هدف کتابی که پیش رو دارید دادن دانش سر آشپز های ماهر در ساخت اشکال و خوراکی های زیبا به شما میباشد.به خاطر داشته که همه آن ها سر آشپزهای معمولی هستند که اصول اولیه طراحی و تکنیک های خاص برش را فرا گرفته اند.البته آن ها همیشه با تازه ترین مواد خوراکی موجود کار میکنند،چاقو هایشان را کاملا تیز نگهمیدارند و در هنر خود تمرین و مارست میکنند تا مهارتهایشان نیز به تیزی لبه چاقو باشد.قطعا این کتاب برای آشپز ها و خانم ها و آقایانی که به آشپزی علاقه دارند و به زیبایی غذا نیز اهمیت میدهند مفید است و به شما کمکک میکند تا سفره وغذاهای جذابی را برای میهمان هایتان تدایی کنید.این کتاب توسط انتشارات معیار علم با بهترین کیفیت چاپ و کاغذ درجه یک منتشر و در اختای شما قرار گرفته است.

کتاب افسانه کوهستان نوشته‌ی سید آریا یادگاری، داستانی تخیلی درباره‌ی هشت الهه و کشمکش‌های میان آن‌هاست. این داستان، ابتدای آفرینش را با زبانی شیرین و حوادث دوران گذشته را به شکل افسانه‌ای جذاب تعریف می‌کند.

افسانه کوهستان (The Legend Of Mountain)، ابتدای خلقت را با سکوت، تاریکی و نیستی توصیف کرده است؛ نه باد، خاک، آب و نه آتش. در میان پوچی با گذر نوری همچون نقره در میان تاریکی، نیستی بر هم شکسته است. قدرتی در مقابل نیستی، به هستی رسید و سکوت به بزمی دل‌نواز تبدیل شده است.

این داستان با آفرینش هشت الهه آغاز می‌شود، که سه الهه از نور بودند، مردمان کوهستان آن‌ها را رستم، فرهاد و ردا می‌نامیدند و چهار الهه دیگر که قدرت آب، آتش، خاک و باد را داشتند؛ و الهه دیگر که صاحب علم بود، در کوهستان آن را آندرید می‌نامیدند، او از قدرت خود ناراضی بود و با خشم و قهر با یکتا صحبت کرد. او به اعماق تاریکی تبعید، و به الهۀ خشم و قهر تبدیل شد. یکتا جهان را آفرید و به هفت الهۀ خود قدرت داد تا مکانی از این جهان بسازند.

آن‌ها تصمیم گرفتند که کوهستان را بسازند، آن را ساختند و از آن حفاظت کردند زیرا تنها دشمن آن‌ها (آندرید) به سرزمینی که همتایان او ساخته بودند نفرت می‌ورزید. او خادمی برای خود خلق کرد و او را به زمین فرستاد نام او آستیاک بود اگر آستیاک می‌توانست کوهستان را فتح کند قدرت هفت الهه را به اربابش تقدیم می‌کرد و او را از دنیای تاریکی بیرون می‌آورد. پس جنگ بین آن‌ها آغاز شد.

در بخشی از کتاب افسانه کوهستان می‌خوانیم:

سواره نظام دلیرانه می‌جنگیدند. آریانا چو تک تازی در میدان نابود می‌کرد. جنگ داشت به خوبی پیش می‌رفت که دستۀ دوم سپاه اهریمن با صدای شیپور که صدای نکره‌ای داشت، وارد شد. اژدها کار را کند پیش می‌برد. آریانا که سپاه دوم را دید شیپور زد و گفت: به خط شوید به خط شوید. به سپاه نظم داد اژدها باز حمله‌ور شد که ناگهان سیمرغ افسانه‌ای با صدای بلند به نبرد با اژدهای سرزمین خشک پرداخت. یک سرباز که آن را دید فریاد زد آن سیمرغ است به یزدان قسم که آن سیمرغ است مگر این‌ که چشمانم طلسم شده باشد. آریانا به آسمان چشم دوخت، از حضور سیمرغ خشنود گشت نگاهی به اطراف کرد در میان گرد و خاک برخاسته شده بود. درفش رقصانی که در زمین فرو رفته و بر روی آن چهار قله بود، دید. شتاب کرد و آن را به دست گرفت و به جلوی سپاه رفت مردان با دیدن درفش باز غیرت در وجودشان دمیده شد.

روستای سویدانی،روستایی که از روستا فقط نامی از آن باقی مانده بود؛ویرانه ای بیش نبود.اگر نام روستا را بر پیشانی خود نداشت کسی در مخیله اش هم نمی گنجید اینجا روزی برای خود روستایی بوده است و افرادی را سالیان متمادی در دامن خود پرورانده است.تکه هایی از درو پنجره ،چوب و تخته حلبی،و پارخه ای خرت و پرت های خانه های روستایی ،آن هم به صورت شکسته و لهیده،پراکنده در گوشه و کنار خط افتاده بود.بخشی از آن خرت و پرت های خانه ها نصیب سنگرهای ما و عراقی ها شده بود.در نقاطی هم آثاری از طویله دام و طیور دیده میشد…گوشه کنار خاکش تنه هایی از درختان نخل بدون شاخ و برگ خود نمایی می کرد. اینها تنها بازمانده های روستای سویدانی را تشکیل می داد.
خانه ها همه خشتی و سست بود که سقف و دیوار آن با شلیک موشک و خمپاره بر خاک آوار شده بود. در هیچ نقطه ای دیوار ی استوار نبود هر چه عمود بود در هجمه خیل توپ و خمپاره رنگ باخته،غریبانه نقش بر زمین شده بود. تنها آسمانش سالم مانده بود و حرفی برای گفتن داشت که آن هم در زیر گرو غبار آتش افروزی های جنگ رنگ باخته بود… روزهای سویدانی برگی از خاطرات آن روستاست.