مجموعه‌ی مصور حاضر دربرگیرنده‌ی حوادثی است که در فاصله‌ی بین صدور فرمان مشروطیت ایران و اعطای آزادی تا رفراندوم اسلامی و تغییر رژیم از سلطنت به جمهوری یعنی از (1320 – 1921) و بر اساس اسناد وزارت‌ خارجه‌ی فرانسه نگاشته شده‌اند. حوادثی نظیر “حکومت رضاشاه”، “خلع سلسله‌ی قاجار”، “اعزام دانشجویان ایرانی به اروپا”، “لغو قرارداد دارسی” و “مرگ تیمورتاش”. مطالب کتاب در اصل، مروری است کلی به زندگانی اجتماعی و سیاسی ایران در قرن بیستم (به طور اعم) و نگرشی به وضع ملت ایران (به طور اخص).

کتاب آینه‌های بی‌کران نوشته‌ی زارا هوشمند می‌باشد که زیبا گنجی و دیگران آن را به فارسی ترجمه کرده است. این کتاب توسط انتشارات فیروزه چاپ و در 396 صفحه به بازار عرضه شده است.آخرین چاپ آن مربوط به سال 1400 بوده و می‌توان به لحاظ موضوع‌بندی آن را در بخش زندگی‌نامه و خاطرات قرار داد.

چرا به زنان ستم شده است؟ چگونه این ستم آغاز شد؟ چرا دشمنان حقوق زن این چنین قاطع می‌خواهند قوانین و آداب و رسومی را که نقش مساوی را در جامعه برای زنان نمی‌شناسند پابرجا نگاه دارند؟ چه کسی سود می‌برد ؟ چرا نیروهای اجتماعی مبارز توان آن را دارند که به فرودستی زنان پایان دهند و چگونه در مبارزه برای آزادی زنان منافع مشترک دارند؟
در این کتاب ایولین رید ریشه های اقتصادی و اجتماعی ستم به زنان را از اجتماع پیش از تاریخ تا سرمایه داری دوره نوین بررسی می نماید.

معیارهای زیبایی در جامعه سرمایه‌داری چگونه تعیین می‌گردد؛ چرا کارفرمایان، رسانه‌های گروهی، و…از رده‌ی پایین تا بالا، از «راز و رمز زنانه» هواداری می‌کنند و نقش زنان را در مسئولیت‌های خانوادگی محدود میسازند؟ چگونه پیوستن زنان به نیروی کار، دید آنان را دوباره خود و توان خود، دگرگونه ساخته است؟ و چگونه این پدیده را در نگرش مردان درباره زنان تاثیرگذار بوده است؟ و همه اینها در رابطه با مناسبات میان سیستم سرمایه‌داری و ستم بر زنان چه میگویند؟ اینها برخی از پرسشهای به میان آمده در گفتگویی زنده و پرشور درباره‌ی رابطه‌ی بازار لوازم آرایش و مد با بهره‌کشی از زنان است.

کیت فیگز، در این کتاب به آرامی و با استدلال وضعیت زنان را در جوامع امروز ارزیابی کرده و نتیجه گیری می‌کند که، جوامع امروز ارزیابی کرده و نتیجه‌گیری می‌کند که، علی‌رغم تغییر در نگرش‌ها، زنان کماکان با تبعیض نهادینه شده‌ای در ساختار جامعه روبرو هستند و هنوز ه دلیل زن بودن جایگاه خود را پیدا نکرده‌اند. برای هر سیاستمدار، تحلیل‌گر اجتماعی، کارفرما، استاد، قاضی یا اهل قلم و اندیشه که برای تفکر خود ارزش قائل است، لازم است که این کتاب را بخواند و محتویات آن را به خاطر بسپارد…که سخن دل مادران‌مان، مادر بزرگهای‌مان خواهران‌مان، دختران‌مان و…است، و چالشی است در برابر قدرت‌های حاکم

پیش داور‌ی‌ها و انگاره‌های نادرست شبه علمی که در جامعه درباره برتری مردان بر زنان وجود دارد، دانشمندان را نیز در رشته‌های مردم‌شناسی، جامعه‌شناسی، زیست‌شناسی و نخستی‌شناسی به بیراهه کشانده و بر نتیجه‌گیری‌های آنان اثرگذار بوده است. این پیش داوری‌ها و انگاره‌های نادرست چیست؟ و چه زیانی به حقیقت علمی و آرمان پیشرفت اجتماعی زنان رسانده است؟ آیا فرودستی زنان پیامد کاستی‌ها و کمبودهای زیستی است یا از جامعه ستمگری بر‌خواسته که آنان را از زندگی همگانی بیرون رانده است؟ اکنون فمینیست‌های چپ‌گرایی مانند خانم ایولین رید با بررسی نگرش دانشمندان نامدار این رشته‌ها و همکاری مردم‌شناسان فمینیست می‌کوشند که روش‌های نوین خود را بنیاد نهند.

کتاب جنسیت و آگاهی تاریخی نوشته‌ی عباس محمدی اصل می‌باشد این کتاب توسط انتشارات گل آذین چاپ و در 256 صفحه به بازار عرضه شده است.آخرین چاپ آن مربوط به سال 1398 بوده و می‌توان به لحاظ موضوع‌بندی آن را در بخش جامعه‌شناسی قرار داد.

شاید تاکنون توجه زیادی به حضور زنان و تاثیرشان در ماندگاری و بقای ترانه و استمرار آنها در مراسم گوناگون فردی و اجتماعی نشده است. این کتاب حاصل تلاش زنانی است که با تلاش شگرف خود بند بند زندگی مردم این دیار را زنده دلانه و جسورانه به ترانه پیوند زدهاند و هیچ مظهری از مظاهر حیات را از شعر بی‌بهره نگذاشته‌اند تا جایی که می‌توان آنان را شاعرترین زنان جهان دانست

وقتی که آدلا کوئستد و همسفر سالخورده اش، خانم مور، به شهر چانداپور در هند قدم می گذارند، خیلی زود حسی از اسارت در یک جامعه ی هندی/بریتانیایی تنگ نظر و پرتبعیض به آن ها دست می دهد. این دو که تصمیم دارند از مناطق تحت سلطه و بریتانیایی شده ی هند گریخته و «هند واقعی» را از نظر بگذرانند، از مردی هندی و مسلمان با شخصیتی جذاب و پیش بینی ناپذیر به نام دکتر عزیز کمک می گیرند.

در ایران دوره ی مشروطه بیشترین تلاش زنان، برای به دست آوردن حقوق اجتماعی شان در حوزه ی مطالبات آموزشی صورت پذیرفته است. زنان در نامه هایی که برای مطبوعات می فرستادند، شیوه ی نگارش خاصی را اتخاذ می نمودند. آنها نامه های خود را به نثری ساده و نزدیک به زبان گفتاری می نگاشتند و بارها از مخاطب دوم شخص استفاده می کردند. در این نگارش ها زنان به انتقاد از شرایط طبقاتی و تبعیض جنسیتی در جامعه نیز پرداخته اند. گروهی از زنان نیز گویش جنسیتی زنانه را که می توان همان سبک زنانه نامید در نامه نگاری ها و نگارش های خود به کار برده اند. در این طرح مطالبات اجتماعی، حق تحصیل زنان و اجازه ی ایجاد مدارس برای نسوان، به اصلی ترین مطالبه ی اجتماعی زنان در دوره ی مشروطه بدل شده بود. نمونه های این مطالبات اجتماعی و مساله ی حق تحصیل برای زنان، در نامه های متعدد آنان به مجلس شورای ملی قابل مشاهده است.