.

رمان قلعه حیوانات اثر جورج اورول با ترجمۀ امیر امیرشاهی، رمانی ضد اوتوپایی، کمدی، سیاسی و تمثیلی است که درطول جنگ جهانی دوم به رشتۀ تحریر درآمده و در 17 اوت سال 1945 در انگلستان منتشر شده است. این رمان یکی از بهترین آثار جورج اورول است و به‌زعم خود او یک «افسانه» سیاسی بر اساس وقایع روسیه است.

«آقای جونز مالک مزرعه مانر به اندازه‌ای مست بود که شب وقتی در مرغدانی را قفل کرد از یاد برد که منفذ بالای آن را هم ببندد. تلوتلوخوران با حلقه نور فانوسش که رقص‌کنان تاب می‌خورد…» (بخشی ازمتن کتاب)

لسلو کراسناهورکایی نویسنده  مجار در سال 2015 به‌خاطر «نوآوری و اعتلای سطح داستان‌نویسی جهانی» برنده جایزه بین‌المللی «من بوكر» شد. او در سال 1989 رمان «مالیخولیای مقاومت» را منتشر کرد که برنده جایزه بهترین کتاب سال آلمان شد. سوزان سانتاگ، به‌خاطر این رمان، او را «استاد معاصر مجار در آپوکالیپس‎‌نگاشتن» توصیف می کند که خواننده را به مقایسه او با گوگول و ملویل برمی‌انگیزد. در اینجا با هنرمندی جسور روبه‌رو می‌شویم که قراردادها را زایل کرده و کیهان دیگری را بازمی‌سازد؛ آنقدر کج‌ومعوج و غریب که هنگام آشناشدن با آن، دیگر به دشواری می‌توانیم از آن روی گردانیم.

قهرمان‌های اصلی او محکوم به غلتیدن در شکست‌اند، آدم‌های پالتوپوش یادآور داستان‌های کافکا و داستایوسکی و بکت؛ اما کراسناهورکایی مقلد نیست، نبوغ او برای تبدیل امر متافیزیکی به امر ماتریال و بالعکس، منحصربه‌فرد است.

«نجواگر» رمانی پلیسی، مخوف و هیجان‌انگیز از نویسنده‌ای مرموز با نام مستعار الکس نورث است؛ نویسنده‌ای که با اولین کتابش مخاطبان را حسابی شگفت‌زده کرده است. این داستان روایتگر زندگی چند نسل است ــ داستان پدر و پسری که در شهری کوچک در گیرودار تحقیقات برای دستگیری قاتلی زنجیره‌ای گرفتار می‌شوند؛ سرشار از کابوس و دلهره اما درعین‌حال پر از عشق، غم، فقدان و شروع دوباره.

«نجواگر»، با ته‌مایه‌های روان‌شناختی، داستانی جذاب، هیجان‌انگیز و پر از تعلیق را برای شما به ارمغان می‌آورد؛ طوری‌که زمین‌گذاشتن کتاب سخت خواهد بود.

«نجواگر» کتابِ منتخب سردبیران نیویورک تایمز، نامزد بهترین کتاب جنایی ـ معمایی سایت گودریدز در سال 2019 و جزو جدایی‌ناپذیر فهرست پرفروش‌های نیویورک تایمز و ساندی تایمز برای هفته‌های متوالی بوده و به زبان‌های گوناگون ترجمه شده است.

در این کتاب به بیان کمّ و کیف علاقۀ فراوانی پرداخته شده که برخی از ادیبان بلندپایۀ آمریکایی، در قرن‌های نوزدهم و اوایل بیستم، به عرفان شرق در مجموع و تصوف ایرانی به‌خصوص پیردا کردند. چنین تحقیقی نه‌تنها از دیدگاه تاریخی، بلکه از این منظر نیز شایان اهمیت است که تمایز صوفی‌گری عامیانه را با فعالیت‌های ادیبانه و دانشگاهی نشان می‌دهد که شماری از ادبای آمریکایی دربارۀ تصوف ایران به آن همت مبذول کرده‌اند.

در وهله‌ اول، فراموش نکن که فساد این سیستم را روغن‌کاری می‌کند. بیشتر سیاستمداران، صاحب‌منصبان، پیمانکاران و غیره و غیره راهی جز این دوره‌ شش‌ساله برای ثروتمندشدن ندارند. سپس به دست فراموشی سپرده می‌شوند؛ اما دقیقاً به این دلیل می‌خواهند فراموش شوند که کسی متهمشان نکند…

کارلوس فوئنتس در مسند عقاب که برخی منتقدان آن را تالی شهریار ماکیاولی دانسته‌اند، بار دیگر به ماجرای مداخله‌ی ایالات متحده آمریکا در امور مکزیک می‌پردازد. رئیس‌جمهوری مکزیک درپی انتقاد از مداخله آمریکا در کلمبیا، ناگهان با بحرانی مواجه می‌شود که طی آن تمام سیاستمداران کشور دست به قلم می‌شوند و شروع به نامه‌نگاری می‌کنند و در خلال این نامه‌هاست که پی‌رنگ داستان شکل می‌گیرد.

داستان کوتاه «دشمنان» به بیان یکی از معضلات بزرگ جامعه آن زمان روسیه اختصاص یافته است؛ خدعه زنان و مردان نسبت به یکدیگر. چخوف به‌عنوان فردی که این رواج نامیمون رادر جامعه دیده است با طرح داستان‌های خود چون سدی در برابر این پدیده شوم اجتماعی مقاومت می‌کند. چخوف به‌خوبی آگاه است که خانواده به‌عنوان کوچک‌ترین عنصر جامعه، تعیین‌کننده رفتارهای اجتماعی افراد است و زوال آن مصادف است با زوال رفتارهای ناب اجتماعی؛ به همین دلیل با پشتوانه ادبیات به نقد آن می‌پردازد. اگر طنز را بالاترین درجه نقد اجتماعی بدانیم، باید چخوف را بزرگ‌ترین نقاد جامعه روبه‌زوال روسیه گذشته به‌شمار آورد. زبان چخوف در بیان نقدهایش زبانی صادقانه خالی از پیچیدگی است. او هیچ‌گاه مسائل معمولی زندگی را پیچیده جلوه نمی‌دهد؛ بلکه با صداقتی دوست‌داشتنی آن را در آیینه تمام‌نمای داستان‌هایش منعکس می‌کند.

آنتون پاولوویچ چِخوف، داستان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس برجستۀ روس است. هرچند چخوف زندگی کوتاهی داشت و همین زندگی کوتاه همراه با بیماری بود اما بیش از هفت‌هزار اثر ادبی آفرید. او را مهم‌ترین داستان کوتاه‌نویس برمی‌شمارند و در زمینه نمایشنامه‌‌نویسی نیز آثار برجسته‌ای از خود به‌جا گذاشته‌است. چخوف در 44سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سل درگذشت.

در این مجموعه 13 داستان چخوف با ترجمه روان بانو سیمین دانشور آمده که همه از مهم‌ترین داستان‌های کوتاه این نویسنده بزرگ روس است.

داستان‌هایی که در این کتاب تقدیم می‌شود،از میان آثاری برگزیده شده‌اند که در ارتباط با ایران و مشرق زمین است. چهار داستان کوتاه وجود دارد که مستقیماً به ایران و مشرق زمین مربوط نمی‌شود (هدیه سال نو اثر او هنری؛جاه اثر ویکی بوم؛آسیه اثر ایوان تورگنیف؛ به‌خاطر عشق اثر وانداواسیلوسکایا) ولی درون‌مایه قوی و مضمون زیبای آن‌ها که در ارتباط با عشق و فداکاری زنان بود، باعث شد که همگی آن‌ها را در این مجموعه بگنجانیم.

کتاب «کیم جی یونگ، متولد 1982» یک رمان داستانی از چونام جو است. چو که نویسنده سابق برنامه‌های تلویزیونی بود، دو ماه به طول انجامید تا این داستان را بنویسد؛ داستانی که با زندگی شخصی او نقاط مشترکی دارد. به همین دلیل توانسته بود نگارش این کتاب را خیلی سریع به پایان برساند. این کتاب در اکتبر 2016 توسط مینومسا منتشر شد و تا 27نوامبر 2018 بیش از یک‌میلیون نسخه فروخته است. این پرفروش‌ترین رمان کره‌ای از زمان نگارش کتاب «لطفاً به مادر نگاه کنید» است.

داستان یک زن خانه‌دار است که به مادری در خانه تبدیل می‌شود و بعداً از افسردگی رنج می‌برد. این موضوع تبعیض جنسی روزمره را که شخصیت اصلی از زمان جوانی با آن دست به گریبان بوده است نشان می‌دهد.

این رمان داستانی درباره زندگی معمولی کیم جیونگ ازجمله یک تاریخچه کوتاه خانوادگی، تولد، بزرگ‌شدن و زندگی بزرگسالی را روایت می‌کند. این کتاب به‌روشنی سختی‌هایی را که یک دختر از کودکی متحمل می‌شود نشان می‌دهد. درحقیقت شخصیت اصلی این رمان خود نمونه‌ای از باقی زنان است. این تبعیض و قضاوت اجتماعی را نشان می‌دهد که زنان با آن روبه‌رو بوده‌اند، نظر آنها دراین‌باره و نحوه واکنش آنها در برابر آن چیست.

هانو دیتس پسری 14ساله است که با مادر و خواهرش به‌سختی از حملات هوایی 1943 هامبورگ جان سالم به‌در می‌برد. آن‌ها فرار می‌کنند و در اوت 1945 به هامبورگ بازمی‌گردند که در این بین کاملاً ویرانه شده بود. خردکردن سنگ، جست‌وجوی فلز و معامله در بازار سیاه به خانواده آن‌ها کمک می‌کند تا زنده بمانند. هانو در زیرزمینی مخروبه زنی مرده را پیدا می‌کند. دراین‌باره با کسی حرف نمی‌زند، اما تصویر زن از خاطرش نمی‌رود. در خیابان پسر 3ساله‌ای را می‌بیند که لباس‌های بسیار مرتبی بر تن دارد و گم شده است. بچه یک کلمه هم حرف نمی‌زند. کسی به آگهی پیداشدن کودک جواب نمی‌دهد. به این ترتیب بچه خرابه‌ها، که او را یوست می‌خوانند، در خانواده دیتس بزرگ می‌شود. سال‌ها بعد یوست به‌صورت اتفاقی به ردّپای جنایتی هولناک (قتل‌های خرابه‌ها) برمی‌خورد که با داستان خانواده‌اش ارتباط دارد.

پسر چیزی را که آن بیرون می‌دید، باور نمی‌کرد. همه جا آتش بود و تا جایی که چشم کار می‌کرد نه خانه‌ای دیده می‌شد و نه خیابانی؛ فقط شعله‌های آتش و باقیمانده دیوارها رو به آسمانی سیاه بود. خورشید فقط از پشت ابرهایی از دود دیده می‌شد. روزی بدون نور و به داغیِ آتش بود. در میانِ همه آن ویرانه‌ها هم مردگان افتاده بودند؛ بدن‌های زغال‌شده‌ای که از شدت سوختگی، کوچک و غیرقابل شناسایی شده بودند.

داستان‌هایی که در این مجموعه می‌خوانیم میان سال‌های 1947 و 1951 نوشته شده است؛ سال‌هایی که اروپا جنگی خانه‌برانداز را پشت‌سر گذاشته و سراسر در بهت و حیرت فرو رفته بود. هاینریش بل در این داستان‌ها سرگذشت نظامیان و غیرنظامیان را روایت می‌کند که ناگهان خود را در دل وضعیتی یافتند که راه گریزی برای آن نبود. جنگ سرنوشت شومی بود که امیدها را در خود بلعید، اما بارقه‌های روشن نیز در میان داستان‌های این مجموعه سوسو می‌زنند.

جانریكو كاروفیلیو (ـ1961) اولین بار در 2002 با رمان «شاهد ناآگاه» وارد دنیای داستان‌نویسی شد و به ژانر داستان قضایی ـ هیجانی ایتالیا جان بخشید. او که قاضی و معاون دادستان در اداره ضدِمافیای شهر باری ایتالیا بود، در 2008 سناتور حزب دموکرات شد و در همان سال رمان نه اینجا و نه جای دیگر را منتشر کرد. کاروفیلیو در سال‌های اخیر آثار متعددی را به بازار نشر ایتالیا روانه کرده و حد زمان ششمین اثر اوست که در 2019 روانه بازار شد و فینالیست جایزه بزرگ استرگا شد. کاروفیلیو با استفاده از دانش و تجربه‌اش در امور قضایی و با بهره‌گیری از پرونده‌های جنایی، واقعی داستان‌هایی پیچیده و معمایی می‌آفریند و خواننده را مبهوت و درگیر حل معما می‌کند؛ او همچنین فضای ایتالیا و نظام قضایی آن را با جزئیاتی چشمگیر به تصویر می‌کشد و تجربه زیستن در جامعه‌ای اروپایی را به خواننده اهدا می‌کند.

کتاب دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نوشته آنا گاوالدا است و به این موضوع می‌پردازد که چگونه ممکن است مسیر زندگی در یک لحظه سرنوشت‌ساز برای همیشه تغییر یابد. در داستان‌های این مجموعه، نقشه‌های آینده‌نگرانه زنی حامله در بیمارستان نقش بر آب می‌شود؛ از دست دادن یک خروجی در اتوبان، عواقب غیرمنتظره‌ای به‌بار می‌آورد و یک لحظه بی‌ملاحظگی، قراری عاشقانه را خراب می‌کند. آنا گوالدا ازطریق این لحظات مهم و تأثیرگذار، مهارت جادویی خود در انتقال مفاهیمی چون عشق، شهوت، نیاز و تنهایی را به رخ همگان می‌کشد.

کتاب ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد، رمانی نوشته پائولو کوئیلو است که اولین بار در سال 1998 وارد بازار نشر شد. به‌نظر می‌رسد که ورونیکای 24ساله، هرچیزی که می‌تواند آرزو کند را در زندگی خود دارد: جوانی و زیبایی، روابط خوب، شغلی رضایت‌بخش و خانواده‌ای صمیمی؛ اما چیزی در زندگی او کم است و به‌نظر می‌رسد در درون ورونیکا، خلأ آنچنان عمیقی وجود دارد که هیچ‌چیز و هیچ‌وقت نمی‌تواند آن را پُر کند. به همین خاطر، او در صبح یازدهم نوامبر سال 1977 تصمیم می‌گیرد که بمیرد. ورونیکا چندین قرص را با هم می خورد به امید اینکه دیگر از خواب بیدار نشود. او از خواب بیدار می‌شود اما نه در خانه بلکه در بیمارستانی روانی. کارکنان این بیمارستان به ورونیکا می‌گویند که اوردوز، باعث مرگ آنیِ او نشده؛ اما صدمه شدیدی به قلبش وارد کرده است و او حالا فقط چند روز وقت برای زندگی‌کردن دارد.

سربازی آمریکایی بودم، اسیری جنگی در آنجا، وقتی شهر در آنِ واحد سوخت و ویران شد. طرف آلمانی‌ها نبودم برای نابودی درسدن سوگواری کردم، چون فقط به‌طور موقت شهر نازی‌ها بود و برای قرن‌ها گنجینه هنری متعلق به انسان‌ها در سرتاسر جهان دوباره می‌توانست همان‌طور باشد. مشتاق نیستم خاطره بمباران با بمب‌های آتش‌زا را تازه نگه دارم خوشحال می‌شوم اگر مردم این کتاب را در سالیان پیش‌رو بخوانند اما نه به‌خاطر اینکه گمان می‌کنم می‌توان درس‌های مهمی از ویرانی درسدن آموخت. خودم در میان آن بودم و فقط آموختم که مردم می‌توانند آنقدر در جنگ خشمگین شوند که شهرهای بزرگ را بسوزانند و با خاک یکسان کنند و بعد ساکنانش را به قتل برسانند.

فاجعه درسدن بی‌اندازه پرهزینه و بانهایت دقت برنامه‌ریزی‌شده آنقدر پوچ و بی‌معنا بود که دست آخر فقط یک نفر روی سیاره از آن سود برد؛ من آن یک نفر هستم. این کتاب را نوشتم که درآمد زیادی برایم داشت و موجب شد تا این اندازه مشهور شوم. هرجوری حساب کنید برای هر کشته دو یا سه دلار گیرم آمد عجب کسب‌وکاری دارم من.