خیل استیون کینگ کم‌نظیر است. او ذهنی بسیارقدرتمند دارد و ماجرایی ساده را به هزارتویی عجیب‌وغریب بدل می‌کند که نفس خواننده را بند می‌آورد. شاید به همین دلیل به او لقب «پادشاه وحشت» داده‌اند..

«دختری که تام گوردن را دوست داشت» رمانی جذاب است که احساسات ما را در بالاترین سطح درگیر می‌سازد و هراس عمیق ما از ناشناخته‌ها را واکاوی می‌کند، داستانی واهمه‌انگیز از روح تسلیم‌ناپذیر یک دختر.

تریشا مک‌فارلند نه‌ساله برای پیاده‌روی به جادۀ جنگلی آپاچالیا می‌رود و در جنگل گم می‌شود، اما طبیعت تنها دشمن او نیست، ممکن است چیزی خطرناک در جنگل‌های تاریک به‌دنبالش باشد.

تریشا برای مسیریابی تنها عقلش را دارد، در مقابله با آب‌وهوای بد تنها ذکاوت و ابتکارش را، و برای ایستادگی دربرابر ترس روبه‌فزونی‌اش تنها شجاعت و ایمانش را.

مجموعه کتاب‌های کمدی الهی که شامل عناوین دوزخ، برزخ و بهشت می‌شود، روایتی بلند در قالب شعر است که نگارش آن به قلم دانته آلیگری، در سال 1304 میلادی آغاز شد و تا یک سال قبل از مرگ دانته، یعنی در سال 1321 میلادی به طول انجامید. این کتاب، به‌شکل گسترده به‌عنوان برجسته‌ترین اثر در ادبیات ایتالیا شناخته می‌شود. کمدی الهی، داستان سقوط دانته به دوزخ به‌همراهی راهنمایی به‌نام ویرجیل، عروج او به برزخ و ملاقاتش با معشوقه‌اش و درنهایت، رسیدن او به بهشت را روایت می‌کند. این شاهکار بزرگ تاریخ ادبیات به مسائلی چون ایمان، آرزو و روشن‌ضمیری می‌پردازد و با ارائه تصاویری خیره‌کننده و به‌یادماندنی از دنیای بعد از مرگ، قصه تمثیلی شگفت‌آور و تکان‌دهنده‌ای از مسیر سعادتمندی بشر است.

آرزوهای بر باد رفته حماسه تراژیک – کمیک سلطه سرمایه بر ذهن و آفریده‌های معنوی بشر است. تبدیل ادبیات به کالا، درونمایه این رمان است و تحقق بسیار گسترده این روند، تراژدی عام نسل پس از ناپلئون را درون چارچوبی اجتماعی جای می‌دهد. بالزاک این فرایند تبدیل ادبیات به کالا را با تمامی ابعاد و جوانبش ترسیم می‌کند: از تولید کاغذ گرفته تا باورها، اندیشه‌ها و احساسات نویسندگان، همه و همه به کالا تبدیل می‌شوند و بالزاک نیز به ذکر کلی پیامدهای فکری و نظری این سلطه سرمایه‌داری بسنده نمی‌کند؛ بلکه در تمامی عرصه‌ها فرایند واقعی سرمایه‌داری‌شدن را در تمام مراحل و با همه خصوصیاتش آشکار می‌سازد.

اثر پیش‌رو تحت عنوان «سه کتاب»، شامل سه مجلد از آثار «احمد محمود» با عناوین «مول»، «دریا هنوز آرام است» و «بیهودگی» می‌باشد کههر کدام، یک مجموعه از داستان‌های کوتاه به قلم این نویسنده را در بر دارند.

برای درک نوشته‌های احمد محمود، باید با اولین مجموعه داستان کوتاه او با عنوان «مول» شروع کنیم. مجموعه‌ای که او را به‌عنوان نویسنده‌ای متفکر و قوی معرفی کرد. «مول» داستان مرد مجنونی است که بچه‌ای سرراهی را یافته است. «کابوس» قصه ارباب مرفهی است که خواب‌های آشفته‌ای از گذشته دارد. «سه ساعت دیگر» قصه دو مرد جوان در بیابان است که از بی‌آبی رو به موت هستند. یک جوان «مسافر» که در برف گیر کرده، یک کولی پیر درحال مرگ که داستانش پر از «حسرت» است و دو پسر دهاتی در «کهیار» که هر دو عاشق یک دختر شده‌اند، از دیگر داستان های مجموعه «مول» هستند و علاوه بر آن دو داستان «انتر تریاکی» و «مأمور اجرا» نیز در این قسمت آمده است.

داستان‌های مجموعه «بیهودگی» و «دریا هنوز آرام است» نیز سرشار از مشاهدات تیزبینانه‌ای پیرامون مشاغل و زندگی معمولی مردم هستند. «دریا هنوز آرام است» قصه یک پسرک یتیم است که برای یافتن کار، عازم غربت می‌شود و «معبد» قصه مردی است که شش سال در غم رفتن معشوقش به‌سر می‌برد. در این مجموعه دو داستان دیگر با عنوان «یک چتول عرق» و «بود و نبود» نیز وجود دارد.

در مجموعه «بیهودگی» علاوه بر داستانی به همین نام که به بازگشت همسر یک مرد بعد از سال‌ها می‌پردازد، داستانی به نام «آلاچیق» از زندگی یک قهوه‌چی و دخترش و «تکرار» که قصه چند هم‎سلولی و تفکرات آن‌هاست، آورده شده است.

کتاب رومئو و ژولیت، نمایشنامه‌ای تراژیک و عاشقانه نوشته ویلیام شکسپیر است که در سال 1597 نگاشته شد. شکسپیر در این نمایشنامه جاودان، جهانی سرشار از خشونت و تضاد میان نسل‌ها را خلق می‌کند که در آن، دو نوجوان اسیر عشقی جانسوز شده‌اند. خانوده‌های رومئو و ژولیت، نه‌تنها با این عشق مخالف‌اند؛ بلکه در نبردی خونین با هم هستند و هریک تلاش می‌کنند تا عضوی از خانواده دیگر را در خیابان‌های ورونا به قتل برسانند. هربار که یکی از اعضای این دو خانواده در نبردی میان آن‌ها کشته می‌شود، خویشاوندانش به هر طریقی سعی می‌کنند انتقام خون او را از قاتل بگیرند. به‌خاطر این دشمنی، اگر خانواده رومئو او را با ژولیت ببیند، بی‌تردید او را خواهند کشت. زمانی که رومئو به تبعید فرستاده می‌شود، به‌نظر می‌رسد تنها راهی که جولیت می‌تواند از مجبورشدن به ازدواج با شخصی دیگر اجتناب کند، پایان‌دادن به زندگی خود است. انگار در دنیای خشونت‌آمیز و خونین این نمایشنامه ماندگار، عاشقان تنها می‌توانند پس از مرگ به یکدیگر برسند.

استعمار در لغت به‌معنای طلب عمران و آبادی است. این واژه زمانی بر سر زبان‌ها افتاد که اروپایی‌ها اعلام کردند هدفشان از رفتن به آفریقا، آمریکای لاتین و آسیا؛ آبادکردن این نواحی و متمدن‌ساختن مردمان آنهاست. تاریخ اما ثابت کرده است که مفهوم لغوی استعمار کجا و مفهوم عملی آن کجا. چون هر زمان استعمار قدم به درگاهی گذاشت، آبادی از پنجره رخت بست و رفت. اکنون با فرض مفهوم نخست، تاریخ آغاز استعمار را باید از قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی دانست که امپراتوری بریتانیا در ۱۵۹۹با تأسیس کمپانی هند شرقی، پایه‌های سلطه استعماری خود بر مناطق زرخیز جنوب آسیا را تحکیم کرد و ازآن پس، تمامی عملیات استعماری و روابط سلطه‌گرانه خود با ملل جنوب آسیا را ازطریق این کمپانی به پیش برد.

کتاب مجموعه اشعار فروغ فرخزاد (معصومیتی که به تاراج نخواهد رفت) اثری کامل از پنج دفتر شعر شاعر پرآوازه ایرانی، فروغ فرخزاد، به نام های «اسیر، دیوار، عصیان، تولدی دیگر و ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد.»

درباره «نیمه تاریك ماه» بهترین توصیف همان است كه نویسنده، خود، در نخستین سطر مقدمه كتابش نوشته: «در عرصه‌ داستان كوتاه حاصل عمر انگار همین‌هاست كه در این دفتر آمده است.» این مجموعه شامل تمام داستان‌های كوتاه منتشرشده گلشیری است كه از سال 1339 تا 1377به نگارش درآمده است. متأسفانه، علی‌رغم آنكه گلشیری را بعد از هدایت تأثیرگذارترین نویسنده ایران و صاحب سبك (اصفهان) دانسته‌اند، شمار زیادی از نویسندگان جوان و خوانندگان جدّی ادبیات داستانی آن‌طور كه باید به این مجموعه ارزشمند التفات ندارند. حال آنكه، این مجموعه می‌تواند به‌عنوان یکی از نخستین تجربیات داستان کوتاه مدرن به زبان فارسی و به‌دلیل استفاده از تكنیك‌های مختلف داستانی و مضامینی كه هنوز هم تأمل‌برانگیزند، به‌صورت یك كتاب آموزشی مدّنظر قرار گیرد. صرف‌نظر از بی‌مهری برخی بزرگان به این نویسنده، شاید بتوان علّت اصلی غفلت جوانان را متن پیچیده، نثر سنگین و محتوای چندلایه داستان‌ها دانست. ویژگی‌هایی كه باعث سخت‌خوان‌شدن آنها گردیده، تنها مخاطبان خاص و پرحوصله را به خود جذب می‌كند. به‌هرحال، گمان نمی‌كنم این، دلیل موجهی برای علاقه‌مندان باشد كه خود را از مطالعه داستان‌های گلشیری محروم سازند؛ داستان‌هایی كه تأمل در محتوا و تعمق در تكنیك‌های آنها می‌تواند ایشان را دست‌كم در آموختن شیوه‌های نوین داستان‌نویسی، گونه‌های داستان مدرن، زوایای دید مختلف و… یاری رساند.

قدرت از این جهت با توانایی انسانی مطابقت دارد که صرفاً کنشگری را در بر نمی‌گیرد؛ بلکه کنش و اقدام هماهنگ را می‌طلبد. قدرت یک ویژگی فردی نیست؛ بلکه به یک گروه تعلق دارد و موجودیت آن تا زمانی است که گروه با هم باشند. زمانی که ما می‌گوییم فردی در قدرت است درحقیقت به در قدرت‌بودن شماری از افراد اشاره داریم که به فعالیت آنها اشاره می‌شود. لحظه‌ای که گروهی که قدرتی را در دست می‌گیرد که (بدون گروه یا افراد قدرتی وجود ندارد ناپدید می‌شود قدرت او نیز ناپدید می‌شود. در کاربرد کنونی وقتی که ما سخن از یک انسان قدرتمند یا یک شخصیت قدرتمند به میان می‌آوریم ما پیشتر از واژه قدرت به‌طور مجازی استفاده می‌کنیم؛ آنچه که ما به‌طور غیرمجازی به آن اشاره می‌کنیم توان است توان صریحاً بیانگر امری است که به‌طور فردی یک امر شخصی را در بر می‌گیرد. این یک ویژگی پنهان در یک ابژه و یا فرد است و به ویژگی آن تعلق دارد که می‌تواند خود را با توجه به سایر اشخاص و یا امور اثبات کند ضرورتاً مستقل از آنهاست توان قوی‌ترین فرد نیز همیشه مغلوب تعداد زیادی از افرادی است که اغلب با هم ترکیب می‌شود که دلیل آن چیزی نیست به‌جز اینکه قدرت را به‌خاطر استقلال خاص خود ویران می‌سازد. خصومت غریزی بسیاری از افراد نسبت به یک نفر همیشه از دید افرادی چون افلاطون تا نیچه به رنجش و حسادت فرد ضعیف نسبت به قوی نسبت داده می‌شود؛ اما این تفسیر روان‌شناختی آن چیزی نیست که مدّنظر ماست. این ماهیت یک گروه و قدرت آن برای چرخیدن به‌سوی استقلال ویژگی توان فردی است.

آدم‌هایی مثل ما خاری تو چشم دنیان. دنیا بارها و بارها و این خار رو از چشمش درمی‌آره و می‌ندازه دور. دور انداخته‌شدن خصلت ماست. اگه این دنیا مارو نمی‌خواد، ما هم به‌جاش یه دنیای دیگه رو می‌خوایم… انجمن مخفی ما باید بترسونه. نه از روی شرارت، چون شرارت برای به وجود‌اومدنِ خیر لازمه. در واقع شر قابلۀ خیره. ما باید حماقت رو بترسونیم! حماقت ریشۀ همۀ فسادهاست. هر مصیبت و جنایتی به حساب حماقتِ قَدَرقُدرت گذاشته می‌شه. حماقت مادر همۀ نداشته‌هاست، نه نداشتنِ عقل، چون احمق‌ها هم ممکنه معقول باشن. حماقت‌نداشتنِ تخیله. چرا سنگینی زندگیِ روزمره آدم‌ها رو لِه می‌کنه، چرا زیرِ دستمال گردگیری خاکستری‌اش خفه‌شون می‌کنه؟ چون تخیل ندارن! من دربارۀ فرار از زندگی روزمره موعظه نمی‌کنم، نه فرار به جلو نه فرار به عقب، بلکه از این بالا با صدای بلند بهشون می‌گم: بیدار شین! حصار عادت‌هاتون رو بشکونین! چشم‌هاتون رو باز کنین و رؤیا ببینین! (از متن کتاب)

ارنست کرویدر یکی از نامتعارف‌ترین نویسندگان قرن بیستم آلمان بود. هنگامی که «انجمن زیر شیروانی» در 1946 منتشر شد، به موفقیتی عظیم دست یافت و اولین اثرِ آلمان پس از جنگ بود که به انگلیسی ترجمه شد. از دید آلفرد آندرش رمانِ کرویدر «نخستین امید بزرگِ ادبیاتِ پس از جنگ آلمان» بود و هانس ورنر ریشتِر در آن ایدۀ «واقع‌گرایی اسرارآمیز» خود را یافت که از نظرش فرمِ مناسبِ ادبیاتِ دورۀ فترت و به‌مثابۀ سنگری بود دربرابر تهدید تحرکاتِ طفره‌جویانه و واقعیت‌گریزِ جامعۀ بعد از جنگ آلمان.

«تسلی‌دهندگان» داستان کرولاین است که با مشکلی عجیب روبه‌رو شده است ـــ‌ صدایی بیرون از سرش افکار او را می‌خواند و ماشین تحریری همه‌چیز را ثبت می‌کند. بی‌آنکه بخواهد شخصیت یک رمان شده است. او که تازه کاتولیک رومی شده، نمی‌داند که این صداها تجلی تقدس است یا راوی جنون. اعتقادات مذهبی جدید باری بر دوش او گذاشته و خلاقیت سرکشش که راهی برای بروز نمی‌یابد کلافه‌اش کرده است. آیا نویسنده سایه‌ای از خداوند است که همچون او شخصیت‌هایی خلق کرده و به‌سمت سرنوشت هدایتشان می‌کند؟

اطرافیان کرولاین از درک این رنج ناتوان‌اند و احتمال می‌دهند که دیوانه شده باشد اما کرولاین که تسلی‌دهنده‌ای برای خود نمی‌یابد از تغییر آیین و تبدیل‌شدن به شخصیت یک رمان در عذاب است، چراکه این دو نقش مستلزم از دست دادن آزادی یا بازتعریف آزادی است برای دست‌یافتن به انسجام معنوی و فکری.

«تسلی‌دهندگان»، اولین و شاید مهم‌ترین اثر موریل اسپارک، را گراهام گرین و اولین وو به انتشارات مک‌میلان توصیه کردند و در همان‌جا منتشر شد. اولین وو آن را «بسیار اصیل و بدیع» خوانده بود و گراهام گرین «یکی از انگشت‌شمار رمان‌اول‌های حقیقتاً اصیل که تا سال‌ها خوانده خواهد شد.»

هیچ‌وقت نباید اون رو می‌داشتم. هیچ‌وقت نباید هیچ‌کدوم از اونا رو می‌داشتم. هیچ‌وقت چیزی جز درد برای من نداشت: پنج تا اشتباه!

نه این رو نگو…

نهههههههه…

بچه‌ها؟ کجا رفتین؟ هیچ‌وقت نباید اونا رو می‌داشتم. من همه‌ش با شکم بالااومده این ور و اون ور می‌رفتم و همه‌ش هم تقصیر خودم بود.

دلم می‌‎خواد چیزی رو ببینم که تا ابد موندگاره مثل آب درحال جوشیدن.

من هیچ‌وقت نباید هیچ کدوم از اونا رو می‌داشتم!

سوزان لوری پارکس، نمایش‌نامه‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس و موسیقیدان آمریکایی؛ اولین زن آمریکایی آفریقایی بود که جایزه پولیتزر را دریافت کرد. او این جایزه را سال 2001 بابت نمایش‌نامه زبردست زیردست دریافت کرد؛ درحالی‌که پیش از این نمایش‌نامه در خون هم نامزد دریافت این جایزه بود.

در خون روایت مادری طردشده از جامعه است که با چالش‌‎های جدی ناشی از تبعیض‌های نژادی و جنسیتی روبه‌روست. داستان رنج مادر تهیدست پنج فرزند که تلاش می‌کند زندگی بهتری برای فرزندانش درست کند.

مثل تمام دوشنبه‌ها منتظرش هستم. مثل تمام دوشنبه‌ها درست سرساعت دوازده و نیم، درِ رستوران را باز می‌کند تا داخل شود و سر جای همیشگی‌اش بنشینند. احتیاجی به رزروکردن ندارد، چون میزش همیشه آماده است…

کلارا پیش‌خدمتی 27ساله، دلبسته یکی از مشتری‌های پیر رستوران می‌شود که چیزی از زندگی او نمی‌داند و شکی نداردکه خودش نیز کنجکاوی پیرمرد را برانگیخته است. ورای مهربانی و اخلاق خوب همیشگی کلارا، پیرمرد به زخمی پنهان پی می‌برد که مانع خوشبختی دختر است؛ اما ملاقات این دو با یکدیگر همه چیز را تغییر می‌دهد.

دوشنبه‌هایی که تو را می‌دیدم زیبا و متأثرکننده است با شخصیت‌هایی ماندگار در ذهن که تنها ایرادش، کوتاه‌بودن آن است.

با سفرکردن فقط به دیدن جاهان جدید نمی‌رویم؛ بلکه خودمان را پرورش می‌دهیم. همه ما از لحاظ روانی در برخی حیطه‌ها دچار کمبودیم و در برخی حیطه‌ها زیاده‌روی می‌کنیم و سفر می‌تواند به تعدیل افراط و تفریط‌ها کمک کند.

در این کتاب با جنبه‌های دیگری از سفرکردن آشنا می‌شوید. سفرکردن صرفاً رفتن از جایی به جای دیگر نیست؛ بلکه ازحال و هوایی تکراری به حال و هوایی جدید است. اگر قبلاً با کوله‌باری از لباس‌های نشسته، دوربینی پر از عکس‌های هیجان‌انگیز و ذهنی پر از خاطرات خوش به منزل برمی‌گشته‌اید، حالا بعد از خواندن این کتاب چیزهای دیگری هم با خود خواهید آورد: لذت نگاه کردن و دیدن جنبه‌هایی که قبلاً در عوالم توریستی از کنارشان می‌گذشتید و کوله‌تان را از آن پر نمی‌کردید.

بی‌تردید ترس در همه انسان‌ها و حتی حیوانات و گیاهان حسی آشنا و ملموس است و انسان‌ها در هر سطحی از آگاهی و در هر مرحله از زندگی ترس را تجربه می‌کنند. باوجوداین، ترس دشمن بزرگ آدمی و سدی برای پیشرفت اوست. ترس به سلامت و تعادل انسان آسیب می‌زند؛ انرژی آدمی را می‌مکد و شیره نیروی حیات او را بیرون می‌کشد. ترس ذخیره انرژی در سامانه عصبی را می‌خشکاند و سستی به‌بار می‌آورد. در این کتاب سوامی شیواناندا، با استفاده از آموزه‌های یوگا، روش‌های بسیار خلاقانه‌ای را برای چیرگی بر ترس بیان می‌کند.

او که از خشم رهاست، او که از هر دوگانگی‌ای چون لذت و درد فراتر رفته است، او که هرگز تسلیم وابستگی و غرور نمی‌شود، او که هرگز ناراست نمی‌گوید، او که هرچند تهمت و بهتان به او وارد کنند با بهتان و افترازنندگان دوستی می‌کند، او که هرگز اندیشه بیمارگونه‌ای نسبت به دیگران ندارد، او که زبان و کردار و ذهنش را مهار کرده است و او که با همه آفریدگان یکسان رفتار می‌کند، در رسیدن به رهایی کامیاب است.

ادبیات مانوی به مجموعه اسناد مانوی گفته می‌شود که توسط مانی، پیروان مانی یا غیرمانویان به دست ما رسیده است. آموزه‌ها و آثار مانی، فعالیت‌ها و کتاب‌های پیروان و شاگردان او، نیز نوشته‌های انتقادی مخالفان مانی و پیروان ادیان دیگر، هریک سهم بسزایی در ارائه تصویری روشن و کامل از مانی برعهده دارند. بخش عمده متن مانوی را سروده‌های دینی تشکیل می‌دهند که به همان شیوه سنت قدیمی سرودهای اوستایی تصنیف شده‌اند. بعضی از سرودها در دست‌نویس‌های مانوی به‌شکل شعر نوشته شده، اما بیشتر آنها به‌صورت نثرند؛ ولی با نقطه‌گذاری دقیق مشخص شده‌اند. در متون مانوی، چهار نوع ادبی می‌توان یافت: ادبیات تعلیمی با قطعات زیبا که گاه با گلستان سعدی پهلو می‌زند؛ ادبیات غنایی و لیریک که هم در شعر و هم در نثر مانوی نمونه‌هایی از آن می‌توان یافت؛ ادبیات روایی که از این نوع داستان‌های متعدد در نوشته‌های مانوی داریم. نوشته‌هایی که درواقع هم داستان است، هم تمثیل. اینها درواقع همان داستان‌های خیلی کوتاه یا داستانک است که از تمثیلات انباشته است و سرانجام زندگی‌نامه‌نویسی که از ژانرهای جدید ادبی است. مطالب این کتاب شامل: پیشگفتار، گفتار اول: زندگی مانی، آثار و پژوهش‌های مانوی، گفتار دوم: بحثی در تاریخ اندیشه‌های گنوسی، تصویرهایی از هنر مانوی، متون مانوی، نثر، کتاب اول: مانی و تاریخچۀ آیین او، کتاب دوم: اندرزها و دستورها، کتاب سوم: دربارۀ آفرینش و پایان جهان، کتاب چهارم: دربارۀ روح و رستگاری، کتاب پنجم: دربارۀ عیسی مسیح، کتاب ششم: تمثیل‌ها و نوشته‌های گوناگون است.