کتاب سه روز به آخر دریا (سفرنامه‌ی همسر عمادالملک به مکه و عتبات) جلد دوم مجموعه‌ی «سفرنامه‌های قدیمی زنان» است. شاهزاده خانم قاجاری از یک‌سو نوه‌ی فتحعلی شاه است و از سوی دیگر نوه‌ی نادرشاه افشار. زن نازپرورده‌ای که کمالاتش زبانزد است و به لطف ناصرالدین شاه سر از حرمسرای حکمران طبس در می‌آورد و سفرش به عربستان و عراق را از همان‌جا آغاز می‌کند. جذابیت سفرنامه‌های زنان در این است که در کنار اتفاقات سفر، ریزه‌کاری‌ها و روزمرگی‌ها را هم ثبت کرده‌اند و این روایتِ جزئیات است که به ما امکان می‌دهد تصویر روشن‌تری از آن دوره داشته باشیم. در این سفرنامه‌ها متن به زبان شفاهی نزدیک‌تر می‌شود و صراحت و جسارت زنان راوی که برخلاف دیگر سفرنامه‌نویسان، ترسی از مناسبات مرسوم دولتمردان وقت نداشتند، وجوه نادیده‌ی آن دوره‌ی تاریخی را به ما نشان می‌دهد.

«خانم فردا کوچ است» جلد سوم از مجموعه‌ی «سفرنامه‌های قدیمی زنان»، شرح سفر سکینه سلطان ملقب به وقارالدوله از همسران ناصر‌الدین شاه، به مکه و عتبات است. وقارالدوله سفرش‌ را چهار سال بعد از کشته شدن ‌شاه و زمانی که به همسری معتصم‌الملک درآمده، شروع می‌کند ولی همچنان در این سفر به یاد ناصرالدین‌شاه است و خاطراتی از او ذکر می‌کند. جذابیت سفرنامه‌های زنان در این است که در کنار اتفاقات سفر، ریزه‌کاری‌ها و روزمرگی‌ها را هم ثبت کرده‌اند و این روایت جزئیات است که به ما امکان می‌دهد تصویر روشن‌تری از آن دوره‌ی زمانی داشته باشیم. در این سفرنامه‌ها متن به زبان شفاهی نزدیک‌تر می‌شود و صراحت و جسارت زنان راوی، وجوه نادیده‌ای از آن دوره‌ی تاریخی را به ما نشان می‌دهد

این جستارها شرح احوال و حکایتِ ما هستند در روزگارِ
• سرشلوغی‌های شهری
• شور و ملال تماشای فوتبال
• حرافی‌ روی مبل روانکاو
• جهانی شدن و واهمه‌هایش
• ترس ار فن‌آوری‌های جدید
• پایان دوران طلایی پیاده‌روی
• تاریخی که پیدا نیست از زمان می‌آید یا مکان
• ذائقه‌های جدید و دعواهای قدیمی
• گواهینامه‌هایی برای ماندن در ترافیک

یوهوآ در 1960 در ججیان چین به دنیا آمد . در جریان انقلاب فرهنگی در رشته دندانپزشکی تحصیل کرد و پیش ازآغاز کار نویسندگی در 1983 پنج سال دندانپزشک بود . سه رمان شش مجموعه داستان و سه مجموعه مقاله منتشر کرد . آثارش به زبان های انگلیسی فرانسوی آلمانی ایتالیایی هلندی اسپانیایی ژاپنی کره یی ترجمه شده است . در سال 2002 اولین نویسنده چینی شد که جایزه پر ارج بنیاد جیمز جویس را گرفت . زیستن جایزه گرینزانو کاوور ایتالیا را در 1998 به دست آورد . یوهوآ جز ده نویسنده بسیار تاثیر گذار دهه اخیر در چین می دانند . یوهوآ هم اینک در پکن به سر می برد.

یک لحظه دلم خواست گوشم کلمات عربی بشنود و چشمم آب ببیند، رود ببیند. دلم آن روزهای آرام قاهره را خواست ، آن دفعه اولین باری بود که فکر کردم بروم جنوب ، بروم اهواز ، بروم روی پل های زیادش بایستم و کارون را نگاه کنم و گفتگوهای آدم های عابر عرب زبانش را گوش کنم. حس و مفهوم خانه در خود خانه.

ما بیست سال بود سر وسایل خانۀ عمه بازی می کردیم . من و پسر عمویم. از هشت سالگی شروع کردیم و صاحب خیلی چیزها شدیم . بیش تر هال را او باخته بود و نصف پذیرایی را من . روی فرش های ما می خوابیدند و در ظرف های ما غذا می خوردند . همه چیز از آن ما بود ولی کسی نمی دانست. فقط یک چیز مانده بود که تکلیفش معلوم نبود . یک چیز خیلی مهم ، خود خانه.