نویسنده: جورج مونیو
مترجم: میر محمود نبوی
نشر: چشمه
توضیحات: «وظیفه ی ما پیش از مقابله با جهانی سازی، می تواند تسخیر آن و استفاده از آن همچون ابزاری در راه نیل به نخستین انقلاب جهانی دموکراتیک بشر باشد. در سراسر سیاره ی ما، ثروتمندان هر روز ثروتمندتر می شوند و فقرا فقیرتر – فقیرتر در دارایی ها، فرصت ها و حقوق انسانی شان. جهان را نه مردمانش، بلکه انگشت شمار مدیران غیرمنتخب و شبه منتخب اداره می کنند که تصمیم سازی های شان سرنوشت بقیه ی نوع بشر را رقم می زند: جنگ، صلح، بدهی، توسعه ی اقتصادی و تراز بازرگانی. بدون دموکراسی در عرصه ی جهانی، برای ما مردمان جهان هیچ وسیله ی تأثیر گذاری جز ناسزاگویی و هجوم به صفوف پلیسی باقی نمی ماند که از گردهمایی و تصمیم های این چند مدیر غیرمنتخب دفاع کنند. آیا اداره جهان باید این گونه باشد؟ جورج مونبیو بر آن است که اوضاع باید عوض شود و باور دارد برای این مهم می توان تدبیرها اندیشید. با بررسی ده ها سال پیشینه ی ساماندهی و اداره ی جهان به لحاظ سیاسی، مالی و تجاری، جورج مونبیو پیشنهادهایی برای تغییر شیوه ی اداره ی جهان ارائه داده است.

نویسنده: فرزاد پور سعید
نشر:راهبردی
توضیحات: کتاب حاضر دربردارنده مجموعه مقالاتی در خصوص تبیین تحولات و تغییرات سیاسی جهان عرب بر مبنای روند بیداری اسلامی است. مطالب اثر در دو بخش «مطالعات نظری» و «مطالعات موردی» به نگارش درآمده است. در بخش مطالعاتی نظری موضوعاتی چون: چالش های اساسی جهان عرب، گفتمان های موجود در این منطقه، چشم اندازها و چالش های الگوی نوین دولت، مهم ترین مؤلّفه های مؤثر بر چشم انداز سیاسی جنبش های انقلابی عربی، تأثیر شبکه های اجتماعی و کانال های ماهواره ای در وقوع و تکوین انقلاب های عربی و … مطرح شده است. بخش دوم نیز به مطالعات موردی پژوهشگران اختصاص یافته است.

نویسنده: نیکوس پی.موزلیس
مترجم: حمید پورنگ
نشر: ترجمان
توضیحات:در بیراهه های جامعه شناسی، نویسنده مسائل نظریۀ جامعه شناختی را بررسی و برایشان راه درمان تجویز می کند. او نظریه های جامعه شناختی اخیر را پساپارسونزی می نامد.

موزلیس در بی راهه های نظریهٔ جامعه شناختی ما را با الیاس، بوردیو و گیدنز آشنا می کند. جامعه شناسی های تفسیری، روش شناسی مردمی، انتخاب عقلانی و نوکارکردگرایی را شرح و نقد می کند. و با ایده های مارکس طرح نظری پارسونز را تکمیل می کند. او می خواهد دو کار بکند: یک؛ مجموعه ای از ابزارهای مفهومی معرفی کند که مسألهٔ نظریه پردازی جامعه شناختی را حل کند. دو؛ به جامعه شناسی تجربی کمک کند از سطح خرد به سطح کلان برسد و از اتهام تقلیل گرایی و شیءانگاری برهد.

نویسنده: ویکتور هوگو
مترجم: حسینقلی مستعان
نشر: امیرکبیر
توضیحات: بینوایان تصویر راستین سیمای مردم فرانسه در قرن نوزدهم است چهره چند قهرمان در بینوایان برجسته‌تر ترسیم شده است، از آن جمله ژآن والژان. او مرد میان سال خسته روانی است، با نیم تنه‌ای کهنه و شلواری وصله‌دار که بعد از گذراندن نوزده سال زندان با اعمال شاقه، پس از تمام شدن ایام محکومیت، جایی برای رفتن ندارد و کسی پناهش نمی‌دهد، جتی در لحظه‌ای حاضر می‌شود دوباره به زندان برگردد ولی راهش نمی‌دهند، در اوج درماندگی و سیه روزی به خانه اسقفی پناه می‌برد، اسقف با خوشرویی و مهربانی از او پذیرایی می‌کند، ولی این مهمان ناخوانده، نیمه شب ظروف نقره اسقف را به سرقت می‌برد. اما سعتی بعد به دست ژاندارم اسیر می‌شود. ولی بزرگواری اسقف مسیر زندگی ژان والژان را تغییر می‌دهد. ژان والژان، در بیست و پنج‌سالگی، اسیر پنجه‌های ستمگری شده است. او که روستایی پاکدلی بوده به سبب سرقت یه قرص نان برای سیر کردن کودک گرسنه خواهرش این همه زندان تحمل کرده است، در نتیجه، مهربانی و عاطفه برایش امر فراموش شده‌ای است؛ سرانجام نیک منشی یک مرد روحانی، درهای نیک‌بینی و خیراندیشی را به روی او باز می‌کند، و یکی از بزرگان روزگارش می‌شود که باید تفصیلش را در متن کتاب خواند. اخلاق، فضیلت، پستی، ستم، رویدادهای تاریخی؛ با ژرف اندیشی بررسی می‌شود و تناردیه، فانتین، ماریس و دیگر قهرمانان کتاب با نظم ویژه‌ای در برابر هم قرار می‌گیرند و اثر جاودانه‌ای می‌آفرینند. اگرچه بینوایان از عشق‌های خیال‌انگیز سرشار است، اما جلوه واقع‌بینانه زندگی مردم معاصرویگتور هوگو در آن کاملا دیده می‌شود.

نویسنده: کارلو گولدونی
مترجم: علی شمس
نشر: بیدگل
توضیحات: بیوۀ زیرک از معدود کمدی‌های گولدونی است که در آن حس استقلال‌طلبی و انتخاب‌گر زنانه بر وجه انفعالی شخصیت‌اش در ذائقۀ کمدی رنسانسی پیشی می‌گیرد. این کمدی بستری برای ارائۀ تمنیات پنهان گولدونی و مطرح‌کردن آرزوی دیرین خود یعنی اتحاد ایتالیا و نیز خروج نقش‌های زنانه از دایرۀ کلیشۀ معشوق‌های منفعل و منتظر است. از دیگر خصوصیات این متن باید به حذف ماسک ( که همواره به صورت پیش‌فرض بر صورت بازیگرانِ کمدیادلارته بوده‌است) و ارتقا آن به عنوان عنصری پیش‌برنده در روایت نمایشی اشاره کرد. در اینجا ماسک نه یک صورتک تزیینی و حسب‌عادت که ابزاری برای انتقال قصه و در واقع یک حربۀ تکنیکال است. گولدونی این نمایش را نخستین بار در سال 1752 و در جریان کارناوال سالانۀ شهر ونیز به صحنه می‌برد.

| کارلو گولدونی متولد 1707 در ونیز و درگذشته به سال 1793 در پاریس است. ولتر او را مولیر ایتالیا می‌نامد. به راستی باید گولدونی را مهم‌ترین کمدی‌نویس تمام رنسانس در ایتالیا دانست. کسی که سنت‌های نمایشی «تئاتر ماسک» را در ریختار نمایشنامه مدون کرد و اصلاحات اساسی‌اش جانی دوباره به کمدیادلارته بخشید. تا امروز و بعد از گذشت بیش از دویست سال از مرگ او صحنه‌های بزرگ تئاتر جهان هیچ‌گاه از آثارش خالی نبوده‌است.